βγήκαν οι κρίνοι !
ετούτοι εδώ, απόγονοι,
από πολλές πολλές γενεές !
.

.

βγήκαν κι οι κόκκινες πιπερίτσες !

.

.

.

.

.

.

.

.

Signature
a.k.
.
.
Παρατηρώντας

τις κόκκινες πιπερίτσες, στη γλάστρα

.

.

Αγγίζεις με τα δάχτυλα τις πιπερίτσες. Κόκκινες, πώς ξεφύτρωσαν στην γλάστρα;
Τις χάϊδεψε ο πηλός, δεν εξηγείται. Τις ξελόγιασε. Κοντά του τις περιμάζεψε. Στο αφράτο χώμα του, χουχουλιαστά. Κι αυτές καμαρωτές, στο ντροπαλό της αγάπης χρώμα, περηφανεύονται, του σειόνται , του λυγιόνται τώρα, τάχα μου ανεξάρτητες, ελεύθερες τάχα, κόκκινες, καυτερές, δυνατές, θέλουν φεύγουν, θέλουν μένουν.
Μα οι ρίζες βαθειά φυτρωμένες στο χώμα , στου πηλού το χώμα, σ’ εκείνο το αφράτο, που βλάστησαν και θέριεψαν, κι άνοιξαν άνθη.
Το ξέρουν, θα μαραθούν αν κάνουν να ξεμυτίσουν.

.

.

.

.

.

.

.