Η ζωή, που με σένα, φεύγει απ’ τα όρια
Χάνεται, διαλύεται, ορθοποδεί, τσακίζεται και πάλι ορθοποδεί
Κι εσύ, εκεί κάπου έξω, στην πόλη, να βαδίζεις στους δρόμους, να παίρνεις metro ή λεωφορείο, να δουλεύεις, να τρώς, να κοιμάσαι, να ζείς, να μιλάς στο τηλέφωνο με γυναίκες ξένες, να βλέπεις ξένους ανθρώπους, να χαίρεσαι, να πηγαίνεις, να ρχεσαι, να πίνεις τον καφέ σου, να ρωτάς, να συμφωνείς, να διαφωνείς, να σκέφτεσαι
Να παίρνεις στοργή από αγκαλιές ξένες , ν’ αφίνεσαι σε φιλιά που δεν είν’ τα φιλιά μου, ν' ακουμπάς σε καρδιές, που δεν είν' η καρδιά μου

Κι η απουσία σου, που βγάζει τη ζωή μου από τα όρια...