το κελλί

.

I.

πέρα,

βλέπω ορίζοντα,

πεύκα και λιόδεντρα

.

signat.

a.k.

.

Καληνύχτα ! Έβαλε ψύχρα. Σκεπάσου!

Σιώπησαν ξάφνου, της ξαγρύπνιας σου τα μικρά τριζόνια

κι ο τρελός, καλοκαιρινός μας τζίτζικας, σιώπησε κι αυτός.

Μόνο κανα φτερούγισμα μες στα κλαδιά τις νύχτες...

Ο αέρας φυσάει. Έβαλε ψύχρα.

Ερμιά γύρω...

το φεγγάρι μου
μέσα απ' τις κυδωνιές




πίσω απ' το λόφο
βγαίνει ολοστρόγγυλο



































βερυκοκιά
.

signat.

a.k.

Βρέθηκα, ανάμεσα σε λιόδεντρα

και σε γκρίζα σύννεφα.

Αυτός ο μικρός, πλουμιστός κόκκορας, άρχισε αχάραγα ακόμα να ξελαρυγγιάζεται

βραχνά, σοβαρά, με πλήρη συναίσθηση της αποστολής,

αδιαμφισβήτητο ρολόϊ, που σημαίνει τον όρθρο.

Με ξύπνησαν οι σταγόνες της βροχής, στη στέγη.

Πλατς, πλατς, πλατς,

ο ουρανός παίζει βιόλα.

Κλάρες μ' ευλογημένο καρπό, πάνωθέ μου.

Η ελληνικότητα του Ποιητή "και πολλά τα λιόδεντρα..."

Τα αγαπημένα του Respighi πεύκα

Η βροχή του Verlaine

πέφτει σιγά , πονετικά....

Ερμιά απέραντη.