Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2007

ο νους μου εδώ

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα
και ομοίωσή μου:

Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες

η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος

nous

2 σχόλια:

ellinida είπε...

Και σχίστηκε η θάλασσα και ξεπετάχτηκε πύρινη κολώνα αρχαία
και πάνω της ακούμπησε τον οφθαλμό του
ο μόνος τρόπος για να δεις την Ελλάδα
κανείς δεν την ένοιωσε έτσι
το ταπεινό εκκλησάκι
το αυγό της Ανάστασης
η γλάστρα με το δροσαχί
αυτή η ομορφιά η τόσο λιτή που αγγίζει την τελειότητα.
το να διαβάζεις Ελύτη είναι σαν να πλέεις προς Δήλο.

Καιρό είχα να'ρθω, πάω να διαβάσω όλα όσα έχω χάσει. :))

quartier libre είπε...

@ ellinida μου,

σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες :)