Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007

... Λοιπόν η όαση, είναι ένας τόπος στη μέση του πουθενά,
στη μέση της ζέστης, στη μέση του αβάσταχτου ήλιου, στη μέση της άμμου και της ερήμου, είναι λοιπόν ένας τόπος με σκιά, με παχιά φοινικόδεντρα, που απλώνουν τριγύρω πυκνά κλαδιά και τον ευλογημένο ίσκιο τους .
Η όαση, έχει πάντα μέσα της ένα βαθύ πηγάδι με νερό, όπου πάνε οι άνθρωποι με τους κουβάδες και τα δοχεία τους , τραβάν νερό με το μαγγανοπήγαδο, ποτίζουν πρώτα τις κατσίκες και τα ζωντανά τους, ποτίζουν έπειτα τα παιδιά τους, αφίνουν να ποτιστούν τα γεράκια κι οι κόρακες, κι ύστερα πίνουν κι αυτοί.
Έπειτα, κρατάν νερό για να ζυμώσουνε το ψωμί τους.
.
.
Έχετε δει να ζυμώνουν τούτοι οι άνθρωποι ψωμί και να το ψήνουν;
Ε, λοιπόν ακούστε πώς γίνεται...
.
.
(πάντα το μπλε χρώμα)
.
όχι το στόμα,
τα μάτια δε χορταίνουν...
.
.
marché aux légumes


les dattes
.


το φωτεινό, το σκότος,
το μαύρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί, το κόκκινο,
το καφέ, το λαχανί, το μπλε


ο οργασμός
στο πάνω μέρος του κορμιού
μικρή έκρηξη στο κεφάλι,
στη μύτη, την όσφρηση, στο λάρυγγα, στη γεύση, στο σάλιο
τα ρουθούνια...



τη φόρεσα κι εγώ τη μαντήλα σου



κι εγώ στις κοριτσίστικες, τις ροζ μας,
τις μοναχικές μας πόρτες
.



μα,
όπου κι αν είμαι,
ό, τι κι αν φτιάχνω,
.


με σένα τελειώνω...
.




μαγνήτης της ψυχής,
η έρημος

1 σχόλιο:

Τίποτα είπε...

Χάθηκα,
Μέσα στους δρόμους που μ' έδεσαν για πάντα
Μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια

Χάθηκα,
Γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ
Γιατ' είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι,
και το λιμάνι είναι μικρό
Γιατ' ήμουν πάντα μόνος
Και θα 'μαι πάντα μόνος

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Άσχετο μοιάζει, συμπάθα με. Μα δεν είναι.