Ό, τι έχουμε και δεν έχουμε,
τα δέντρα που αγαπάς
και τα φθινοπωρινά σου σύννεφα.
Τα πυράκανθα,
να μοιάζουν στο πάθος σου
Τα ξυνόδεντρα,
να μοιάζουν στις μυρωδιές μου
Η Μαρία, στην Ευρυδίκη του Gluck*
κι ένα μικρό δάσος με πεύκα
να διαβαίνεις ανάμεσα
Ό, τι έχουμε και δεν έχουμε,
τα βράδυα που υπομονεύω
ν’ ακούσω ανυπόμονο το βήμα σου
Σταγόνες βροχής στα μάγουλά μου
«για μένα μόνο να φυσάς, αγέρι μου»
Ημερωμένα τα χρυσάνθεμα
Μοσχοβολάν οι γαζίες
* σ' ευχαριστώ, ange-ta
3 σχόλια:
Καλησπέρα quertier libre. Αυτή τη βδομάδα δεν μπήκα στα blog των φίλων γιατί δεν είχα χρόνο, μου παίρνει τόσο χρόνο να διαβάζω τα ωραία που μου στέλνουν με email και σας τα προωθώ. Σήμερα έφαγα δυο ολόκληρες ώρες, για να μη φρακάρει το outlook express.
Το ποίημά σου πολύ ωραίο. Καλό Σαββατοκύριακο.
καλό σαββατοκύριακο, babis.
σ' ευχαριστώ :)
Ελα που τον λένε Gluck, που διαβάζεται Γκλούκ και όχι Γκλίκ
(u γαλλικό)
(και να με σκότωνες θα έλεγα και γω Glück).
Δημοσίευση σχολίου