Εκπομπή "ΣΤΑ ΑΚΡΑ",
προσκεκλημένη η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου.

Αξίζει τον κόπο - κατά τη γνώμη μου - να δει κανείς ολόκληρη τη συνέντευξη.


https://webtv.ert.gr/ert1/sta-akra/20noe2019-sta-akra-maria-eythymioy/

Κουβέντες, που μόνο πνευματική και ψυχική ανάταση και αυτογνωσία μπορούν να προκαλέσουν!

Και τόνωση του πατριωτισμού και της - επί χρόνια ρακένδυτης - εθνικής μας αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας... 

άμα πιά!...

Οδυσσέα Ελύτη, «Η πορεία προς το μέτωπο»

Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους — ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ’ναι.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ’χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του ’97 ή του ’12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα — έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. 

Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ' τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ’ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ’λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.

Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

Από τη συλλογή Το Άξιον εστί (1959)

Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002

Also Sprach

Μαρία Ευθυμίου :

“Μέχρι τη δεκαετία του 1980, τα ελληνικά δημόσια σχολεία θεωρούνταν σοβαρά και φερέγγυα. 

Στη γενιά μου κάναμε μάθημα και τα Σάββατα, δίναμε δε συχνότατα εξετάσεις ανά μάθημα και συνολικά. Έτσι, δεν είχες περιθώριο να αδιαφορείς και να αμελείς τη δουλειά σου, καθώς οι βαθμοί δεν δίνονταν εύκολα, ενώ δεν ήταν καθόλου απίθανο να βρεθείς μεταξεταστέος τον Σεπτέμβριο σε ένα ή περισσότερα μαθήματα ή, ακόμα, να αναγκαστείς να επαναλάβεις την τάξη.

Πιστεύω ότι αυτό το εκπαιδευτικό κλίμα είχε, στη βάση του, μία σοφία και μία ισορροπία. Τούτο φάνηκε όταν, από τη δεκαετία του 1980, υιοθετήσαμε μια τελείως αντίθετη εκπαιδευτική κατεύθυνση. Το σχολείο έπαψε να είναι απαιτητικό, όλοι οι μαθητές  περνούν τη χρονιά παρακολουθήσουν δεν παρακολουθήσουν, εργασθούν δεν εργασθούν, αποδώσουν δεν αποδώσουν , μάθουν δεν μάθουν. Και, βέβαια, όλοι βαθμολογούνται με Α στο δημοτικό και με 20 στο γυμνάσιο και στο λύκειο, προκειμένου, υποθέτω, να είναι η παιδεία “λαϊκή”, “μη ταξική”, “μη ανταγωνιστική” και “να μην ταράζει τον ευαίσθητο ψυχισμό των παιδιών”.

Τούτο θεωρώ ότι είναι βλαπτικό για τους νέους, αλλά και για όλη την κοινωνία μας. Κι αυτό γιατί η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται γενικά από το χαώδες, από το ασυνεπές, από το υπερπροστατευτικό, από την έλλειψη πειθαρχίας εσωτερικής και κοινωνικής , από την τάση για φυγοπονία, αναβλητικότητα και ήσσονα προσπάθεια.

Το τότε σχολείο – ένα σχολείο συστηματικής, στοχευμένης, συγκροτημένης και απαιτητικής εκπαίδευσης – αποτελούσε δικλείδα ασφαλείας γιατί, έστω σε κάποια περίοδο της ζωής σου , μάθαινες την έννοια του ορίου, της απαιτητικότητας, καθώς και την έννοια του σεβασμού αρχών, ατόμων και συνόλων.

Χώρες από τις οποίες υιοθετήσαμε το μοντέλο της χαλαρότητας έχουν αντίθετες συνολικές πραγματικότητες από εμάς : καθώς οι κοινωνίες τους είναι κοινωνίες πειθαρχίας , απαιτήσεων, κανόνων και αυστηρότητας , ένα χαλαρό σχολείο μπορεί να λειτουργήσει εξισορροπητικά στον ψυχισμό των παιδιών και μελλοντικών πολιτών τους.

Άλλα τα κοινωνικά και νοοτροπιακά δεδομένα εκεί, άλλα εδώ. Η τυφλή αντιγραφή συνιστά λάθος βαρύ, του οποίου τα αποτελέσματα είναι ήδη φανερά στο μαθησιακό επίπεδο των εκατοντάδων χιλιάδων (!) “αριστούχων” αποφοίτων των σχολείων μας. Ου μην αλλά, και στην κοινωνική και πολιτική (με την έννοια του πολίτη) συμπεριφορά τους.

Μία ακόμα εθνική καταστροφή , φρονώ. Και θλίβομαι . Βαθύτατα.  

από το βιβλίο

"Μόνο λίγα χιλιόμετρα.

Ιστορίες γιά την Ιστορία"

αλλάζουνε εντός μου

οι πλόες της Οδύσσειας !

αντιγράφω από το βιβλίο

της Μαριάννας Κορομηλά

"Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα"

εκδ. ΑΓΡΑ

"Πολλοί τοποθετούν τον γεωγραφικό χώρο της Οδύσσειας στη Δυτική και Νότια Μεσόγειο.

Γνωρίζουμε όμως ότι την εποχή που διαμορφώθηκε το ομηρικό έπος είχαν ήδη ξεκινήσει οι θαρραλέες προσπάθειες των Ελλήνων γιά την προσπέλαση του βορειοανατολικού θαλασσινού δρόμου που οδηγεί στη Μαύρη Θάλασσα. Γνωρίζουμε ακόμα ότι οι αναγνωριστικές αυτές αποστολές προηγήθηκαν των ταξιδιών που έφεραν τους Έλληνες στη Δύση.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η Οδύσσεια απηχεί πολλές από τις εμπειρίες των πρώτων Ιώνων ναυτικών και των εμπόρων που τόλμησαν να ακολουθήσουν τον πλου της Αργώς και να εξερευνήσουν τα μακρινά και πλούσια μέρη πέρα από το Αιγαίο.

Έτσι, η πρώτη μορφή της Οδύσσειας αντανακλά το εξερευνητικό κύμα στο δρόμο του Ιάσονα. Όταν όμως ξεκίνησε το επόμενο ρεύμα γιά την αποίκηση της Δύσης, οι νέες γεωγραφικές πληροφορίες και οι καινούργιες περιπέτειες μπλέχτηκαν με τις παλιές και το έπος προσαρμόστηκε στις σύγχρονες ανάγκες έκφρασης των ναυτικών και των αποίκων.
Διαβάζοντας λοιπόν "μέσα από τις γραμμές" και συχνά παίρνοντας ατόφια κομμάτια, μπορεί κανείς να παρακολουθήσει το θαυμάσιο ταξίδι του Οδυσσέα, τοποθετώντας το στον κόσμο που ανοίγεται πέρα από την Λήμνο, την Ίμβρο και τη Σαμοθράκη.
Θα περάσει τον Ελλήσποντο, θα διασχίσει την Προποντίδα ξεγλιστρώντας από τις Σειρήνες, που συμβολίζουν τις ομορφιές της Θάλασσας του Μαρμαρά, θα ξεφύγει από την Καλυψώ, που κατοικεί στα Πριγκηπόνησα, και θα φτάσει στον Θρακικό Βόσπορο. Αν καταφέρει να γλυτώσει από τις ρουφήχτρες Σκύλλα και Χάρυβδη, τα ρεύματα και τις Συμπληγάδες, θα αντικρίσει τον Άξενο Πόντο, που οι αρχαίοι τον είπαν "Εύξεινο" και "Ευσεβή" οι Βυζαντινοί , όταν άρχισαν να εκχριστιανίζουν τους νομάδες της στέπας γύρω από την Αζοφική.   

Κι αν οι θεοί το δώσουν και οι άνεμοι το επιτρέψουν, διασχίζοντας την άξενη θάλασσα, θα φτάσει στον Κιμμέριο Βόσπορο, στα πόδια του Καυκάσου. 

"Στα πέρατα του τρίσβαθου Ωκεανού που τον σκεπάζουν σύγνεφα κι ένα πηχτό σκοτάδι..." εκεί που έφτασε ο Οδυσσέας γιά να μάθει πού τελειώνει ο κόσμος - ποιό είναι δηλαδή το όριο του ελληνικού χώρου εξάπλωσης - και να κατέβει ακόμα και στον άλλο κόσμο, τον Άδη, όπως τον είχε ορμηνέψει η Κίρκη.

Τα στοιχεία που ενισχύουν αυτή την άλλη ανάγνωση της Οδύσσειας είναι πολλά.

Η Κίρκη είναι εγγονή του Ωκεανού ο οποίος καθορίζει μέχρι σήμερα την πολιτικοοικονομική πορεία των χωρών που απλώνονται γύρω του. 

Πατέρας της είναι ο ακριβοθώρητος Ήλιος, και τα γελάδια, τα ιερά του ζώα, αποτελούν τη βάση της οικονομίας αυτών των κατεξοχήν κτηνοτροφικών τόπων.

Αδελφός της είναι ο Αιήτης, βασιλιάς της χρυσοφόρας Κολχίδας και κάτοχος του χρυσόμαλλου δέρατος. Η ίδια η Κίρκη κατοικεί μέσα σε δάση από ιτιές και λεύκες όπου φωλιάζουν ελάφια, λύκοι και λιοντάρια. Ξέρει από βότανα και μάγια, σαν αυτά που γνωρίζει και η ανηψιά της η Μήδεια. Άλλωστε, και οι άπειρες γνώσεις που δείχνει να κατέχει, συμβουλεύοντας τον Οδυσσέα πώς να περάσει τα στενά και να διασχίσει τη θάλασσα του τόπου της, φανερώνουν ότι η δυναμική θεά, μάγισσα και πλανεύτρα, συμβολίζει τον άξενο, παράξενο, επικίνδυνο και μακρινό κόσμο που θέλησαν οι Ίωνες να γνωρίσουν και να εκμεταλλευτούν.

Ο Οδυσσέας λοιπόν και οι σύντροφοί του, ή οι τολμηροί ναυτικοί της Γεωμετρικής εποχής, έκαναν το ίδιο τρομερό ταξίδι που είχε αποτολμήσει παλιότερα ο Ιάσονας, συντροφιά με τους βασιλείς των κρατιδίων της Μυκηναϊκής εποχής. Οι περιπέτειες των δύο αυτών ομάδων, όπως και των μοναχικών ηρώων, Προμηθέα, Ορέστη και Ηρακλή, που κατάφεραν να φτάσουν στα ακρότατα σημεία του βορειοανατολικού θαλάσσιου κόσμου αντιμετωπίζοντας τους Κύκλωπες βοσκούς στο Βόρειο Αιγαίο, τους τερατόμορφους νάνους γηγενείς στα Δαρδανέλλια, τις Σειρήνες, τον Κέρβερο και την Καλυψώ στην Προποντίδα, τη Σκύλλα, τη Χάρυβδη, τις Άρπυιες και τις Συμπληγάδες στον Βόσπορο, τον "δεινό όφι" και τον δράκο στην Κολχίδα, τον Άδη στον Κιμμέριο Βόσπορο, τα κοράκια στα όρη του Καυκάσου, τις αμαζόνες στην εύφορη κοιλάδα του Λύκου, στον Δυτικό Πόντο, τις ιερές αγελάδες κατά μήκος της ευρωπαϊκής και της ασιατικής ακτής, τους ανθρωποφάγους της Ταυρικής στην Κριμαία ˙ όλοι αυτοί οι μύθοι , που έθρεψαν και γοήτευσαν τον αρχαίο κόσμο, δεν είναι παρά τα υπεράνθρωπα εμπόδια και οι ανθρώπινοι πειρασμοί που έπρεπε να υπερνικήσουν όσοι ποντοπορούσαν στις άγνωστες αυτές θάλασσες γιά να βάλουν πόδι στις πλουτοφόρες παράλιες κι εσωτερικές γαίες , που όμοιές τους δεν είχαν ξανασυναντήσει οι Έλληνες." 

ΡΩΣΙΑ !

.

μέρος Α'.

μάθημα ΧΙΙΙ

.Μάρτης 2011

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
.
(* αρχίζει σε όλον τον κόσμο να υφίσταται ως πεδίο)

.

Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ - σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Αθήνας,
οι παραδόσεις έγιναν από την αναπληρώτρια καθηγήτρια της Φιλοσοφικής σχολής,
κ. Μ. Ευθυμίου

.
1η διοργάνωση -
..
οι παραδόσεις ήσαν κάθε Τρίτη 12.30 – 15.30 x 16 εβδομάδες

.

η ΕΙΣΟΔΟΣ ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΗ

- οι σημειώσεις μου από την παράδοση
είναι γιά προσωπική χρήση
και εντελώς επιγραμματικές - :

.

.

σύνδεση με τα προηγούμενα...

Μετά τον Β’ παγκόσμιο….

.

Το ’49 η Κίνα επεκράτησε.

Η Κορέα χωρισμένη.

Συγκρούσεις στην Ινδοκίνα → επικρατούν οι Κομμουνιστές.

Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη.

Η Ιαπωνία → συνδεδεμένη με την ιστορία των μεγάλων οικογενειών.

1600 – 1858 προχώρησε σε εκσυγχρονισμό.

1945 → ηττήθηκε κατά κράτος.

.

- 1951 διοικήθηκε από τις ΗΠΑ – Μακ Άρθουρ

Της απαγορεύτηκε να αποκτήσει ισχυρό στρατό και στόλο

→ 2^η βιομηχανική δύναμη στον κόσμο

→ Ιαπωνικό θαύμα !

.
.
.

.

.

Ρωσία

Η μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή χώρα στον κόσμο

.

Νεαρή χώρα.

Χαώδης – η επιτομή του χάους !

Ευρωπαϊκή χώρα → μετά το 1600(τα εδάφη πέρα απ’ τα Ουράλια) → Ασιατική χώρα.

130.000.000 κάτοικοι.

Η Δανία έχει και τη Γροιλανδία.

Την ονόμασαν οι Βίκινγκς – «Πράσινη χώρα» → (θα γίνει, όταν λειώσουν οι πάγοι :)

.

θέση Γροινλανδίας

.

Ρωσία – περιοχή accordeon !

Η στενή στέπα της Κεντρικής Ασίας περνάει μέσα από τη Ρωσία, σβήνει → Ουγγαρία.

Πάντα κατοικούσαν άνθρωποι των στεπών.

.

Στο Βόρειο μέρος της στέπας → δάση.

Τάϊγκα → πιο πάνω Τούντρα.

Πολλά νερά, λίμνες, δάση.

Κατά κανόνα κατοικούσαν Σλαβικές φυλές (άνθρωποι των δασών / κυνηγοί, γεωργοί).

Η μεγαλύτερη Σλαβική χώρα και Γερμανικές ομάδες, που αναπτύχθηκαν στα δάση → Β. τμήμα της Ρωσίας.

.

στέπα
.

.

στέπα στην Ευρασία

.

.

άνθρωπος της στέπας

.

.

τάϊγκα

.

.

τούντρα

.

..

τούντρα

.

Το πρώτο κράτος δημιουργήθηκε από ΜΗ Ρώσους, ΜΗ Σλάβους, αλλά από Γερμανούς → Βίκινγκς.

.

800μ.Χ., → εξελίξεις στην Ευρώπη.

Στο κέντρο της Ευρώπης → η Γερμανική δύναμη οργανώνεται →

στέψη Καρολομάγνου

.

.
απεικόνιση Καρολομάγνου, στην tapisserie de Bayeux

.

80 μ.Χ. ξεκινά ο Μεσαίωνας → άνθρωποι των δασών (Βόρεια Γερμανία) → Βίκινγκς από Νορβηγία, Σουηδία, Δανία → εξαιρετικοί ναυτικοί, παντός καιρού, λεηλάτες του νερού → κατεβαίνουν → Βόρεια θάλασσα, Βαλκτική και ποτάμια.

Χτυπάν και τη Μεσόγειο (Νορμανδοί).

.

οι Νορμανδοί έξω από το Παρίσι

.

η πλάκα του 886, μήνα Φλεβάρη
αναφέρεται σε αυτούς που "έπεσαν" εκεί
υπερασπιζόμενοι το Παρίσι από τους Νορμανδούς.
.

.

Στο Βυζάντιο → Οι Βαράγγοι.

.

Varangians - Kandinsky

.

.

Βαράγγοι, η φρουρά του αυτοκράτορα του Βυζαντίου

.
.
.

800, 900 → έμποροι (Vik → λεηλατώ και εμπορεύομαι), αγορά (Vic – old vic) → τελειώνουν έτσι και τοπωνύμια...

Κέλτες, Ρωμαίοι, Άγγλοι, Σάξωνες – Γερμανικά φύλα.

Οι μέρες της εβδομάδας στα Αγγλικά είναι τα ονόματα των θεών των Βίκινγκς !

Βίκινγκς → Γερμανικά φύλα.

Το Δουβλίνο ήταν Vic.

.
* σημείωση δική μου, τα στοιχεία είναι από το διαδίκτυο :
πιθανή προέλευση του ονόματος Vikings
.

víkingr, πληθυντικός víkingar) είναι ο εξερευνητής, έμπορος ή λεηλάτης - Σκανδιναβός, την περίοδο VIII ως XI αιώνα.

• από το vik, (το συναντάμε στο Reykjavik) και το ing , που δηλώνει την προέλευση,
• από το vicus / wik δήλωνε κατά τον μεσαίωνα τους εμπορικούς τόπους,
• από τους κατοίκους Viken, στο Όσλο.
• από το Σκανδιναβικό vig, που σημαίνει "μάχη".

η λέξη « viking » δηλώνει τον πολεμιστή, εξερευνητή ή λεηλάτη, Σκανδιναβικής προέλευσης.

4 από τους θεούς τους, έδωσαν την ονομασία στα σημεία του ορίζοντα : Nordri, Sudri, Austri et Westri.

Πέρασαν στην Αγγλία

επίσης, από την μυθολογία των βορείων, προέρχονται τα ονόματα των ημερών, σε κάποιες γλώσσες :

Langues modernes

Français - Anglais - Allemand - Islandais - Norvégien

Θεότητα :

Lundi - Monday - Montag - Mánudagur - Mandag -Máni /

σελήνη :

Mardi - Tuesday - Dienstag^[16] - Þriðjudagur - Tirsdag - Týr

Mercredi - Wednesday - (Mittwoch) - (Miðvikudagur)^[17] - Onsdag - Odin (Woden)

Jeudi - Thursday - Donnerstag - Fimmtudagur - Torsdag - Thor (Donar)

Vendredi - Friday - Freitag - Föstudagur - Fredag Freyja ou Frigg

ήλιος :

Dimanche - Sunday - Sonntag - Sunnudagur - Søndag - Sól /

.

(θέση της Γροινλανδίας)
.

Νορβηγοί Βίκινγκς → Ισλανδία, Γροιλανδία → έφτασαν στον Καναδά.

.

.

Ομάδα Σουηδών Βίκινγκς (ονομάζονταν Ρως - Γερμανική ονομασία) περνούν από τα ποτάμια της Βαλτικής το 820, 840, 850, διεισδύουν ως τη Μαύρη θάλασσα, ιδρύουν το κράτος του Novgorod Κιέβου (δημιούργησαν το Κίεβο – ιδρυτικό κράτος για τη Ρωσία).

Μετά το 900 σιγά – σιγά εκσλαβίζονται.

.

.

το Novgorod Κιέβου - η αρχιτεκτονική των Vikings
.
.
.

Οι Ρως → πολύ κοντά στο Βυζάντιο..

.

Στα νότιά τους → Τούρκικη φυλή → οι Χαζάροι → αυτοκρατορία των Χαζάρων (Εβραίοι - Τούρκοι).

Οι Ρως έρχονται σε επαφή με το Βυζάντιο → συνδυασμένα χτυπήματα → τους διέλυσαν.

Όταν διαλύθηκαν οι Χαζάροι → εγκαταστάθηκαν οι Πατσενέγκοι.

Το 980 στενές επαφές Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου και Βλαντιμίρ Σβιατοσλάβ
.

.

o Sviatoslav και ο αυτοκράτωρ
.
(αυτός είχε 800 γυναίκες!) → πήρε και την αδερφή του Βασιλείου Β’
.

– έκαναν συμμαχία.

Το 988 ο Σβιατοσλάβ δέχεται τον Χριστιανισμό.

Σε τρείς μήνες (!) εκχριστιανίζονται οι Ρως .

Σχεδόν στα 1000 → συνδεδεμένοι με το Βυζάντιο.

Το 1054 → σχίσμα.

Οι Ρως συνετάγησαν με την Ανατολική εκκλησία.

Ο γιός του Βλαντιμίρ άφησε έργο !

→ συνέλεξε το εθνικό δίκαιο και συνέταξε το Ρωσικό δίκαιο → σημαντικό Μεσαιωνικό δίκαιο.

1000 – 1100 αδυνατίζει το κράτος των Ρως → κινητικότητα ανθρώπων των στεπών.

.

.

1206 → κορύφωση → δράση Τζένγκις Χαν (Μογγόλοι).

1234 η Ρωσία κατακτάται χειμώνα από Τζένγκις Χαν (δημιούργησε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία !), με πόλεμο

.

.

Οι Μογγόλοι → φυλές ενωμένες σε ορδή, πρωτεύουσά τους → Κορακόρουμ.

Ρωσία → απέραντη πεδιάδα και δάση.

Βογιάροι → μεγάλοι γαιοκτήμονες → μικροηγεμόνες (δεν έχουν κρατική κάλυψη – χωρικοί μουζίκοι – καλλιεργούν (δουλοπάροικοι).

.

Γύρω στα 1400 , όταν οι Μογγόλοι άρχισαν να παρακμάζουν → οι Βογιάροι τους εξεδίωξαν.

1450 Ιβάν ο Γ’ ο Μέγας χτυπά τους Μογγόλους

.

.

Ιβάν ο Δ’, ο Τρομερός , τους απωθεί ανατολικά.

.

1450 ξεκινά η νεώτερη ιστορία της Ρωσίας.

1453 τελειώνει η Βυζαντινή αυτοκρατορία →

Ο Ιβάν κρατά για τον εαυτό του τον τίτλο του Καίσαρα → Cesar → Tsar.

Τσάρος πασών των Ρωσιών, διώχνει μεγάλο μέρος των Μογγόλων

.

.

έμειναν οι Τάταροι προς τη Μαύρη θάλασσα, όπου η στέπα εξελίσσεται σε πεδιάδα. Αυτοί οι Τάταροι δεν τα παν καλά με τους Ρώσους → στον Β’ Παγκόσμιο οι Τάταροι συνέπραξαν με τους Γερμανούς. Τάταροι και Κροάτες (απόγονοι των φυλών της στέπας) χρησιμοποιήθηκαν από τον Γερμανικό στρατό.

.

ο Τάταρος Ντεντέ αγάς, με τα παιδιά του
.
.
.

Οι Κοζάκοι → επίσης φυλή της στέπας → συνδυάστηκαν θαυμάσια με τους Ρώσους.

.

.

στολές των Κοζάκων
.
αριστερά, η στολή των Κοζάκων του ποταμού Don
στο κέντρο, από τα Ουράλια όρη
δεξιά, από την Ουκρανία

.




.

Ο Ιβάν ο Γ’ έστησε την καινούργια Ρωσία.

Υπάρχει πρόβλημα με τις ομάδες από την χρυσή ορδή.

.

Οι Βογιάροι (μικροάρχοντες ανεξάρτητοι) → δεν ενσωματώνονται.

100 χρόνια μετά → 1500, ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός αναγκάζει τους Βογιάρους να υποταχθούν στην κεντρική εξουσία. ΒΙΑΙΟΣ...

Είχε καλό σύμβουλο – Μπόρις Γκουντούνωφ.

1550 → αρχιτέκτων της αποκοπής της Ρωσίας από το Πατριαρχείο Κων/λεως → 1584

νέο Ορθόδοξο Πατριαρχείο Μόσχας.

Για την Ορθοδοξία, το να υπάρχουν πολλά Πατριαρχεία → κανονικότητα.

16^ο αι., όλα τα Πατριαρχεία διοικούνται από τους Οθωμανούς → απεκόπησαν.

Ως το 1613 στήνεται η νέα χώρα → η απάντηση της Ρωσίας στο φόβο από τη στέπα.

Η Κίνα έχει το τείχος.

1613 αρχίζει η δυναστεία των Ρωμανώφ.

.

ο πρώτος της δυναστείας → 1596
.

.

.

Ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός είναι πολιτικός → θέλει λιμάνι, γιατί 6 μήνες το χρόνο όλα παγωμένα.

→ λιμάνι Αρχαγκέλσκ.

.

.

Οι Ρωμανώφ, με βοήθεια Κοζάκων → να καταληφθεί όλη η ζώνη Τουρκομάνων και Μογγόλων Βορειοανατολικά.

Ως το 1638 έχουν φτάσει στον Ειρηνικό → απ’ τον Βερίγγειο πορθμό περνάν στην Αλάσκα , 1660 – 1700.

.

.

Το κομμάτι προς Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό , ακόμα και σήμερα είναι αχαρτογράφητο !

.

Πάνω απ’ την Κίνα → ως τη Μαντζουρία → υπάρχει τώρα ένας γίγας.

Από 1650 – 60 έγινε η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου.

1917 οι Μπολσεβίκοι.

1989 – 90 έπεσε ο Κομμουνισμός.

Νικόλαος ο Β’ – τελευταίος τσάρος → αγιοποιήθηκε.

156 εθνότητες.

80% του πληθυσμού Ρώσοι, Σλάβικης καταγωγής.

17^ος αι., του Ρωσικού άθλου – έπους.

.

Την ίδια εποχή οι Άγγλοι πέρασαν στις ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών → go West

..

17^ο και 18^ο αι., η Ρωσία δεν έχει αποικίες → κατέκτησε και ενσωμάτωσε συμπαγές οικοδόμημα → Ιρκούτσκ → μέσο διαδρομής ο υπερσιβηρικός.

Οι Ρωμανώφ ενισχύουν την κεντρική εξουσία , διαχειρίζονται το χάος

.

.

1690 στην εξουσία ο Μ. Πέτρος → υπήρχαν ήδη συγκρούσεις Ρώσων και Σουηδών (1650 η Σουηδία → μεγάλη δύναμη στη Βαλκτική) → δεν τα βγάζουν πέρα με τους Σουηδούς.

Τολστόη → «Μ. Πέτρος»

.
.

Ο Μ. Πέτρος σκοπεύει να κατακτήσει τα νότια εδάφη προς τη Μαύρη θάλασσα (που ήταν Οθωμανική λίμνη).

1690 → διέξοδο στη Μαύρη θάλασσα → στο υπογάστριο της Ρωσίας, από Μεσόγειο προς Ατλαντικό.

Πάλι ήττα από τους Σουηδούς για τη Βαλκτική.

Ο Μ. Πέτρος εκσυγχρονίζει το στρατό, αποφασίζει να δει ο ίδιος αυτές τις χώρες.

Φεύγει μυστικά για Ολλανδία, εργάζεται μυστικά στα ναυπηγεία, παρακολουθεί τη σύλληψή τους, ως προς την εργασία και την κοινωνία.

Φέρνει από Ευρώπη – Ιταλία και Ολλανδία – ειδικούς τεχνίτες.

Μαθαίνει ξένες γλώσσες.

Εκμοντερνίζει την καλλιέργεια της γης.

1861 καταργήθηκε η δουλοπαροικία.

Αναγκάζει τους ευγενείς Βογιάρους → στρατό.

Τους έστειλε στο εξωτερικό.

Έκανε σχολεία.

Εκτεταμένες βιοτεχνίες παραγωγής όπλων.

Άλλαξε την οργάνωση του στρατού.

→ Νίκησε τους Σουηδούς

.

.
Στα νότια του κόλπου της Φινλανδίας δημιουργεί λιμάνι με το όνομά του →
.

.

→ Αγία Πετρούπολη (κατόπιν Λένινγκραντ)

Κάλεσε Ιταλούς, Γάλλους, Ολλανδούς, τους καλύτερους τεχνίτες της Ευρώπης.

Κόρη του → Ακαδημία Τεχνών

Ρωσία → η μεγαλύτερη δύναμη της Βαλκτικής.

Πέθανε το 1725.

.

Γερμανίδα πριγκήπισσα → Αικατερίνη η Μεγάλη → τσαρίνα → εκπληκτικών επιδόσεων σε όλα τα επίπεδα (και νυμφομανής) .

Η Ρωσία ήταν γίγαντας με πήλινα πόδια → αυτή, οπαδός του Διαφωτισμού, φρόντισε → υψηλού επιπέδου παιδεία και δικαιοσύνη → ενίσχυση θέσης χωρικών → μειώνει τη δύναμη των Βογιάρων → ενισχύει την ιατρική → υποχρεωτικούς εμβολιασμούς (εμβολιάζεται πρώτη αυτή) → πήγαινε σε αγροκτήματα, στο βάθος της Ρωσικής κοινωνίας → χιλιάδες τεχνίτες απ’ την Ευρώπη → κατακτήτρια → για τη Μαύρη θάλασσα.

.

1768 ο Α’ Ρωσοτουρκικός → συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή, όλο και περισσότερα εδάφη των βορείων ακτών της Μαύρης θάλασσας → στη Ρωσία.

1792 – 94 δημιούργησε το λιμάνι της Οδησσού → γέμισε Έλληνες → εμπόριο.

1814 → Φιλική Εταιρεία

.

.

Οδησσός
.

Η Μ. Αικατερίνη έκανε τη Ρωσία → δύναμη της Μαύρης θάλασσας.

Πιέζει τους Οθωμανούς μέσα στα εδάφη τους.

Γύρω στα 1800, το πρόβλημα των ισχυρών της Ευρώπης (ιδίως οι Άγγλοι) ήταν → ποιος θα διαδεχθεί την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Η Μ. Αικατερίνη είχε βλέψεις για την Κωνσταντινούπολη.

Ελέγχει ως σήμερα μεγάλο κομμάτι της Φινλανδίας.

Από το 1799 ξεκινάν οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι ( → εξαγωγή επανάστασης) → Ρωσία κεντρικός παίκτης.

Γαλλία → διαλύουν τη φεουδαρχία.

Σύγκρουση Γαλλίας – Αγγλίας.

1815 → Βατερλώ

.

.

.

Οι 2 δυνάμεις αναζητούν τον έλεγχο της ανθρωπότητας.

Η Ρωσία αντιμέτωπη με τους Γάλλους.

1812 ο Ναπολέων εισβάλλει στη Ρωσία → μοιραία εκστρατεία..

οι Γάλλοι κάνουν περίπατο ως τη Μόσχα.

Ανέλαβε ο στρατάρχης Κουτούζωφ → οι Ρώσοι έκαψαν τη Μόσχα, αποθήκες, σπαρτά → χειμώνας μείον 20^ο , μείον 50^ο , τους αποδεκάτισαν.

1812 αυξήθηκε το κύρος της Ρωσίας.

1815 η Αγγλία ηττάται.

1821 ο Ναπολέων πέθανε → Αγία Ελένη.

Ρωσία → πάνω, Οθωμανική αυτοκρατορία → κάτω, → ζήτημα χρόνου να συγκρουσθούν.

1850 Ρωσοτουρκικός πόλεμος στην Κριμαία → Αγγλογάλλοι συντρέχουν τους Τούρκους.

.

.

1853 η Ρωσία ηττάται.

Είναι καθυστερημένη → μετά το 1860 αποφασίζει τον εκμοντερνισμό.

19^ος αι., η Αγγλία → υπερδύναμη.

1861 Ρωσία καταργεί τη δουλοπαροικία (αγρότες δεμένοι με το χτήμα) → φτιάχνει πιο μικρά, μοντέρνα σχήματα διοίκησης → προχωρεί σε εκβιομηχάνηση, με πρωτοβουλία του Τσάρου → κρατικές μονάδες, ενώ στην Αγγλία → ιδιωτική πρωτοβουλία.

Το Β’ ήμιση του 19^ου αι., Ρωσία → τον υψηλότερο δείκτη εκβιομηχάνησης στον κόσμο → αλλάζει κοινωνικά → εργάτες → μεσαία τάξη → μεγάλες κοινωνικές αλλαγές → οι ευγενείς → κινήματα κατά των Τσάρων, τους έστελναν στο Ιρκούτσκ.

Οι Τσάροι στο Β’ μισό 19^ου αι. → καλό δίκτυο μεταφορών → η πιο μεγάλη σιδηροδρομική γραμμή του κόσμου (1891 – 1903 η Α’ φάση). Τεράστιο έργο.

1903 η τελευταία του γραμμή → Βλαδιβοστόκ.

19^ος , χρυσός αιώνας για τη Ρωσία → Pouchkine, Dostoievski, Gogol, Tolstoi (Βογιάρος), Tourgueniev, Tchekhov (γιατρός) - Rimski-Korsakov, Tchaikovski κ.τ.λ.

1905 → σύγκρουση με Ιαπωνία → ηττάται κατά κράτος η Ρ. → δεν έχει ναυτικό → έκαναν το γύρο του κόσμου ως να φτάσουν στην Ιαπωνία

.

.

Κοινωνία με κραδασμούς αλλαγών → επιδείνωση εσωτερικής κατάστασης → 1905 η πρώτη μεγάλη εξέγερση κατά των τσάρων, ο τσάρος έλειπε από την Αγία Πετρούπολη → χτύπησαν τη διαδήλωση → η μέρα έβαλε υποθήκες για το 1917.

Ο τσάρος δημιουργεί κοινοβούλιο → Δούμα.

Μονόδρομος ο εκμοντερνισμός.

1914 αρχίζει ο Α΄παγκόσμιος, με τη δολοφονία του Αυστριακού στο Σεράγεβο (η Ρωσία είχε εγγυηθεί).

1918 τελειώνει ο Α’.

Στον Α’ παγκόσμιο → Ιαπωνία, Αγγλία, Ιταλία με Αντάντ.

.

.

.

.

η Ρωσία

θα συνεχίσει και σε δεύτερο μέρος

.

.

.

.

.