Παγκόσμια Ποίηση

.

Άδωνης

.

le vent souffle au desert

.

"Οι αναλογίες και οι αρχές"

.

.

.

Η αρχή του λόγου

.

το παιδί που ήμουν κάποτε, ήρθε σ' εμένα

μιά φορά,

με πρόσωπο αλλόκοτο.

.

Δε μίλησε διόλου. Περπατήσαμε

ατενίζοντας ο ένας προς τον άλλο με σιωπή. Τα βήματά μας

ποτάμι που κυλάει παράξενα.

.

Οι ρίζες μάς ένωσαν, στο όνομα των φύλλων που στροβιλίζει

το αγέρι,

Έπειτα χωρίσαμε,

δάσος που το γράφει η γη και το αφηγούνται οι εποχές.

.

Ω παιδί που ήμουν κάποτε, βγες μπροστά

Τι είναι αυτό που μας ενώνει, τώρα, και τι θα λέμε;

.

.

.

.

.

Αρχικά, τι

.

Πώς να σου δώσω σχήμα

εσένα, φίλε, που όλο αντιστέκεσαι; σε ονόμασα

"κάτι" - είπα: σε κατέκτησα. Αλλά εσύ τώρα πάλι

ξεγλιστράς.

Και τ' όνομά σου ξεγλιστρά / πώς να σε ονομάσω;

Αυτός είναι ο τόπος σου; Άλλαξες συ το φως σου

ή μήπως εγώ

δεν είμαι πιά ο ίδιος; Μήπως εγώ έγινα εσύ; Όμως

το φως σου δε σταματά

ποτέ να λάμπει - λίγο ακόμη και η πυρκαγιά

θα μπει στις φλέβες μου να σαρώσει τις λέξεις μου - σιγά!

Πού, πότε, πώς να σε ονομάσω, να σου δώσω σχήμα,

εσένα, φίλε;

.

.

.

Εκδόσεις

Ελληνικά

γράμματα

.

Εισαγωγή-Μετάφραση

Σχόλια-Λεξιλόγιο

Ελένη

Κονδύλη

Μπασούκου