Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2007

ο νους μου εδώ

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα
και ομοίωσή μου:

Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες

η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος

nous

2 σχόλια:

  1. Και σχίστηκε η θάλασσα και ξεπετάχτηκε πύρινη κολώνα αρχαία
    και πάνω της ακούμπησε τον οφθαλμό του
    ο μόνος τρόπος για να δεις την Ελλάδα
    κανείς δεν την ένοιωσε έτσι
    το ταπεινό εκκλησάκι
    το αυγό της Ανάστασης
    η γλάστρα με το δροσαχί
    αυτή η ομορφιά η τόσο λιτή που αγγίζει την τελειότητα.
    το να διαβάζεις Ελύτη είναι σαν να πλέεις προς Δήλο.

    Καιρό είχα να'ρθω, πάω να διαβάσω όλα όσα έχω χάσει. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή