Η «χειμερινή σύναξη των παιδο φυλάκων» χτες βράδυ, μάλλον ψυχοφθόρα ήταν.
Σκοπιά στα κάγκελα κι έξω απ’ τα w.c., άσε που λιώσαμε κι ένα ζευγάρι σόλες στο πήγαιν’ έλα, άσε που κανείς δεν έμεινε ευχαριστημένος από κανέναν, άσε που κοντέψαμε πάλι να κουφαθούμε απ’ τα ντεσιμπέλ, άσε που κοντέψαμε να τσακιστούμε μες στα σκοτάδια, κι άσε που καμμιά ώρα, κι αυτά θα τσακιστούνε, γιατί δεν τους αρέσει να χορεύουνε με τα πόδια στο πάτωμα... Όοοοχι! όρθιοι πα στα τραπέζια, σα να αιωρούνται απ' τα ταβάνια...
Ψιλογκρίνια από όλους... Αν κάτι δεν μπορεί να γίνει καλά, ας μην ξαναγίνει καλύτερα… πάντα τα ίδια λέμε, αλλά πάντα πέφτουμε στο τρυπάκι.

Κατά τ’ άλλα, γίνεται μια προσπάθεια, για να μην είμαστε διαρκώς στον πάτο του πηγαδιού…
Who ‘s afraid of the big bad Woolf? Πολύ σκληρές πιά καταστάσεις, για τα κέφια μου, παρ’ όλους τους πολύ καλούς συντελεστές. Ας είναι, ο μεγάλος Άλμπυ επιτίθεται διαμαρτυρόμενος (ή μήπως διαμαρτύρεται επιτιθέμενος);…
Τι άλλο; Τα γενέθλια της V., με κρασάκι και σιγανή μουσική, με την Άσπα, οι τρείς μας, με έκαναν να νοσταλγήσω το Παρισάκι, μιάς και είναι μόλις αφιχθείσα, κι είχαμε νέα φρέσκα, από την pont neuf (την αρχαιότερη γέφυρα!), κι από τα φθινοπωρινά φύλλα από λεύκες και πλατάνια, που φτιάχνουν παχύ χαλί στις όχθες, και δίνουν χρώματα κίτρινα, καφέ κόκκινα. Les feuilles mortes, heureusement, ne se ramassent pas à la pelle… Αχ…

Το πρωί ακούσαμε υπέροχα παραμύθια, καθιστοί κατάχαμα, σe ζεστά χαλιά…
Η εξαίρετη, τελείωσε τη διήγηση, ως εξής: «είδατε που τα παραμύθια δε λένε ποτέ ψέματα;»
Εγώ, καλή μου, το είδα… δε φτάνει όμως που το βλέπω μονάχα εγώ…
Παιδική χαρά και χριστουγεννιάτικες μουσικές είχε το μεσημέρι η πλατεία, μπαλόνια και ξωτικά που βάφαν χριστουγεννιάτικες τις μούρες των παιδιών. Ε, δεν υστερήσαμε… το κάναμε και το Christmas tattoo … Δε γλυτώνεις εύκολα απ' τον Μιχαήλ Άγγελο...
Πήραμε και ιδέες, και τις μεταφέραμε πάραυτα όπου δει. Για να δούμε, τη συνέχεια…

Και μετά, μεσημεριανό με την Άννα.
Το μελισσόμηλο πάλι… μ’ αρέσει… φωτό παντού, κορνέτες στους τοίχους, γάντια του μποξ, ακορντεόν, μπαστούνια baseball, εξωλέμβιες, λάμπες θυέλλης, ξύλινα κουπιά.
Soft tacos με citrus γαριδοfajitas. Eau gazeuse, με λεμόνι και πάγο. Τέλος, un petit noir.
Όλ’ αυτά, στο περιθώριο, βέβαια, από μεστές κουβέντες για το άμεσο μέλλον,

σε αρκετή δουλειά, που γίνεται,

και σε αρκετή δουλειά, που θα πρεπε να γίνεται, αλλά, δεν γίνεται…