απ' τα ποτάμια

που αγαπώ

Ο Νείλος Ι.

agapanthus lily

of the Nile

τα χωράφια του Νείλου

Signature

A.K.

Έχεις ποτέ σου δει, από αεροπλάνο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;
Άκου, να δεις, πώς είναι!

Αφίνεις πίσω σου το Αιγαίο, κι αφίνεις πίσω σου το Κρητικό.
Οι πλάκες! Φεύγει πίσω σου δεξιά, το τέλος της Ανατολικής Πλάκας
Και ξεμυτά μπροστά σου, η αρχή της Αφρικανικής πλάκας
Έτσι, αποχωρίζεσαι την Ελληνική Τάφρο.
Ταξιδεύεις πάντα μέσα στο θαύμα – Mare Nostrum
Στην κοιτίδα!
Γαλάζιο ατέλειωτο
Εκτυφλωτικό
Γελαστό
Παιχνιδιάρικο
Ενθαρρυντικό
Οικείο
Κι όλο κατεβαίνεις, κατεβαίνεις
Πάνωθέ σου γαλάζιο φωτεινό – σαν τα μάτια του κοριτσιού
Και κάτω η μάνα, η Μεσόγειος, όπως την ξέρεις, μαγική
Δική σου!

Ξάφνου, ένα θαύμα γίνεται!
Ξάφνου νομίζεις πως η θάλασσα έγινε κίτρινη
ή χρυσή
και δεν σου θυμίζει πιά, του κοριτσιού τα μάτια
κι αναρωτιέσαι τι έγινε η θάλασσα
και τι χρυσή θάλασσα είν’ ετούτη
και δεν υπάρχει πιά γαλάζιο, μόνο χρυσό
και ψιλή σκόνη που τη στροβιλίζει μια δύναμη.

Η έρημος!
Το μεσημέρι καυτή, σαν τον έρωτα
Το βράδυ πάγος που τσακίζει την πέτρα, την διαλύει, την κάνει σκόνη
Σαν τα λόγια σου, όταν είναι πικρά.
Η έρημος, με τις καμπύλες και τους λόφους της
Γλυκούς, σαν στρογγυλά, γυναίκεια στήθη
Η έρημος στεγνή, διψασμένη, ενάρετη
Τρελλή και θυμωμένη να στροβιλίζεται
Με δίνες κι ανεμοστρόβιλους και πάλι δίνες
Η έρημος, με τους σκορπιούς να σέρνονται σιγά και σιωπηλά
Κοντά στα γυμνωμένα βήματά σου
Έρημη κι επικίνδυνη και μυστική
Κι αγαπημένη
Με τους μικρούς της θάμνους
Και τις καρπουζιές της
Και κάπου βαθειά, που δεν φαίνεται, ένα πηγάδι
Και οάσεις

Και τέλος
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ!
Στην αρχή, δεν καλοβλέπεις τι πράγμα είναι τούτο
Μέσα στη μέση στο χρυσό…
Μια φιδογυριστή, σκούρα γραμμή
Λιγνή
Σοβαρή, τόσο σοβαρή!
Κι ατέλειωτη
Δεν βλέπεις τέλος πουθενά
Μόνο αυστηρές, σκούρες ευθείες και γυρίσματα.

Το ποτάμι είναι τόσο αυστηρό γιατί ξέρει τον προορισμό του
Ο προορισμός του, οι άνθρωποι
Οι άνθρωποι, με τις δυό πράσινες σειρές που ακολουθούν τις όχθες του
Μιά πράσινη σειρά, που ακολουθεί την μιά του όχθη
Μιά πράσινη σειρά, που ακολουθεί την αριστερή του όχθη
Οι άνθρωποι
Με τα τσαπιά και τις γεωργικές τους μηχανές
Με τις φελούκες και τα δίχτυα τους
Οι άνθρωποι, με την αξιοπρέπεια και τον μόχθο τους.

Ήθελα να τα ξέρεις αυτά για το ποτάμι
Να ξέρεις γιατί τ΄αγαπώ
Γιατί το ποτάμι, μου είναι πολύτιμο

Γιατί μια νύχτα – ήταν πανσέληνος
Σε μιάν ακρούλα του ξέβρασε
Το καλαθάκι με το μωρό
Εκεί το βρήκα
Ξέρεις, εκείνο το μικρούλι, το στρυφνό, με το μουτράκι του μουτζαλιασμένο
Και του τραγούδησα, να το παρηγορήσω
Και να παρηγορηθώ.

The RiverGod Nilus

with the 16 babies

as described by Pliny the Elder represent the 16 cubits

to which the Nile river in Egypt rose annually.

φελούκα στον Νείλο

- ΚΛΕΙΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ

... ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ.

ΛΟΙΠΟΝ ΜΟΝΟΝ 40 ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ,

80 ΜΟΥΣΙΚΟΙ

ΚΑΙ 300 ΑΠΛΑ ΠΙΑΤΑ.

... ΑΥΡΙΟ, ΘΑ ΚΑΛΕΣΩ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΑΛΕΡΑ !

ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΚΙ ΕΚΕΙ,

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ, ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΚΜΑΣΕΙ !

.

o Asterix και η

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ