Δευτέρα, Μαρτίου 03, 2008





χτες, Κυριακή...




ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ



χαλκογραφία του Υμηττού

17ος αι.


ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα


'Αρθρο 24

-Προστασία του περιβάλλοντος-


1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του, το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.



Είμαι και εγώ idefix, ποτέ δε σας το έκρυψα …
Τα βουνά, είναι απ’ τις μεγάλες μανίες μου και λατρείες μου.
Και τις idées fixes μου.
Το βουνό.


Ο Υμηττός.





Τα χω ξαναπεί, δε θέλω να πω πολλά σήμερα.
Για τα μονοπάτια του, που ανεβοκατεβαίναμε παίζοντας παιδιά, για τις τούμπες στις πέτρες του και τα σκισμένα μας γόνατα, για τα μοναστηράκια του και τα κελιά, όπου κρυβόμασταν στο κρυφτό, για τον χαρταετό μας, που πετούσαμε στις κορφούλες του, για τα σαλιγκάρια, τα μυρμήγκια, τις χελώνες, τους λαγούς, τις αλεπούδες, το τσακάλι (μέχρι το 72 ή 74-75 ίσως), τις πασχαλίτσες, τα μικρά φίδια, το θυμάρι, τα μωβ και λευκά ίρις, τις άγριες ανεμώνες και τις κυκλαμιές, τα αγριολούλουδά του…

Σήμερα, στην αναδάσωση ενός μικρού κομματιού του Υμηττού μας, κάθισα σ’ ένα βραχάκι, και κοίταζα γύρω μου το χώμα.
Το χώμα, να ξέρετε, είναι μια ισχυρή αγάπη.

Όλα τα βρήκα έτοιμα να ανθίσουν.
Οι μαργαρίτες είναι έτοιμες.
Οι παπαρούνες είναι έτοιμες.
Κι οι άγριες μικρές ορχιδέες.
Τα μωβ μου είναι σε πλήρη άνθιση.

Δεν λέω άλλες κουβέντες, μα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ετούτην την ομορφιά, της χλωρίδας του Υμηττού μας.



αυτή η άσπρη καμπανούλα
είναι το πανέμορφο ανθάκι της κουμαριάς

και το πολύτιμο φυτό *
με τον καρπό του


*πολύτιμο,
γιατί είναι άγριο...


2 σχόλια:

ange-ta είπε...

καλησπέρα ομορφιά μου.
Τα κούμαρα, τα τρώω σαν τρελλή. Κάποτε κόντεψα να χάσω το πλοίο, καθισμένη σε ένα βουνο της ιδιαίτερης πατρίδας μου και τρώγοντα κούμαρα.

quartier libre είπε...

@ το καλύτερό μου ήταν
να ψάχνω ψηλά, μες στο βουνό
ν' ανακαλύπτω τις κουμαριές :)