des fleurs sauvages
`a ma fleur sauvage



a.k.

Το έχω νιώσει ξανά
ότι ο καιρός
είναι κυκλωτικός
και άρχων.






a.k.

Ξέρω...
Κρίκος μιάς αλυσσίδας είμαι. Ίσως ο τελευταίος της αλυσσίδας σας, που όμως δεν παύει να είναι κι αυτός, ένας μικρός, ατσάλινος κρίκος. Της αλυσσίδας, που χρόνια σφυρηλατήσατε. Απ' της ψυχής σας το υστέρημα. Με κούραση, με πίστη, με αγάπη. Με υπομονή, με ανθρώπινη έγνοια, με σοφία. Με τρέλα κάποτε. Με οργή και συγκατάβαση άλλοτε. Με τα ωραία μυαλά σας. Με της ζωής σας το τρελό χτυποκάρδι. Με το άϋλο του έρωτά σας, να διαφεντεύει ψυχές. Με το γήϊνο του πάθους σας, να διαφεντεύει σώματα. Με χρόνια πόνους. Με ευτυχία σήμερα. Σήμερα, που οι καθρέφτες αντανακλούν πρόσωπα γελαστά, μάτια στεγνά, σαν ωραία αμύγδαλα.







a.k.

Βλέπω τον δέλφινα
να ζυγώνει στον άνθρωπο ήμερος.
Βλέπω στο κύμα να υψώνει την ωραία ράχη του.
Άκρια άκρια να πλέει στα βράχια
και στην πεζούλα
που ολημερίς τη ζεσταίνει ο ήλιος.
Εκεί, τις νύχτες, σα δροσίζει, στέκεται ο άνθρωπος ξάγρυπνος
και συλλογιέται
και λαχταράει
την απλωσιά, πέρα...