μικρό, φανταστικό
- λόγιο ημερών

Signature

A.K.

Τετάρτη 4/7/07

Το ξέρω, πίσω απ’ αυτή τη μέρα, είναι κρυμμένη μια άλλη. Περιμένει. Ντυμένη χρώματα. Όλη τη γκάμα των χρωμάτων, του τόξου, που εσύ ξέρεις, μ’ αρέσει.
Εσύ ξέρεις μ’ αρέσει,
εσύ ξέρεις δε μ’ αρέσει,
εσύ ξέρεις με θλίβει,
εσύ ξέρεις με συναρπάζει, με παθιάζει, με πονάει, μ’ αγγίζει, εσύ ξέρεις.
Εσύ ξέρεις.
Και μην τονίζοντας κανένα ρήμα. Μονάχα το «Εσύ», τονίζοντας.


Πέμπτη 5/7/07
πρωί

Έχεις φύγει.
Δεν αντέχεται ο τόπος σαν λείπεις, μήτε ετούτη η ορθογραφία… λύπης… σωστότερο είναι…
Τίποτα εδώ, δεν έχει γεύση, χρώμα, ήχο, μήτε μυρουδιά. Ή μάλλον, μυρουδιά έχει! Αυτήν, τη μυρουδιά της απουσίας. Έτσι κατάλαβα την απουσία, αν το πιστεύεις!
Απ’ το κενό της μυρουδιάς, στον αέρα.
Αν ζούσε τώρα ο Γιάννης, θα μου λεγε : «αυτά, στην ιατρική, είναι συμπτώματα υστερίας. Δεν γίνεται να καταλάβεις ότι κάποιος λείπει από τούτη την πόλη, απ’ τη μη μυρουδιά!»
Κι όμως, Γιάννη καλέ μου, γίνεται !

Δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν ξέρω πώς να το κάνω.
Πνίγομαι. Είναι κάτι που δεν είχα προβλέψει. Η απουσία. Κοιτάζω το πάτωμα. Όλα τα βιβλία ακόμα στο πάτωμα. Το ξέρεις, έχω πολλή δουλειά, δεν πρόλαβα τίποτα να σιάξω.
Τώρα που λείπεις, σκέφτομαι, είναι ευκαιρία ν’ ασχοληθώ λίγο με μένα, με τα πράγματά μου, με τα βιβλία που είναι στο πάτωμα.
Δεν προλάβαινα όσο ήσουν εδώ.
Όλη μέρα με σένα, με σένα, με σένα, με τη δουλειά και με σένα.
Θα προσπαθήσω να σιάξω τα βιβλία. Απλά, τρέμουν λίγο τα πόδια μου. Πρέπει να στηλωθώ, αν θέλω να κάνω δουλειά.
Να πάρω τις ανάσες μου και τον χρόνο μου.
Κάθισα να σου γράψω τούτες τις λέξεις.
Να, πάλι με σένα ασχολούμαι...


Σάββατο 7/7
Πρωί

Έχω τόσα νέα να σου πω…
Αφού ξέρεις, δεν έχω άλλον να θέλω να τα πω, πώς σηκώθηκες κι έφυγες;
Λάθος, λάθος τα λέω, ψυχή μου, λάθος στα λέω… σωστά έκανες εσύ. Σωστά έκανες κι έφυγες.

Εδώ,
πάω, έρχομαι, πάω, έρχομαι, δουλεύω, σκέφτομαι, σ’ αναζητάω, σ’ ακούω, κλαίω, μιλάω με τις φίλες μου, δεν την αντέχω τούτη, τη σκατένια πόλη, κλειστά όλη μέρα όλα τα χω, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ρολά κατεβασμένα, δουλεύω, σκέφτομαι, καμιά φορά βγαίνω με συνεργάτες ή με φίλους, όλα μου φταίνε, περιμένω.
Υπομονεύω.


Σάββατο
Μεσημέρι

Ήθελα να μ’ έχεις πάρει μαζί.
Όχι για πολύ.
Για μια μέρα, για δυό, ή για τρείς.
Και τι δε θα δινα, να ήμουν εκεί…
Σε μια μεριούλα θα στεκόμουνα, δίχως να σ’ ενοχλώ, δίχως να μιλάω.
Εσύ, μ’ όποιους θέλεις θα βγαινες. Ήσυχα εγώ θα στεκόμουνα, σκιά της σκιάς σου, σκιά της αύρας σου.
Σιωπηλά, δίχως πώς, πότε και γιατί… κουβέντα δε θα λεγα.
Σκιά της αύρας σου.

8/7/07
03.00

Ξημερώνει
Ξημερώνει Κυριακή
Μη μου λυπάσαι
Είναι όμορφη είναι όμορφη η ζωή,
Να το θυμάσαι
Μη μου λυπάσαι
Να το θυμάσαι

Προσπαθώ, στ’ αλήθεια, προσπαθώ.