Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2007


τα μενεξεδάκια μου

ταπεινά, χαμηλά,
μωβ σαν τη θλίψη,
γλυκόπιοτα σαν το φιλί,
ζωηρά κι ατίθασα,
δυσεύρετα, σπάνια,
μονα δικά μου




δύο εσύ και τρεις εγώ
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γειά σου κύριε μενεξέ
από τον
Ήλιο τον Ηλιάτορα

5 σχόλια:

ange-ta είπε...

τι ποιημα!
τόσο ωραίο όσο οι μενεξέδες/
Ανέκδοτο:
Συναντιόνται δύο,
Ο ένας φορά ένα λουλούδι στο πέτο. - Ω τι ωραίο λουλούδι, πώς το λένε
-Υάκινθος
-Υάκινθος, το υ πώς γράφεται
- Α.... είναι πανσές.

genna είπε...

σαν πεντάχρονο με τούτο ...
και το πιό κάτω, κρινάκι της άμμου παρθενικό...
φιλί, καλή νύχτα να 'χεις κοριτσάκι

Cle Petridou είπε...

Η πρώτη καλημέρα! Όμορφη να σαν τα μενεξεδάκια σου.

sinnefo rain είπε...

καλησπέρα μου είσαι καλά;

quartier libre είπε...

ange-ta,

φτερό στον άνεμο,

arl.,

συννεφιά μου,

έλειψα δυό μέρες - κι αυτές σκάρτες :)

χαίρομαι που γύρισα και σας βρήκα εδώ, παρέα.
σας ευχαριστώ :)