-πού πας ;

-στο μάτι του κυκλώνα !

.

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ !

.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ !

Ή

-Πώς το αρνί
Μπορεί να γίνει θεριό ανήμερο
Να δείξει τα νύχια του
Και να ξεσκίσει τ’ άδικο-

Προσοχή !

(ουδ είς γραπτός και άγραφος νόμος
καλύπτει όσους υβρίζουν κι ασχημονούν
κρυμμένοι στην ανωνυμία τους.)

-Τι θάρρος, κι αυτό, θεέ μου, να ασχημονείς ανωνύμως !

Και τι εξαιρετική αντρεία!
Σκέτη αντρειοσύνη !-

Γιάννης Ρίτσος

«Αδελφή μου, δεν είμαι ποιητής
ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΧΟΜΑΙ να μαι πιά ποιητής»





Signature : A.K.

Μικρό κομμάτι από ποίημα που έγραψα στις 22/5/06 :

………………………………


Ξέρω καλά, να παλεύω τις νύχτες με τ'αγρίμια

Ο λύκος στέκει πιά μακριά και με κοιτάει

Και το τσακάλι δεν πλησιάζει
Ξέρω καλά, να βρίσκω το δρόμο μου στα σκοτάδια

Και η καρδιά μου έχει για πυξίδα τον πολικό

Και τον ήλιο

Ξέρω που είν'οι πηγούλες και οι ίσκιοι,

Πού είναι τα καλύτερα θυμάρια, οι κυκλαμιές κι οι μέλισσες
Ξέρω να βγάζω τα μικρά ζωάκια απ' τις παγίδες

Και τα παιδιά στο χωριό μ' αγαπάνε

…………………………………

Υπογραφή
Α.Κ.
29/5/07

Αν ποιητής είναι
να ζωγραφίζεις τα βράδια την Πούλια
και να μιλάς τα χαράματα με το άστρο της αυγής

αν ποιητής είναι
να μπλέκεις μέσα στα γυμνά κλαδιά
όταν φυσάει ο βοριάς

αν ποιητής είναι
να μην κοιμάσαι τα βράδια
απ’ τον έρωτα
που βασανίζει τα σπλάχνα σου

αν ποιητής είναι
να λύνεις κάτω απ' τον ήλιο τα μαλλιά
και να τα λούζεις στον Ιορδάνη

αν ποιητής είναι
να χαϊδεύεις τους πληγωμένους ευκάλυπτους,
να παίρνεις στη χούφτα σου τα πεσμένα σπουργίτια,
να σκάβεις τα σκληρά χώματα
και το χειμώνα να μαζεύεις τον καρπό της ελιάς

αν ποιητής είναι
να χεις στο στόμα σου
τη γεύση απ’ τα στήθια των γυναικών
και να χεις στα μάτια
το φως που αναβλύζει η αγάπη

αν ποιητής είναι
να κοιμάσαι αγκαλιά
μέσα στην ευωδιά
από θερισμένα στάχυα
ή
στην άκρια με αλάτι
παρέα με κοχύλια και βρεμένα χαλίκια

ΑΝ
ποιητής είναι
να μην υπερασπίζεσαι την ερημία

τον αγώνα
τον κόπο
και τον πόνο των ανθρώπων

κι αν ποιητής είναι
να ξαστοχάς τους ανθρώπους,
να τους εγκαταλείπεις
μονάχους στη μοίρα τους

ε, ναι, τότε αδερφοί μου,

ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΧΟΜΑΙ να μαι,

μήτε αυτός

ο τόσος δα ποιητής

που θα θελα να είμαι.


...............................................................




Σκέψεις
Ατάκτως εριμμένες,

που έχω καταγράψει κι αλλού, πριν καιρό.
-χρειάζεται φαίνεται να επανέλθουμε, πολλές φορές, επί πολύ καιρό, επί δεκαετίες ίσως,
ως να γίνουμε κοινωνία ανθρώπων
και να βγούμε απ’ τη σφαίρα
των ηλιθίων κρυπτο - φασιστοειδών.

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΚΚΟΛΑΦΘΕΙ …


Όλη μου τη ζωή, μέχρι σήμερα, την πέρασα στον καθημερινό αγώνα κατά του κοινωνικού και όποιου, φασισμού.
Κι η αναφορά απόψε, είναι
για τα ανθρώπινα
τα εντελώς προσωπικά δεδομένα και δικαιώματα. Αυτά που οφείλουμε –όσοι μπορούμε- σ’ αυτόν τον παλιόκοσμο να τα υπερασπιζόμαστε.
Τα ανθρώπινα!

Ποιος είσαι εσύ, ω, τιμητή των πάντων,
Εσύ, ω έντιμε, επί παντός ΚΡΙΤΗ,
Κριτή ανθρώπινων ψυχών, σωμάτων, νεφρών και καρδιών,
Ποιος είσαι εσύ, και ποιος σε όρισε τιμητή και σχολιαστή των ανθρώπων;

Ποιος σε όρισε να ασκείς κριτική για ό,τι έχει να κάνει, με τις προσωπικές επιλογές των ανθρώπων, με τα προσωπικά τους δεδομένα και με το πώς διαχειρίζονται τον εαυτό τους ;

Η Αλαζονεία της τρέλας.
Η αλαζονεία που θέλει να κάνει τον άνθρωπο θεό αντί του θεού, κριτή αντί του κριτή και άξεστο θηρίο αντί του ανθρώπου.

Από φιλοσοφία , ιδεολογία και κοινωνική ευαισθησία αν θέλετε, κι από αγάπη στον άνθρωπο, το έχω ξαναπεί,
κατανοώ και υποστηρίζω την κάθε είδους διαφορετικότητα και μειονότητα, εφ' όσον αυτή δεν βλάπτει το κοινωνικό σύνολο.

Ή μήπως, δεν υπάρχουν άνθρωποι «μη διαφορετικοί», άνθρωποι «του γενικού κανόνα», που βλάπτουν με τη συμπεριφορά τους το κοινωνικό σύνολο;

Τους ανθρώπους, αρνούμαι κατηγορηματικά να τους κατηγοριοποιούμε σύμφωνα με τα προσωπικά δεδομένα τους. Αυτό είναι αντικοινωνικό και δεν συνάδει με τη θεώρησή μας για τη ζωή. Ούτε με το ήθος που θα πρεπε να χει μια κοινωνία.

Θεωρώ την διαφορετικότητα αξιοσέβαστη. Κάπου, με άλλη αφορμή, την ονόμασα «αγία διαφορετικότητα». Η διαφορετικότητα, έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες κοινωνικές υποχρεώσεις με την πλειοψηφούσα άποψη. Αξιοσέβαστη.

Η διαφορετικότητα, άνδρας - γυναίκα, ηλικιωμένος - νέος, χοντρός - λεπτός, ομο - ετεροφυλόφιλος, έγχρωμος - λευκός, ανάπηρος - αρτιμελής, αλλοδαπός - ντόπιος και ούτω καθ' εξής. Ανήκουμε όλοι σε κάποια απ' αυτές τις ομάδες, έχουμε όλοι ανθρώπους δικούς μας, ανθρώπους που αγαπάμε κι εκτιμάμε σε κάποια απ' αυτές τις ομάδες, αυτή είναι η ίδια η κοινωνία μας, ο ίδιος ο εαυτός μας, ο καθρέφτης μας, ο πλαϊνός μας, ο αδερφός μας.

Αυτή είναι η γνώμη μου. Τους ανθρώπους, τους διακρίνουμε κυρίως από άλλες ειδοποιούς διαφορές.

Εντιμότητα, ευθύτητα, ευαισθησία, ικανότητες, εργατικότητα, χαρίσματα, προσφορά, αυθεντικότητα, θάρρος, και ούτω καθ’ εξής.

Δεν ξέρω, αν η αλαζονεία της πλειοψηφίας, θα έκανε κάποιον, ανάμεσά μας, να εκφράσει την αντίθετη άποψη...

Μπορώ με επιχειρήματα να σταθώ κάθετα απέναντι στην αντίθετη άποψη, θεωρώντας την ρατσιστική, αντικοινωνική και μη πολιτικά ορθή.

Μπορώ με επιχειρήματα
Να τα βάλω με τους θρασύδειλους,

ιδεολογικούς ψευτοτρομοκράτες

και να υπερασπιστώ
δηλώνοντας, αν χρειαστεί, το όνομά μου.

-όχι δηλώνοντας ανώνυμο λαμόγιο-