Αντίκρυ σ' αυτό το μαυρισμένο, πέτρινο γιοφύρι,
μες στις φτελιές, τις φλαμουριές και τις λεύκες,
στις όχθες του ωραίου ποταμού,
σαν σπούργιτας βρήκα έναν τόπο μικρό να φωλιάσω.

Ο Vlatava κυλάει αργά
ανάμεσα στα αρχαία κόκκινα ,
στα πράσινα Φλωρεντίας,
σε σκουριασμένα απ' το χρόνο λιθάρια,
σε μπλε καθαρού ουρανού,
σε κορυδαλλών κελαϊδίσματα,
ο Vlatava κυλάει αργά .

Περπάτησα ως εδώ από τον «δρόμο της όχθης», που όχθη δεν έχει,
κοιτάζοντας τα μικρά γήϊνα στέματα κάτω απ' τις οπλές των αλόγων,
στο πλακόστρωτο που δεν το διασχίζουν πιά αλχημιστές, μήτε πρίγκηπες.
Οδήγησαν τα βήματά μου εδώ ένα συμφωνικό ποίημα,
εκείνο το παλιό εβραίϊκο βιολί,
ο αρχάγγελος, ο γραμματικός, ο αστρονόμος, ο φιλόσοφος,
κι ακόμα, μιά κορνέττα, ένα μπάντζο, ένα κλαρινέτο, ένα βιολοντσέλο,
ένα κοντραμπάσο, μιά τρομπέτα, ένα μικρό τύμπανο, ένα σαξόφωνο.

Πλάϊ στα κανάλια, στις όχθες του ωραίου ποταμού,
αντίκρυ σ' αυτό το πέτρινο, μαυρισμένο γιοφύρι,
κάτω απ' τις φτελιές, τις φλαμουριές και τις λεύκες,
σαν σπούργιτας βρήκα έναν τόπο μικρό, να φωλιάσω.


κείμενο - signature
a.k.