"Oλα είναι ίδια αν δε τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δε τα πας"
.

Φύσηξε βοριάς
μαϊστρος, τραμουντάνα

Η τρίτη χρονιά εφέτος, που ο Δήμος Αθηναίων έκανε το Φεστιβάλ, των μαθητικών χορωδιών, της πόλης της Αθήνας.
Στο κινηματοθέατρο «Αττικόν», στην οδό Σταδίου, ετούτη την Κυριακή, 13 του Απρίλη, η ώρα 10 το πρωί, έως 2 το μεσημέρι.

Οι μαθητές τραγούδησαν με τις παιδικές φωνές τους, έλληνες κυρίως συνθέτες, ποιητές, στιχουργούς και τραγούδια πολύ αγαπημένα μας.

Μάνο Ελευθερίου, Η. Ανδριόπουλο, Μ. Λοϊζο, Δ. Γαλάνη, Λ. Νικολακοπούλου, Ο. Περίδη, Γ. Αγγελάκα, Ν. Μαυρουδή, Σ. Κραουνάκη, Σ. Ξαρχάκο, Ν. Γκάτσο, Λ. Παπαδόπουλο, Δ. Σαββόπουλο, Μ. Βαμβακάρη, Γ.Μαρκόπουλο, Α. Καλδάρα, Πυθαγόρα, Δ. Χριστοδούλου, Μ.Κακογιάννη, Μ. Καλομοίρη, Ν. Χατζηαποστόλου, Γ. Μουζάκη, Ο. Ελύτη, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι.

«κι η ψυχή μας αλλιώτεψε…»

Κρίμα, στ’ αλήθεια, που κανένας τηλεοπτικός δεν εκτίμησε ότι πρέπει ν’ ασχοληθεί μ’ ένα τέτοιο θέμα…

Υποθέτω ότι, αν για παράδειγμα, κατέβαιναν σε απεργία οι δάσκαλοι, κάποιος θα το κάλυπτε το θέμα, για να τους επιπλήξει...

Όμως, τα θέματα πολιτισμού, στη βάση της κοινωνίας, (όπου και ο πολιτισμός πραγματικά παράγεται), δεν είναι και πολύ τραβηχτικά, ε;

Συμφωνώ, το φεστιβάλ μαθητικών χωρωδιών, του Δήμου της Αθήνας, (όπου ως γνωστόν, έχει συγκεντρωθεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας !), δεν είναι από τα «πιασάρικα» θέματα, που θα μπορούσε να «πουλήσει», σ’ ένα κεντρικό δελτίο ειδήσεων ή ακόμα και σ’ ένα ρεπορτάζ…
Στριφογυρνάει όμως διαρκώς στο μυαλό μου, εκείνη η παλιά, αφελής και παιδιάστικη ερώτηση, με το αυγό και την κότα:
«η κοινή γνώμη διαμορφώνει το αίτημα, του τι θα παίζουν τα κεντρικά δελτία»;
και
«ποιός έχει διαμορφώσει και διαμορφώνει συνεχώς την κοινή γνώμη»;

Μπορεί να κάνω και λάθος, δε λέω…
Μπορεί βρε σύντροφοι, ο πολιτισμός, να μην είναι κάτι τις, που διαμορφώνεται στις κοινωνίες, απ’ τη βάση, απ’ τα μικράτα μας, κι απ’ τα παιδικά χρόνια…
Μπορεί, ορθά να απαξιώνουμε τις προσπάθειες παιδιών και δασκάλων…
Μπορεί να κάνω και λάθος, κι ο πολιτισμός να είναι κάτι που φυτεύεται ξαφνικά, μέσα σε δια - μορφωμένα κεφάλια ενηλίκων…
Τι να πω;

ας μην το φιλοσοφήσωμεν άλλο...

Λίγους στίχους θέλω να πω, μονάχα.


«Πέρασε ο καιρός, παιχνίδια αλλιώτικα στο φως
τα μεσημέρια μίλα μου
Μ’ όλες τις φωνές, ποτέ δεν έμαθα τι σ’ έκανε να κλαις
Βγαίνει η βαρκούλα
…………………

Ήλιος και βροχή, χιλιάδες όνειρα, παντρεύονται οι φτωχοί
και ‘γω σε χάνω, μίλα μου
Κι άκου τι θα πω, ψηλά τα χέρια, γιατί τόσο σ’ αγαπώ
και μένω αταξίδευτο
………………..

κι εγώ τρενάκι, που δεν πρόκειται να φύγει

Πέρασε ο καιρός, παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
Τα μεσημέρια μίλα μου, μου ‘λειψες πολύ
και στρατιωτάκι μολυβένιο με στολή
Σε περιμένω, τίποτα

……………………»

«μέρες της αρμύρας
κι ο ήλιος πάντα εκεί
πάντα εκεί»