jade

SigNature
Α.Κ.

Σ’ όλη μου τη ζωή μαύρα.
Θέλω γαλάζια να με ντύσεις
Όπως το γέλιο σου που φεγγοβολά γαλάζιο
Και φωτεινό, θαλασσινό γέλιο, συγχώρεσέ με, όχι, δεν είν’ ιερογλυφικό, νόμισα για μια στιγμή, φοβόμουνα, στο Ιόνιο, στο Κρητικό, μ’ είχαν αδέρφια αγκαλιά, γιατί πονούσα, δεν άντεχα τις κραυγές τις άδικες και το ξέσκισμα απ’ τα νύχια τους. Έσπασα.
Όχι, δεν είν’ ιερογλυφικό, θείο είναι. Και τόξο ουράνιο μες τις σταγόνες, σαν κρέμονται στην άκρια της πευκοβελόνας.
Και πέλαγο είναι, σαν τα βιολιά, που παίζουν.
Σαν το χορό μας , η πανσέληνος απόψε θα δύσει στηN αγκαλιά σου.
Γαλάζια να με ντύσεις. Τα χέρια, τους ώμους, τη σκέψη μου, γαλάζια, σα μικρό κρίνο που το γέννησε η άνοιξη
Ή σαν χρωματιστό κανάτι απ’ την Αίγινα.
Μικρό χωμάτινο κανατάκι, πρόσεχε, μη σου σπάσει.