Αχ, για δέ, καλέ για δε
για δέστε τον αμάραντο
Για δέστε τον αμάραντο
σε τι βουνό φυτρώνει, καλέ
.
Αχ, φυτρώ, καλέ, φυτρώ
φυτρώνει μες στα δύσβατα
Φυτρώνει μες στα δύσβατα
στις πέτρες στα λιθάρια, καλέ
.
Αχ, ποτέ, καλέ, ποτέ
ποτέ του δεν ποτίζεται
Ποτέ του δεν ποτίζεται
και δεν κορφολογιέται, καλέ
.
Τον τρών’, καλέ, τον τρών’ τα ελά
τον τρών’ τα ελάφια και ψοφούν
Τον τρών’ τα ελάφια και ψοφούν
τ’ αγρίμια και πεθαίνουν, καλέ
4 σχόλια:
Τι μου θύμησες...
Είχα πει κάποτε γι' αυτό, ότι κρύβει τέτοιο μεγαλείο μέσα στην απλότητά του, που μου θυμίζει χάι κου... (σαν αίσθηση εννοείται, όχι σαν φόρμα).
Ακόμα κι αν απομονώσεις το "Για δέστε τον αμάραντο σε τι βουνό φυτρώνει", δεν είναι (υπερ)πλήρες;
μοναχικό
πικρό
δυνατό
μα προπάντων περήφανο
(το λουλούδι και το τραγούδι)
Μερεύουν, καλό μου
μ` αθάνατα δηλητήρια
ημερεύουν τ` αγρίμια
Κι έτσι να `ναι
Ήλιος και πέτρα αντοχή
Καλοκαιριές για σένα
δεν κουράζομαι ποτέ να σας διαβάζω...
τυχερή που μαθητεύω κοντά σας!
Δημοσίευση σχολίου