Ελεύθερη απόδοσηΣτον διασκευασμένο Tagore.
«Σε ξεγελάω
Όταν ξεσπάω σε γέλια
προσπαθώντας να κρύψω τα δάκρυά μου.
Τα ξέρεις τα τεχνάσματά μου.
Ποτέ δεν λέω τη λέξη
που θα θελα να πω»…
«Φοβάσαι
μη σε μπερδέψω με το πλήθος,
και στέκεις μονάχη σου, στην άκρια.
Τα ξέρω τα τεχνάσματά σου.
Ζητάς περισσότερα
απ’ όσα οι άλλοι,
γι αυτό μένεις σιωπηλή»
6 σχόλια:
πως μερικά κείμενα μερικοί φαντασμένοι σαν και μένα τα εισπράττουμε σαν να είναι για μας γραμμένα...
ά ρε μαύρε...
υγ. προς λογοκρισίαν: αγαπητοί κύριοι λογοκριταί, μην τα μπερδέψετε: για μαύρο ποιητή μιλάω, κι όχι για μαύρη. να εξηγούμεθα για να μην μας παρεξηγήσετε και μας...
την καλησπέρα μου!
αμ δε...
ΓΙΑ ΜΑΣ είναι γραμμένα,
κουτό!
άλλες γυναίκες λες να τανε εκείνες;
αλλιώς αγαπάγανε;
άλλα νάζια;
άλλα τεχνάσματα;
άλλοι πόνοι;
pour nous,
ca, c' est sûr...
άσε που αν μας συναπαντούσε τότε ο
αγαπητός Ραμπιντράναθ,
δεν θα γραφε le jardinier d' amour, μα μυθιστορήματα ολόκληρα, περί την κηπουρικήν...
τι να λέμε τώρα...
στο μεταξύ,
για κοιτάξτε τα Σάββατα, παρακαλώ...
Έλα- έλα! Ήρθε τώρα η στιγμή ν'ανοίξουμε πανιά για κείνο το μέρος όπου ο παταμός της αγάπης σμίγει με τη θάλασσα της λατρείας.Μέσα σ' όλο εκείνο το απέραντο καθαρό γαλάζιο η λάσπη του παταμού βουλιάζει και χάνεται.Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα-μήτε τον εαυτό μου,μήτε άλλον κανένα.Πέρασα μέσα από τη φωτιά.Εκείνο που ήταν άφλεκτο κάηκε τώρα πια κι έγινε στάχτη,κι εκείνο που απόμεινε δεν έχει να φοβηθεί θάνατο.Αφιέρωσα τον εαυτό μου στα πόδια εκείνου που δέχτηκε τις αμαρτίες μου όλες τις αμαρτίες μου μέσα στα βάθη του δικού του πόνου.
Ραμπιντραναθ Ταγκορ
Το σπίτι και ο κόσμος
κι αυτό,
για μας γραμμένο...
λέξη-λέξη
Αφού γραμμένα από ανθρώπους είναι. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Για μας γραμμένα είναι.
Καλημέρες :)
καλώς όρισες.
:)
Δημοσίευση σχολίου