Signature

A.K.

.

Ανάμεσα στον αστερισμό του Κενταύρου και στο τελευταίο της Άρκτου φωτεινό άνθος, διαβαίνεις.
Σαν μικρό μου εντελβάϊς, Eσύ. Και σαν αμάραντος. Βουνίσιος. Στα βουνά η περηφάνια μου. Στη θάλασσα, αντέχουν οι κρίνοι της άμμου. Στα βουνά, οι αμάραντοι.

Εκεί, κατέβηκε μιάς εφηβίας ερημικής τη σκάλα. Δεν θυμάται αριθμό των σκαλοπατιών. Επτά, ή οκτώ ίσως.

Η κάμαρη με το μεγάλο δρύινο τραπέζι, στη μέση. Χοντρά, λιονταρίσια ποδάρια, με νύχια. Louis XV. Και μια στάμνα. Ωραία που είναι, να χεις γιομάτη μια δροσερή στάμνα, στη γωνιά. Και μια σκληρή σκούπα από φρύγανα.
Ένα παράθυρο στο βορρά, ένα στον νότο. Πατζούρια ξύλινα. Στο παράθυρο του βορρά, χρυσάνθεμα κίτρινα, κάποτε καφε κόκκινα. Και ντάλιες, νερατζιές, μια λεμονιά, παλιό πηγάδι, μαγγανοπήγαδο, χοντρό σκοινί, κουβά τσίγγινο.
Στου νοτιά το παράθυρο, τενεκέδες από φέτα, και λάδι. Και κρίνοι άσπροι, με καρδιές κόκκινες. Σου θυμίζουν τα βοτσαλωτά στις αυλές και τις νεοκλασικές κίτρινες, γαλάζιες, ροζ προσόψεις. Και το μπαξέ στο Πέδι.
Κι απάνω στο τραπέζι, χαρτόνια ματ, καντσόνε και μολύβια. Για τις σκιές, κάρβουνο. Και πένες της καλλιγραφίας, κοντυλοφόροι, μπουκάλια γυάλινα, με μελάνι (de Chine) .
Κι εκείνα τα Larousse του 1900. Κι ακόμα, éditions en musique d' un recueil (vingt cantiques populaires).

Φυλαγμένα.
Αχ, πώς αναπηδήσαν όλα, σαν ελευθέρωσες Εσύ, τη λέξη.
Ελεύθερη λέξη, διασχίζει το χρόνο, σαν Eσύ, ανάμεσα στον αστερισμό του Κενταύρου, και στο τελευταίο της Άρκτου φωτεινό άνθος.
Αιώνια.
Πώς την απελευθέρωσες τούτη τη λέξη; Αιώνια.