Signature

A.K.

Βαρομετρικό χαμηλό.
Ο βοριάς, που τ’ αρνάκια παγώνει
και τα σπουργίτια…
ένα σμάρι αγριοπερίστερα κάνει σχηματισμούς της θύελλας,
ενώνεται, φτιάχνει μια μαύρη μπάλα,
σκορπάει ξανά, συμμετρικά, τεντώνει φτερά, στροβιλίζεται, πλαγιάζει στο γκρίζο, ξαναμαζεύει, συμμετρικά πάντα, θυμάμαι τον Escher,

κανονική διαίρεση επιπέδου.
Παλιά, κατέγραφα μέσα μου, κάποτε σημείωνα με μολύβι, η ομορφιά άφηνε απλά το χνάρι της στην καρδιά .
Αυτό, παλιά…
Το σήμερα είναι αλλιώς.
Το σήμερα, διαρρηγνύει την ερημία, σαν το μπουμπούκι απ’ τα τριαντάφυλλά μου, που ανακάλυψε ξάφνου το φως κι αφέθηκε ν’ ανοίγει τα πέταλα, και γίνεται ώριμο άνθος.
Αυτό όμως, παράγει μία νέα ερημία, απείρως οδυνηρή,

κανονική διαίρεση ζωής.

Σχάση.
Διότι το βαρομετρικό είναι χαμηλό και πουθενά δεν υπάρχει έστω και λίγο φως, να ευνοήσει την παραγωγή ομορφιάς. Και την ευλογημένη της ζωής ωριμότητα.

Τίποτα δεν είναι παιχνίδι. Και τα σημάδια, πιό αληθινά απ' την αλήθεια την ίδια.

Και το πλήθος, πιό ερημικό από την ίδια την έρημο.

Κι η ανερμήνευτη απουσία, η σεπτή πραγματικότητα στη ζωή μας.

Οδυνηρά.
Οι καιρικές συνθήκες αντίξοες.
Πάγος στις άκριες των χωραφιών και σύννεφα μολυβένια.