Σάββατο, Απριλίου 28, 2007


A.K.

μιά μικρή πετρούλα που αντιστέκεται, να σαι.

μιά μικρή όμορφη πέτρα,

παιδί της συντριβής .

Καταπώς δηλαδή, συντρίβει ο χρόνος, ο αγέρας και το κύμα

τον βράχο

και ο ήλιος τον βράχο

και φτιάχνονται τα πολύχρωμα βότσαλα, στις ακρογιαλιές,

οι λευκές κροκάλες,

οι μικρές, καφετιές πέτρες

και μιά γραμμή από θύνες , στην έρημο.

Το νερό

να σε λειαίνει, με τ' άγγιγμά του,

ο αέρας να σε δροσίζει ψιθυρίζοντας

ο ήλιος να σε φλογίζει με τ' αγκάλιασμά του

κι ο χρόνος

να σου σκαλίζει χαρακιές

στο σκληρό.

Ως τη συντριβή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: