Αυτοί που δε λογάριασαν τo προφανές !
-το «επίπεδον» της γης δηλαδή-…

(... και ντράπηκα,

που γνώριζα μονάχα τον Marco Polo !)

Περιηγητές – Οδοιπόροι

Ταξιδιώτες – Περιπλανώμενοι

Citoyens du monde





Mohammed ibn Tughliq and Ibn Battuta

Πριν 10 μέρες περίπου, Σάββατο πρωί, άκουσα στο ραδιόφωνο, μια πολύ καλή συνέντευξη της Μάγιας Τσόκλη στον δημοσιογράφο Δημήτρη Γιατζόγλου.
Μου αρέσει, που η Μάγια Τσόκλη έχει καθιερώσει στις μέρες μας, την ταξιδιωτική δημοσιογραφία !
Όσο να πεις, μια ευγενική ματιά είναι, μέσα σ’ αυτόν τον οχετό, που λέγεται τηλεόραση…
Μεγάλο μέρος της συζήτησης, εξελίχθηκε γύρω απ' το Αφγανιστάν, όπου, αναφέρθηκε ο σπουδαίος περιηγητής

Ibn Battuta

- το πέλαγος της άγνοιάς μας ! πρώτη φορά τον άκουγα ! αναγκάστηκα κι έψαξα όμως…
έτσι, σας στέλνω λίγα σημεία αναφοράς, αν θέλετε να διαβάσετε, γι αυτήν την σπουδαία προσωπικότητα…

Ο Ιμπν Μπατούτα της Ταγγέρης

- le voyageur berbère
nommé le « Marco Polo » de l'islam

Le globe trotteur arabe
Le “globe-trotter” de l’Islam

24 Φεβρουαρίου 1304, - 14ος αιώνας -, γεννιέται ο Άραβας -περιηγητής- Ιμπν Μπατούτα

(Ibn Battuta), γνωστός από τις ταξιδιωτικές του περιγραφές για την Ασία και την Αφρική

Αναφορές και διηγήσεις :

1. - “Ο Ιμπν Μπατούτα, είχε γεννηθεί την ίδια μέρα με αυτόν : 24 Φεβρουαρίου. Ο Μαροκινός είχε διανύσει μια τεράστια απόσταση, κι αυτό επειδή είχε σαν αρχή να μην κάνει τον ίδιο δρόμο δεύτερη φορά.
"Ποτέ τον ίδιο δρόμο δεύτερη φορά;" ρωτούσε η δασκάλα του.
"Ποτέ", του απαντούσε η Βιργινιώ, "Συνάντησε βασιλείς και σουλτάνους, αλλά ο μόνος που τον γοήτεψε ήταν ένας σούφι που έτρωγε ψάρια από τους βάλτους".
"Και πως άρχισε να ταξιδεύει;"
"Μετά από ενα όνειρο. Είδε ότι πετούσε πάνω σε ένα πουλί. Το πουλί τον πήγε σε μια μεγάλη σκοτεινή πόλη. Την Ανατολή".”

(http://www.panteion.gr/~lapsusl/v/_Autumn_2002/sy_arkoudeas.htm)

για ιδέστε

το αραβικό άτι !

ζωγραφισμένα λουλούδια στο διάβα του !

2. - Για τον Άραβα ταξιδιώτη Ίμπν Μπατούτα ο αυτοκράτορας που βασιλεύει στην Κωνσταντινούπολη είναι ο βασιλεύς των Γραικών. Πόλεις όπως η Σινώπη, Προύσα, ΄Εφεσος και Σμύρνη ονομάζονται πόλεις των Γραικών. Στα χρόνια του Μπατούτα ο Γαζής Τσελεμπί, που ήταν διοικητής της Σινώπης, πόλεως περικυκλωμένης από έντεκα χωριά κατοικούμενα από «απίστους Γραικούς», συνήθιζε να εκστρατεύει «εναντίον των Γραικών». Η Έφεσος, μεγάλη και αρχαία πόλη «ελατρεύετο από τους Γραικούς». Η Προύσα πάρθηκε «από τους Γραικούς». Όταν η Σμύρνη πολιορκούνταν από τους Τούρκους υπό την πίεση της πολιορκίας «οι Γραικοί έκαμαν έκκλησι για βοήθεια στον Πάπα»

Ibn Battuta, Travels in Asia and Africa, εκδ. και μετάφρ. στα Αγγλικά H.A.R. Gibb (New York 1929 και 1969), σσ. 135,136,141,151.

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/constantelos_martiries_ch2.html



3. - Η Αραβική επιστήμη έδωσε προτεραιότητα στη Γεωγραφία, με τη σκέψη μιάς γρήγορης εξάπλωσης του Ισλάμ στη γη, από τη Σιβηρία μέχρι την Ινδία και από την Ανατολική Αφρική, μέχρι την Ισπανία.
Το έργο του Πτολεμαίου «Σύνταξις» και πολλά έργα αρχαίων Ελλήνων μεταφράστηκαν στα Αραβικά.
Σημαντικές ήταν οι γνώσεις των Αράβων για τη φυσική γεωγραφία, καθώς επίσης και για τα κλιματικά φαινόμενα (μουσώνες κ.τ.λ.).
Έδωσαν πολυάριθμες περιγραφές ταξιδιών και πρόσεξαν ιδιαίτερα την Οικονομική Γεωγραφία.
Στους σπουδαιότερους Άραβες γεωγράφους, συγκαταλέγονται ο Ίμπν Μπατούτα, ο Μασούντ και ο Ίμπν Χακάλ.
Στις αρχές του Μεσαίωνα, η θέση της Γεωγραφίας στη Δύση, ήταν η ίδια με αυτή, της Βυζαντινής περιόδου.
Η Αγία Γραφή ήταν η αφετηρία και ο γνώμονας όλων των επιστημών, κατά συνέπεια και της γεωγραφίας.
(http://www.geo.auth.gr/322/chapter015.html)



4. - Ο Άραβας περιηγητής Ίμπν Μπατούτα, ένας από τους σημαντικότερους του Μεσαίωνα ονομάζει "Αλ Τουρκίγιε" την Ανατολία, εξηγώντας όμως παράλληλα ότι είναι η "χώρα των Ρουμί", δηλαδή η χώρα των Ρωμιών, των Ελλήνων.
http://www.euxintv.net/istorika-arthra/agtzidis/08.php



5. - περί της ονομασίας της Κωνσταντινούπολης – Ισταμπούλ

«Ποιά ονομασία όμως χρησιμοποιούν οι ξένοι;

Στη μεσαιωνική δυτική Ευρώπη χρησιμοποιούν πάντα ολόκληρη την ονομασία "Κωνσταντινούπολη", οι Σλάβοι την αποκαλούν "Tsarigrad" (βασιλίς, βασιλεύουσα), ενώ οι Σκανδιναυοί του Μεσαίωνα "Micklegarth" (= Μεγαλόπολη).

Αντίθετα στην Ανατολή, Αρμένιοι, Σύριοι, Άραβες και Πέρσες συγγραφείς χρησιμοποιούν μόνο, ακέραιη πάντα, την ονομασία "Κωνσταντινούπολις", στην αραβική της μορφή "Konstantiniya", λέξη την οποία θα καθαγιάσει η χρήση της στα ιερά κείμενα του ισλάμ, μια και ο Προφήτης Μωάμεθ την έταξε σε Χαντίθ του στους πιστούς του ! Την ονομασία αυτή (στην οθωμανική της μορφή Κωνσταντίνιγιε ) θα χρησιμοποιήσουν μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα οι Οθωμανοί σουλτάνοι. Αυτή εμφανίζεται στα αυτοκρατορικά οθωμανικά νομίσματα και φιρμάνια, στα διοικητικά έγγραφα και στα κείμενα των Οθωμανών λογίων!

…………………………………………………………

Για να ξαναγυρίσομε όμως στην Πόλη, οι μουσουλμάνοι έμαθαν όπως ήταν φυσικό πολύ γρήγορα τη λαϊκή ονομασία της Κωνσταντινούπολης.

Ο Άραβας Γεωγράφος αλ - Μασ'ούντι (al-Mas'udi), ο οποίος έζησε τον 10ο αιώνα και δεν γνώριζε ελληνικά, μας λέει πως οι Έλληνες " την εποχή που γράφομε την αποκαλούν «Μπόλιν», ή εάν θέλουν να δείξουν πως είναι η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, λόγω του μεγέθους της, λέγουν «Ιστανμπόλιν», και όχι «Konstantiniya». Μόνο οι Άραβες την λένε έτσι ! "Τον 13ο αιώνα ο Ιμπν αλ -Αθίρ (Ibn al-Athir) και ο Αμπούλ Φίντα (Abul Fida) χρησιμοποιούν μερικές φορές τη λέξη Ισταμπούλ, όπως και ο Πέρσης Ιμπν Μπίμπι (Ibn Bibi), στην ιστορία του των Σελτζούκων Τούρκων.

Τον 14ο αιώνα ο Ιμπν Μπατούτα (Ibn Batuta) χρησιμοποιεί την ονομασία Konstantiniya μιλώντας για την πόλη μαζί με τα περίχωρά της, επισημαίνει όμως ότι η περιοχή "δυτικά του ποταμού (εννοεί του Κεράτιου) ονομάζεται "Ισταμπούλ".»

http://www.phorum.gr/archive/post/_-53802-51.html
και
http://www.kemo.gr/archive/papers/Karra.doc


6. - Μετά τις πυραμίδες της Αιγύπτου, ο φάρος της Αλεξάνδρειας είναι το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια μνημείο της περιοχής που κατάφερε να διασωθεί εώς την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή του από τρεις σεισμούς που έλαβαν χώρα το 796 π.Χ., το 1303 και το 1323 μ.Χ. Το 1323 ήταν η χρονιά που ο Άραβας επισκέπτης Ίμπν Μπατούτα δεν μπορούσε να εισέλθει στον φάρο από τα πολλά ερείπια που είχαν συγκεντρωθεί
Φάρος της Αλεξάνδρειας - Faros tis Αlexandreias - Wikipedia.gr

7. - ….. τη γιγαντιαία επιχείρηση που έχει γίνει ο τουρισμός και τις μεγάλες διαφορές που τον χωρίζουν (αλλά και κάτι απροσδιόριστο που τον ενώνει) με το αργό λίκνισμα του Ιμπν Μπατούτα πάνω στη ράχη της καμήλας του όταν ξεκινούσε από την Ταγγέρη, το 1325, να πάει να διασχίσει όλο το σβέρκο της Αφρικής, μέχρι την Κίνα και να καταγράψει ένα από τα πιο γοητευτικά ταξίδια της ανθρωπότητας. Υπάρχει μυθολογία μπόλικη για τα ταξίδια, δεν είναι μόνο ο Μπατούτα. Και στις μέρες μας υπάρχει μια άνθηση του ταξιδιωτικού πνεύματος.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_08/09/2002_36994


8. - Υπάρχουν πολλοί γνωστοί περιηγητές στην Ιστορία. Ο Μάρκο Πόλο διέτρεξε συνολικά 22.000 χιλιόμετρα.

Ο Ιμπν Μπατούτα λέγεται ότι κάλυψε πάνω από 120.000 χιλιόμετρα.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=20060817&nid=4454045&sn=&spid=366

9. - ΙΜΠΝ ΜΠΑΤΤΟΥΤΑ
Ταξίδια στην Ασία και την Αφρική 1325-1354

Στον σημερινό κόσμο μας, οι άνθρωποι της μεσαιωνικής χριστιανοσύνης φαίνονται απόμακροι και άγνωστοι. Τα ονόματα τους και οι πράξεις τους έχουν καταγραφεί στα βιβλία της ιστορίας, τα μνημεία τους στολίζουν μέχρι και σήμερα τις πολιτείες μας, αλλά η συγγένεια μας μαζί τους δεν είναι κάτι το χειροπιαστό. Πόσο πολύ περισσότερο, δεν ταιριάζει αυτό το συμπέρασμα στον μεγάλο ισλαμικό πολιτισμό, που βρισκόταν πάντοτε στους αντίποδες της μεσαιωνικής Ευρώπης, απειλώντας την ύπαρξή της, και παρ’ όλα αυτά συνδεόμενος μαζί της με χιλιάδες δεσμούς, που ούτε ο πόλεμος, ούτε ο φόβος, μπόρεσαν να εξαλείψουν.
Είναι όμως τόσο δύσκολο για εμάς - τώρα πια - να μπορέσουμε να φτιάξουμε τον κόσμο τους και να τους κρίνουμε γι’ αυτό που ήσαν. Οι ιστορίες βέβαια, και οι βιογραφίες που έχουν διασωθεί είναι πάμπολλες, αλλά είναι κάτι πολύ επίπονο για τον ιστορικό, το να μπορέσει να διαλέξει τα σωστά στοιχεία - λόγω της πληθώρας των ανακριβειών - εκείνα, που θα τον βοηθούσαν να πλάσει σωστά την εποχή εκείνη.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ξεχωρίζουν και τα γραφτά του Ιμπν Μπαττούτα. Ένα από τα πιο πολύτιμα ντοκουμέντα του 14ου αιώνα. Τα ταξίδια του Ιμπν Μπαττούτα και η περιγραφή τους ρίχνουν άπλετο φως στα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης και μας οδηγούν σε σπουδαία συμπεράσματα για τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων.
Ο Αμπού Αμπνταλλάχ Μωχάμεντ Ιμπν Ιμπραχίμ, γνωστός με το οικογενειακό του όνομα Ιμπν Μπαττούτα, ξεκίνησε σε ηλικία εικοσιενός ετών από την γενέθλια πόλη του την Ταγγέρη για το προσκύνημα στη Μέκκα. Το ταξίδι του όμως δεν σταμάτησε εκεί. Για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια επισκέφθηκε την Αίγυπτο, την Συρία, το Ιράκ, την Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη, τις περιοχές του Μεγάλου Χαν των Μογγόλων, την Ινδία. Ο σουλτάνος του Δελχί τον έστειλε σαν πρεσβευτή του στην Κίνα. Το 1349 διέφυγε τον θάνατο από την πανούκλα στη Συρία, και έφθασε μέχρι την Ανδαλουσία, και κατόπιν επισκέφθηκε την Χώρα των Μαύρων, στον Νίγηρα ποταμό, που φημιζόταν για τον αμύθητο πλούτο της.
Είναι ο μοναδικός περιηγητής του Μεσαίωνα που επισκέφθηκε τις χώρες όλων των μουσουλμάνων αρχηγών του τότε γνωστού κόσμου, ένα ταξίδι 75.000 περίπου μιλίων.

Ο Ιμπν Μπαττούτα διηγήθηκε την θαυμαστή ιστορία των ταξιδιών του στον γραμματέα του σουλτάνου της Φεζ, που και διασώθηκε ως τις μέρες μας. Ο αναγνώστης της σειράς των «Ανακαλύψεων», έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή όχι μόνο με ένα πρωτοπόρο ταξιδευτή του μεσαιωνικού κόσμου, αλλά και με έναν εξαίρετο αφηγητή που έχει πάρει από καιρό τη θέση του στην αραβική και παγκόσμια φιλολογία.

Εκδόσεις Στοχαστής

Ibn Battuta

Célèbre voyageur marocain né à Tanger en 1304, il est considéré comme le “globe-trotter” de l’Islam. Il est l’auteur d’un «Rihla», ou livre de voyages, dans lequel il relate avec brio ses multiples péripéties.

En 1325, il entreprit son pèlerinage à La Mecque, tardant une année pour rejoindre les villes saintes de Médine et de La Mecque et ainsi accomplir l’objectif initial de son voyage. Peu après, il parcourut le monde comme jamais personne ne l’avait fait auparavant, effectuant une série de voyages qui le mèneront durant près de vingt ans en des lieux comme l’Inde, les Îles Maldives, Ceylan, le Bengale, Sumatra, la Chine, l’Asie Mineure, la Russie Orientale, le Yémen, la Somalie, Oman…

στη Βαγδάτη

Il retourna à Fès vers la fin de l’année 1349 - début de l’année 50, puis après avoir fait deux voyages, l’un en al-Andalus et l’autre au Mali, fut appelé par le mérinide Abu Inan qui le nomma cadi d’une province marocaine, probablement la région de Tasmana où l’on pense qu’il mourut en 1368-69.

Ibn Battuta in Delhi

καλή, Κυριακάτικη μέρα !

Υ.Γ

Η abttha είπε...

ευτυχώς που το αναφέρεις, μα το βάζω εδώ και πιο ξεκάθαρο:

Ιμπν Μπαττούτα, Ταξίδια στην Ασία και στην Αφρική 1325-1354,

εκδ. Στοχαστής, Αθήνα 1990