...και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα καθαρά νερά φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.
Στο "Άξιον εστί" τους έδωσε το σχήμα της γυναίκας:
Άξιον εστί στο πέτρινο πεζούλι αντικρύ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι
Αλλά και ο Νίκος Γκάτσος, τους έδωσε σημαντική θέση στη "ζωή" του:
Λίγα δένδρα λίγα σπίτια κι ένας άδειος ουρανός είταν όλος μας ο κόσμος είταν όλο μας το βιός. Το κανάτι στο πρεβάζι το πηγάδι στην αυλή το κουράγιο της μητέρας του πατέρα η συμβουλή
Αυτή ήταν η ζωή μας κι όχι άλλη μικρή και ταπεινή μα και μεγάλη κι αν κάποτε μας πίκρανε - χαλάλι!
Έχω πιει νερό από αιγηνίτικο κανάτι και πάντα θυμάμαι τη δροσιά και τη γεύση του.
καλησπέρα. εξαιρετικός ο Υμηττός στο blog σου ! Ο Υμηττός, που λατρεύω... Μερικές πλαγιές του, τις ξέρω γωνιά, γωνιά, πέτρα- πέτρα, σπηλιά- σπηλιά, θάμνο-θάμνο. μπράβο, που έκανες αναφορά στον Υμηττό.!
Το blog είναι μια σειρά αμοιβαίων προφάσεων. Με πρόφαση τους λογοτέχνες αναφέρομαι σε αγαπημένους τόπους και με πρόφαση τους τόπους αναφέρομαι σε αγαπημένους λογοτέχνες.
... Ή σαν χρωματιστό κανάτι απ’ την Αίγινα.
3 σχόλια:
"Υπομονετικά", έτσι τα είπε ο Ελύτης:
...και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα καθαρά νερά
φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα
κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.
Στο "Άξιον εστί" τους έδωσε το σχήμα της γυναίκας:
Άξιον εστί στο πέτρινο πεζούλι
αντικρύ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι
Αλλά και ο Νίκος Γκάτσος, τους έδωσε σημαντική θέση στη "ζωή" του:
Λίγα δένδρα λίγα σπίτια κι ένας άδειος ουρανός
είταν όλος μας ο κόσμος είταν όλο μας το βιός.
Το κανάτι στο πρεβάζι το πηγάδι στην αυλή
το κουράγιο της μητέρας του πατέρα η συμβουλή
Αυτή ήταν η ζωή μας κι όχι άλλη
μικρή και ταπεινή μα και μεγάλη
κι αν κάποτε μας πίκρανε - χαλάλι!
Έχω πιει νερό από αιγηνίτικο κανάτι και πάντα θυμάμαι τη δροσιά και τη γεύση του.
καλησπέρα.
εξαιρετικός ο Υμηττός στο blog σου !
Ο Υμηττός, που λατρεύω...
Μερικές πλαγιές του, τις ξέρω γωνιά, γωνιά, πέτρα- πέτρα, σπηλιά- σπηλιά, θάμνο-θάμνο.
μπράβο, που έκανες αναφορά στον Υμηττό.!
Το blog είναι μια σειρά αμοιβαίων προφάσεων. Με πρόφαση τους λογοτέχνες αναφέρομαι σε αγαπημένους τόπους και με πρόφαση τους τόπους αναφέρομαι σε αγαπημένους λογοτέχνες.
Κάτι τέτοιο (περίπου) δεν κάνουμε όλοι;
Δημοσίευση σχολίου