Γ. Μίχος

"Ποίηση

.

είναι ίσως

και ο εξευγενισμός

των νεύσεων των σπλάχνων μας..."

Μικροκείμενα

την πρώτη φορά,

Tue Sep 05, 2006 7:01 am,

που διάβασα λίγο απ' τα

"Μικροκείμενα" :

.

"Ωχ ! Ωχ !

Και πάλι ωχ !

Σήμερα διάβασα, από

-Fri May 05, 2006 7:33 am,

έως Mon Sep 04, 2006 7:01 pm-

δε θα προκάμω σήμερα να διαβάσω άλλα...

.

Σήμερα τα ανακάλυψα!

Ανάμεσα σε εξετάσεις

Σε παιδιά που έλεος ζητάνε κι έλεος δε βρίσκουνε

Σε μυαλά σκοροφαγωμένα, ηλίθιων ενηλίκων που ψάχνουν σε παιδικά κεφάλια να ισοσκελίσουν το «αντικειμενικό» και το «άξιο»

Σε συμβασιούχους δικαίως παραπονούμενους για την ένοχη σκευωρία «αρμοδίων»

Σε κουβέντες παλιών φίλων, που πρόστρεξαν «να βάλουν πλάτη»

Στον κόπο των αδερφών που πάλι «δίνουν αίμα»

Σε τηλέφωνα, θυμούς κι ανθρώπινες ανάγκες

Και σε έγνοιες που ελάχιστα πια, γράφουν μέσα μου,

ας μπω να διαβάσω είπα κάτι, ν' ακουμπήσει λιγάκι η ψυχή μου...

.

Κι έπεσα πάνω σε τούτα τα κείμενα.

.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους."

.

.

Αύγουστος του 2007,

σήμερα,

η δημιουργία σου τυπωμένη,

άσε με να διαβάσω ξανά,

.

ένα,

.

ετούτο,

για τον

Cheb Khaleb

.

"Σαν να μην υπήρχα πέρασε δίπλα από το μαύρο της παιδικής μου ηλικίας.

Της είπα: Α ίσα, έχω για σένα...το χρυσό και το μάργαρο, αδάμαντες και μέλι και λόγια ελληνικά αν μ' αγαπάς. Και χαμομήλια έχω κι έβενο, και φίλντισι, και σαφράνι κι ότι καλύτερο για μιαν ωραία.

Α ίσα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ίσα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Θα σου φέρω τα λόγια των ποιημάτων, θα σου φέρω τη μουσική των αστεριών, μια καινούρια μετάφραση στο Άσμα Ασμάτων, γιατί η αγαπή είναι δυνατή σαν το θάνατο, κι είναι πολλά τα χρόνια της ορφάνιας μου από χάδια...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ίσα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Εσύ που μ' οδηγούσες στον ύπνο σαν εξωτικό ραδιόφωνο, με αέρα φοινικιάς, με δίψα από πηγάδι, και ποτέ δεν σε βρήκα στον κόσμο έξω από το όνειρο.

Από το σόι της Χαλιμάς και της Γκιουλμπαχάρ, μέλαινα ει, στο αμπελάκι που δεν φύλαξες.

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Στο καφτό μεσημέρι του Ιούλιου στον κήπο, παίζοντας με το Αεράκι τις αγκαλιές εσένα, εσένα ποθούσα που θα με έκανε επιτέλους σαν να μην υπήρχα, χωρίς το βάσανο της λέξης και σαν μάννα μου...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Έχεις όνομα στεναγμού για όλα όσα δεν μας συγκατένευσαν, αφή από φτερό ψυχής και πετιμέζι, πράγμα παλιό στη σοφίτα που συναντάμε ξαφνικά μέσα σε δάκρυα, είσαι το αδύνατο το μακρινό, και οδηγείς εκεί στην άκρη του γκρεμού όπου δεν έχει λόγια...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου......"

κι ακόμα
.

"Κύριε,

ότι διαβάσατε εδώ,

κόστισαν άνθρωπο".

Γ. Μίχος

.

με τον σεβασμό,

και την εκτίμησή μου

Α.Κ.