Σύμη
.
Eh ! Ya - salam !




.
.
.

.

τα αετώματα

στα σπίτια - αετοφωλιές

να κοιτάξετε !

και τα σπίτια τα "χαλατά" !

τα χρώματα,

και τα λίγα σφουγγάρια

.

.

.

.

.

.

.

Η ώρα είναι μία και σαράντα εννέα. Και το πρωί έχω να σηκωθώ στις εφτά για τη δουλειά.

Γάλα με καφέ στην κουζίνα, σκουντουφλώντας απ’ τη νύστα, ξυπόλητη.

Μετά, θα ανοίξω κατευθείαν το p.c. Πρώτα στο αόρατο ταχυδρομείο. Αυτή είναι η πρώτη κίνηση της ημέρας. Το γάλα στην κουζίνα ξυπόλητη και το αόρατο ταχυδρομείο. Μήνυμα αόρατο, μάλλον δεν θα χω. Τελευταία, όλο και πιο πολύ σπανίζουν. Γι αυτό, όταν κανένα απρόσμενα ξεφυτρώσει, έχουμε ψυχική πανήγυρη ! και γιορτή όλη μέρα ! κι όλη νύχτα !

Μετά, θα μπω στο κανονικό ταχυδρομείο. e-mail κανονικό, λέμε. Με βούλα. Σαν τα καρπούζια. Εδώ κι αν είναι, που έχουμε εξαντλήσει κάθε στατιστική... Μα κάθε !

Μετά θα μπω στον τρόπο επι κοινωνίας, που λέγεται «ιστοσελίδα». Και θυμάμαι τώρα τον μαυρούκο, που την έχει στημένη με το κιάλι, πάντα στο πιο ψηλό κατάρτι του πειρατικού, σε όλα τα τεύχη του Asterix. «O, tempo’a ! O, mo’es !”
Ο Ιούλιος Βερν, που κι αν δε φαντάστηκε, ο άνθρωπος, ε, την επι κοινωνία μέσω διαδικτύου, εκεί, δεν είχε πάει ο νους του.
Τώρα, μ’ όλες αυτές τις κουβέντες, μη φανταστείς κι όλα, πως γκρινιάζω… όχι, καθόλου. Σεμνά και ταπεινά πηγαίνω και για το παραμικρό κιχ, που έρχεται πιά, νιώθω αληθινή κι αληθινή και τρις αληθινή ευγνωμοσύνη.
Όμως να, σήμερα ήταν είκοσι μία του Μάη… και κάθε που έρχεται είκοσι μία του Μάη, από τότε που ο Κώστας έφυγε, εμένα με πιάνουν τα παράπονα…
Γιατί εκείνος με είχε κοντά του, και μου γλυκομίλαγε. Κι όταν εγώ έκανα άλλα αντί άλλων, δηλαδή του κεφαλιού μου, αυτός αγρίευε και μου βαζε τις φωνές. Κι όταν με έβλεπε στενοχωρημένη, τον άκουγα να της κάνει πίσω απ’ την πλάτη μου νοήματα, και να της ψιθυρίζει «Μαρία, κοίτα τι έχει το παιδί !», κι όταν εγώ έκανα καραγκιοζιλίκια, αυτός ξεκαρδιζότανε και με καμάρωνε «κοίτα την ! από μωρό έτσι χοροπηδάει και τραγουδάει!», κι όταν είχε τα κέφια του, μου τραγούδαγε κι αυτός άριες.
Αυτός μου έμαθε τους παλιούς τενόρους και τις άριες. Αυτός με πρωτοέβαλε στην ομάδα του. «εγώ κι εσύ, μου είπε, θα είμαστε Ολυμπιακοί, πάει και τελείωσε !» Κι αυτός μου έμαθε το χειμώνα στο κρύο, να βγαίνω και να ρίχνω ψίχουλα στα πουλιά. Κι αμέτρητες φορές άκουσα απ’ το δικό του στόμα τις ιστορίες για το μπλόκο της Κοκκινιάς, πώς γύρναγαν στις γειτονιές και μάζεψαν τους άντρες, πώς στην πλατεία της Οσίας Ξένης τους αράδιασαν, πώς στέκονταν κι έδειχναν με το δάχτυλο αυτοί που φόραγαν κουκούλες, πώς κάθισε χάμω στα πόδια του και βγήκε σιγά σιγά απ’ τις γραμμές, πώς έτρεξε και κρύφτηκε στο πηγάδι, πώς γύρισε αργότερα με τα πόδια απ’ την Αλβανία, πορεία μέρες ατέλειωτες μέσα από τα χωριά, γεμάτος ψείρα και με τα άρβυλα να χάσκουνε…
Την άνοιξη, καθόμασταν μαζί στην αυλίτσα του , κοντά κοντά στις καρέκλες και μιλάγαμε. Ο λόγος του Κώστα ήταν συμβόλαιο. Μπέσα και λεβεντιά. Δεν είχε δεύτερη κουβέντα, μόνο το ναι, ναι, και το ου, ου. Κι απάνω μας, άπλωνε μια μωβ μπουκαμβίλια, που η φροντίδα του την είχε κάνει δέντρο.
Έτσι απόψε.
Κωνσταντίνου και Ελένης. Ούτε κεράκι δεν πρόλαβα σήμερα να τ’ ανάψω. Γιατί έτρεχα όλο τ’ απόγευμα να δω πυροσβεστικά. Και μπομπίνες. Και κανονάκια νερού. Και ειδικές στολές.
Και γύρισα ψόφια. Και στέκω τώρα στις πλάκες, ξυπόλητη στοργής. Κι η ώρα είναι τρείς και σαράντα πέντε. Και σε τρείς ώρες πρέπει να σηκωθώ για τη δουλειά…

WASSILY KANDINSKY (1866-1944)

.

.

.

.

.

Ο Καντίνσκυ,

.

από τις ηγετικές μορφές

.

του Εξπρεσιονισμού

.

.

τα χρώματα του ζωγράφου

.
.
.
.
και
.


των αχινών μου
τα χρώματα !


.

.


.
Op Art
.



.
.
.
.

ο κοχλίας

.

Mathematics :
.
η μυστική ζωή των εννοιών !
.
.


.

ο τετραγωνισμός του κύκλου !
.





.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

τα χρώματα του ζωγράφου

.

και

.

.

.

.

των αχινών

.

τα χρώματα !
.

.

.

.

.

.

.

.

το χρώμα

αποκτά αυτονομία

.

και αναμεταδίδει με τη βιαιότητά του

.

το ανθρώπινο πάθος

.

.

.

.

.

.

.

και

.

λίγο

.

.

Marc Chagall !

.

.

.

.

.

.

.

.

«ωραίο είναι

ό,τι αντιστοιχεί

σε μια εσωτερική αναγκαιότητα»

.

.

.

.

.

.

.

Το δρόμο μ' αργά να τραβώ, να τραβώ,

αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,

ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω

με κόσμο τυφλό και βουβό.

.

.

.

Παλαμάς

.

.

.

.

.

εκπληκτικά πράγματα ακούσαμε απόψε...
.
ακούστε αρχικά αυτό εδώ
του Μ. Αναγνωστάκη
στην Αρκαδία
ως τις τελευταίες λέξεις
-ειδικά τις τελευταίες λέξεις...-

ίσως τις επόμενες μέρες, μπορέσω να σας μεταφέρω ακούσματα, φωτό και βιντεάκια...

.
.
.
ΑΡΚΑΔΙΑ VIII (ΜΙΛΩ) 05.56
.
.
.
.
.
και...
.
"Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάλιρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.
.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.
.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ώμους
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη."
.
.
.

στους μαστρωπούς ποιητές

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
.
.

λίγο πριν πιάσουμε δουλειά.

έτσι, για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα σας !

.

.

.

.

.

signature

a.k.

.
.
Γυναίκα από σίδερο
Τόσο ευάλωτη μες στην παλάμη του θεού
Τόσο εύθραυστη μες στην παλάμη σου
Τόσο ραγισμένη μέσα στο στόμα σου
Μαγκωμένη στο έρκος των οδόντων σου
Διαλυμένη στο οξύ απ' το σάλιο σου
Κρυμμένη κάτω απ' τις λέξεις σου,
απ' τα σύμφωνά σου, απ' τα φωνήεντα,
τα ερωτηματικά σου,τις τελείες, τ' αποσιωπητικά, τα κόμματα
.
Γυναίκα εύθραυστη
αγέρας κι υποψία
στα επιφωνήματά σου,
στο χαμηλό σου γέλιο, τον στεναγμό σου,την ανάσα,το ρουθούνισμα
.
Γυναίκα από σίδερο
- ρινίσματα κολλημένα κατάσαρκα στο σώμα σου
στο στήθος σου επάνω αριστερά
φτιάχνουνε κίτρινο αστέρι
.
ανήμερο
.
.
.
.
.

τέλος και τω Θεώ δόξα !

.

και του χρόνου

με υγεία !

.

.

.

"Optimisme"

* όλες οι φωτογραφίες

είναι της quartier libre.

-εννοώ απλές, ερασιτεχνικές

και φυσικά, κάπως πρόχειρες

"Vous allez voir ce que vous allez voir "

-d' apres J. Prevert-

Κυριακή 10 / 5 / 09

Μέρος Ι.

.

ΤΑ ΝΗΠΙΑ

ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ !

.

.

ΙΜΕΧΑΡΥΟ
ΜΕΝΟΣ
ΟΤΑΝ ΠΕΖΟ
ΠΛΕΙΣΤΕΙΟ
.
ΝΙΚΟΛΑ

.
ΗΜΕ ΧΑΡΟΥΜ
ΕΝΙ ΜΕ ΤΙΝ


.
ΗΜΕΧΑΡΥΟΜΕΝΟΣΟΤΑ
ΝΚΑΝΟΠΟΔΗΛΑΤΟ































.
φοβάμαι τις μέλισσες, γιατί τσιμπάνε

.

έγιναν δεκάδες ζωγραφιές

για τα συναισθήματα...

.

.

τα παιδία παίζει...

η εφηβεία

.

κατασκευή - φόρεμα

.

ζωγραφικές

.

εργαστήρι φωτογραφίας

.

.

.

εδώ τελειώνει ετούτη η μικρή - μεγάλη περιπέτεια...