Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 01, 2008

στο υπέροχο γαλάζιο
στο πέτρινο
στο λουλακί
στο λευκό
στο λευκό



α.κ.



- έτσι, μιά πρώτη, πρόχειρη, αδούλευτη, αυθόρμητη σκέψη -


Ο τόπος μας είναι αγκαθιές γεμάτος και φρύγανα. Τόπος στεγνός. Θάλασσα ως πέρα το θυμάρι, να ξελογιάζεται η μέλισσα. Και οι μικρές, καλοκαιρινές έχιδνες, να ξελογιάζονται κι αυτές. Βουνοκορφή αντίκρυ στη βουνοκορφή. Ξερολιθιά στην ξερολιθιά. Λίθος πάνω στο λίθο. Δεντρογαλιά τη δεντρογαλιά. Μοναχικά μου αλώνια. Γύρνα, φτερωτή του μύλου, να ρθώ με τα τσουβαλάκια μου, να τρίψεις το σιτάρι αλεύρι, να θρέψω τα παιδάκια μου. Στον τρελό αγέρα στις κορυφογραμμές, γύρνα φτερωτή του μύλου. Στον τρελό αγέρα στις καλαμιές ανάμεσα, γύρνα, φτερωτή του μύλου. Στις στέρνες τις κούφιες, στις λευκές ταράτσες, και τις λουλακί, γύρνα φτερωτή του μύλου. Ο τόπος μας είναι αγκαθιές γεμάτος και φρύγανα. Άνυδρος τόπος. Μάρμαρο άσπρο, στο άσπρο μάρμαρο. Μάρμαρο πράσινο, στο πράσινο. Μιά περηφάνεια μόνο κι ένας αγώνας. Έτσι σμιλεύουν το μάρμαρο. Οι λιθοξόοι.
στις

10 σχόλια:

  1. δόΧτωρ απαράδεΧτοςΔευτέρα, Σεπτεμβρίου 01, 2008 11:15:00 μ.μ.

    ...έτσι οι λιθοξόοι, έτσι κι΄ εσύ.
    σμιλεύεις τις λέξεις και φτιάχνεις εικόνες γνώριμες κι΄ αγαπημένες.

    νάξερες πόσο σε ζηλεύουν οι κινηματογραφιστές.
    άνποτε μπορούσαν να παγιδεύσουν στα δύο τρία λεπτά του λόγου σου τόσες εικόνες...
    κι΄ ας λένε πως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις
    δέκα λέξεις στα χέρια σου είναι χίλιες εικόνες
    έτσι λέω εγώ

    για μια ακόμα φορά σ΄ ευχαριστώ που μάφησες να δω μέσα απ΄ τα μάτια σου

    και τομάζος π. και απαράδεκτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. quartier libreΤρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 9:58:00 π.μ.

    @ θες να με κάνεις να χωθώ κάτω απ' τη γή ;
    ε ;

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρ. ΑλβερτοςΤρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 2:04:00 μ.μ.

    ...ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΥΣΤΕΡΝΙΑ... ΕΦΤΑΣΕ Η ΧΑΡΙΣ ΣΑΣ! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑνώνυμοςΤρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 3:04:00 μ.μ.

    υπέροχη φωτο. ασφαλώς θα ήτο μεγάλη αδιακρισία να ρωτήσω από που είναι, αλλά αν θέλετε το λέτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. elphabaΤρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 3:14:00 μ.μ.

    συγγνώμη το ανώνυμο σχόλιο είναι δικό μου ειμαι ο/η gemini θαυμαστής των μπλογκόπληκτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. akb8862Τρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 7:03:00 μ.μ.

    Ξεσηκώνει τα μυαλά το κείμενό σου αυτό!
    Να σαι καλά .Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Cle PetridouΤρίτη, Σεπτεμβρίου 02, 2008 7:53:00 μ.μ.

    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. gennaΤετάρτη, Σεπτεμβρίου 03, 2008 1:57:00 μ.μ.

    που να πρωτοαφήσω σχόλιο, πάνω κάτω λέξεις
    της ξερολιθιάς, της φτερωτής του μύλου, φρύγανα...
    Λαξεύουν οι μαρμαράδες, ότι η φύση τους χάρισε
    κι οι αέρηδες εκεί να σφυρίζουν μέσα απ' τι ξερολιθιές να μεταφέρουν στη Παναγιά λόγια προσευχής κι Αγάπης...

    Πόση συγκίνηση... μαζεμένη σ' ένα τόπο
    και στα λόγια σου κοριτσάκι...

    Καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. quartier libreΤετάρτη, Σεπτεμβρίου 03, 2008 5:18:00 μ.μ.

    @ genna

    ευχαριστώ, που είσαι εδώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. quartier libreΤετάρτη, Σεπτεμβρίου 03, 2008 5:18:00 μ.μ.

    αληθινά ευχαριστώ...
    ο καιρός
    είναι της ανάγκης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή