Άνθισαν !

.

.

Αυτός είναι απ' τους κρίνους της Julie !

απ' τα παιδιά των παιδιών των κρίνων, δηλαδή...

δεν ξέρω πώς δε μου χαλάσαν ακόμα,

τόσα χρόνια, με την κακομεταχείρηση που τους κάνω...

.

.

.

.

.

.

.

.

απ' το μπαλκόνι της Άννας

-θυμάσαι; από κει που είδαμε ένα βράδυ την έκκλειψη...-

.

αυτή είναι μιά κορφούλα του Υμηττού.

άλλοτε, την διάβαινες με μιά δρασκελιά

ή, άπλωνες το χέρι κι έκοβες θυμάρι.

τώρα, παρεμβάλλονται πολυκατοικίες

.

.

εντάξει, το είδα το λάθος

"έκλειψη"

με δύο κάπα.

απλά,

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΩ !

.

απ' το μπαλκόνι της Άννας

-θυμάσαι; από κει που σου γραψα ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι,

τα χρώματα του φεγγαριού και τ' ουρανού-

.

.

τις ελιές, της φύτεψα παιδάκι

.

.

κακή φωτογραφία βγήκε η ροδιά μου

γι αυτό θα την τραγουδήσω...

Στίχοι: Πάνος Κοκκινόπουλος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Λίντα

.

.

Αχνά χαράματα, σιγά

σαν τρεμοπαίζει η Πούλια

θα μαραθούν τα γιασεμιά

θα μαραθούν τα γιούλια.

.

Μα εσύ θα είσαι μοναχή

γερμένη στο περβάζι

και θα θωρείς τη χρυσαυγή

τα πέπλα της ν' αλλάζει.

.

Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη

στολίδι της αυλής μου

ανάπαυση της προσμονής

νεράκι της πληγής μου.

.

Θα 'ρθείς στο σπίτι μας ξανά

μ' εμέ να σμίξεις πάλι

και δυό κρινάκια τ' Απριλιού

να βάλεις στ' ανθογυάλι.

.

Στα χέρια μου σε σήκωσα

σ' ανύψωσα ως τ' αστέρια

και σμάρια να φτερούγισαν στα στήθια περιστέρια.

Με της χαράς το ξύπνημα

με της φυγής τον πόνο

κι από τα τότε καρτερώ το γυρισμό σου μόνο.

.

Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη

.

ΠΙΝΑΚΑΣ : WILHELM FREDDIE

.

όμορφη η θάλασσα !

ας έρθει, θε μου, το καλοκαιράκι...