ακροτελεύτιον

Georges Rouault

1871-1958

στο εργαστήρι








ARLEQUIN

Arlequin dans sa boutique
Sur les marches du palais.
Il enseigne la musique,
A tous ses petits valets :
A Monsieur Po,
A Monsieur Li,
A Monsieur Chi,
A Monsieur Nelle.
A Monsieur Polichinelle !

et

pierrots

Au clair de la lune,
Mon ami Pierrot
Prête moi ta plume,
Pour écrire un mot,
.
Ma chandelle est morte,
Je n'ai plus de feu,
Ouvre-moi ta porte,
Pour l'amour de Dieu !
.
Au clair de la lune,
Pierrot répondit : "
Je n'ai pas de plume,
Je suis dans mon lit.

. Va chez la voisine,
Je crois qu'elle y est.
Car dans la cuisine,
On bat le briquet."


the 3 clowns


Ridi Pagliazzo

the clown (1907)


Χαλκίδα

Γιάννης Σκαρίμπας

Να ν' σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος
κι εγώ καταμονάχος και να λέω : τι πόλη!
να μην ξέρω αν είμαι -μέσα στην ασβόλη-
ένας λυπημένος πιερρότος!

.Φύσαε (είπα) ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα,
ώ Χαλκίδα - πόλη (έλεγα) και φέτος
ήμουν - στ' όνειρό μου είδα - Περικλέτος,
πάλι Περικλέτος ήμουν - είδα...

.Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι
πα' σε ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια,
Ως θερία, ως δέντρα – αναγλυμένοι - ως ψάρια
τα όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι.

.Τώρα; Πόλη, τρέμω τα γητέματά σου
κι είμαι ακόμα ωραίος σαν το Μάη μήνα,
κρίμα, λέω, θλιμμένη να σαι κολομπίνα
και να κλαίω εγώ στα γόνατά σου.…

. Έτσι να ν' σπασμένοι, να φυσά απ' το νότο
και με πίλο κλόουν να γελάς, Χαλκίδα:
Αχ, νεκρό στο χώμα - να φωνάζεις - είδα
ένα μου ακόμη πιερρότο!...

There are tears in things...

(Βιργίλιος, Αινειάδα βιβλ. Ι, στίχ. 462)

- μ' αυτά, μου ήρθαν στο νου

Πλέσσας και Παπαδόπουλος -

το άγαλμα

Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεϊτσα που σε γνώρισα
Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε

.Και του μίλησα για σένα και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε
Του 'πα για το φέρσιμο σου και για τα άλλα σου
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου

Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε


"the old king"

Le bon roi Dagobert
.
Le bon roi Dagobert,
Avait sa culotte à l'envers,
Le grand Saint Eloi lui dit :
"O mon Roi, Votre majesté
Est mal culottée"
"C'est vrai, lui dit le roi,Je vais la remettre à l'endroit"