le temps retrouvé

.

Σας αντιγράφω,

από το βιβλίο του Βαγγέλη Ιντζίδη
«η βιογραφία του χρόνου»
Αθήνα 2005,
-εκδόσεις Γαβριηλίδη-.

Ιστορίες

…κι ήταν Ιούλιος στο καλοκαίρι των φτωχών από εξάρτηση ελπίδας
στα chat-rooms, αυτούς τους e – τοίχους φωτιάς από μηνύματα…

Μια κρούστα που γραπώνεται η αφή. Το σπέρμα στους μηρούς. Χορεύοντας ιδρώτες. Έλα έξω. Στα εστιατόρια και στα ταξί. Στα κηποθέατρα με τις δισκοθήκες. Ευθεία δεν βρήκαμε.

FILAKIA… μπορώ να είμαι καλύτερη συντροφιά από ένα τσιγάρο, δεν καίγομαι τόσο εύκολα…

Από στέρνο τα χείλη και μηχανεύεται ο νους το σώμα. Τελειώνω.

STIN ARXI TA PRAGMATA ITAN ARKETA PERIERGA ALLA META OLA ITAN MIA XARA. DEN THA MPO SE LEPTOMEREIES… Τολμώ να πω ότι θα ήθελα πολύ να προσπαθήσω να σε κατακτήσω…

…………………………………………………………………………………….

Μένω μόνος κι έχω όλο το χειμώνα για σένα… An eisai pragmatiki 8a 8ela poly na se gnwrisw. Isws apodeixuei pws eimaste polytimoi o enas gia ton allon.

Αναπνέω. Λαθραίες σκιές από φεγγάρι ερπετού. Την απροσδιόριστη ηλικία της αμφιβολίας…

ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ… ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ… ΜΕ ΑΚΟΥΣ…
ΑΝΕΒΑΙΝΑ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΣΑ ΣΤΟ
ΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ… ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ…
ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣΩ ΣΤΑ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ… ΤΙΠΟΤΑ… ΤΙΠΟΤΑ…
ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΑΠΟΨΕ ΣΠΙΤΙ…

Στη φωνή ένα δικό μου πουθενά σκαλίζει τις οσμές σου. Η λεκάνη σου σφηνωμένη στις καμπύλες των βουνών. Τα μάτια σου στις οβάλ εισόδους των σπηλαίων. Τα χέρια της παραλιακής με τη βουή της πλήξης. Άδειασέ με. Μέσα μου. Ρίζωσα στην τιμωρία. Πράξεις δίχως δράστη. Δίχως σκέψη. Δίχως διάσταση.