Η αλήθεια.
Ήσουν η υποκίνηση.
Η ιδέα.
Η έμπνευση.
Η πηγή.
Ο λόγος ύπαρξης.
Ο λόγος κούρασης.
Ο λόγος δημιουργίας.
Ο λόγος, που τίποτα δεν έπρεπε να εξελιχθεί σε «προχειρότητα».
Πώς θα μπορούσε άλλωστε; !
Λες κι είν’ αυτή της προχειρότητας οπαδός!
Λες κι ό, τι κάνει, δεν την βασανίζει, δεν την πονάει και δεν το πονάει…
Τι ύβρις!
Και τι ανώφελη κριτική, άδικη πάντα και απρόσεχτη… «εξ απαλών ονύχων»…
Άδικη. Κριτική. Αβασάνιστη. Κριτική υπερόπτης.
Κι απέναντι η προσπάθεια. Μ’ όλα τα λάθη της, και τις αδυναμίες και τις αδεξιότητες. Η προσπάθεια όμως…
Κι αυτή, αντί για ευχή,
δουλεύει σήμερα με αποσκευές στην πλάτη της, φορτίο την κριτική και την υπεροψία.
Τι άδικο!
Και πόσο λίγο διαρκεί η ευτυχία…
Σ' όλη μου τη ζωή, μαύρα
11 σχόλια:
Θέλω να πιστεύω πως κάνεις λάθος, δεν ξέρω γιατί. Το 'χω αναγκη...
Γράφεις πάντα τόσο όμορφα γεμάτα, συμπυκνωμένα, άφοβα και συγκεντρωμένα. Κάθε λέξη μαχαίρι για όποιον τ αγγίξει.
Καλημέρα κιας είναι όμορφη ετούτη η μέρα.
Quartier libre (να μην πω το όνομά σου) δεν διάβασες το σχόλιό μου στο "τι σύμπτωση". Έχω το blog σε απεργία,και δεν μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιό σου. Χαίρομαι που ταυτιζόμαστε. Να 'σαι καλά.
το διάβασα, Babi, το σχόλιό σου.
κανένα πρόβλημα, αν χρειάζεσαι να πεις τ' όνομά μου.
προσπαθώ να το τιμώ, και το βάζω μπροστά όταν πρέπει να υπερασπιστώ τους ανθρώπους και τα πράγματα.
κι αυτό που πιστεύω, το υπογράφω δημόσια.
σου προτείνω να λύσεις την απεργία - σιωπή, όπως πρότεινα πριν λίγους μήνες ευθαρσώς και στην ΟΛΜΕ (συνάδελφοι έμαθα ότι είμαστε? μπορεί να κάνω και λάθος...)
καμμιά φορά, -όταν κάποιος μιλάει όπως εσύ- είναι ανάγκη να εκφέρει λόγο, και όχι να σιωπά.
φεύγω για τη δουλειά.
βλέπεις, αν και δασκάλα, λόγω φτώχειας, εγώ δουλεύω και σήμερα.
την καλησπερα μου
καλή τύχη παντα
Χ.
όμορφο...
@ να μου είστε καλά όλοι!
αρλετάκι μου ? ακούω τι λες.
ίσως εσύ, να ξέρεις καλύτερα...
μακάρι εσύ, να ξέρεις καλύτερα...
@ καλησπέρα συννεφούλα μου
@ σ' ευχαριστώ ανώνυμο!
@ αίολέ μας, καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου