για να μην είναι ξύλινη

η γλώσσα της πολιτικής...

.

.

το μωβ σου θυμάρι

.

.

.

.

Σας μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι για τον Υμηττό, που βρήκα σ’ ένα βιβλίο.

Μου άρεσε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

Διαβάζω, από το βιβλίο «Ταξίδι στην Ελλάδα»,

του Τούρκου περιηγητή Εβλιά Τσελεμπί,

που ήρθε στον Υμηττό, λίγο μετά το 1600 (17ο αι.).

.

.

Το Ντελί Ντάγ (Τρελοβούνι) και η θαυμαστή χλωρίδα του.

.

.

"Με το όνομα Ντελί Ντάγ, είναι γνωστό το βουνό στους Ρωμιούς, τους Άραβες και τους Πέρσες.
Στις πλαγιές αυτού του βουνού, φυτρώνουν τα πιό πολύτιμα φυτά, μπαχαρικά, χόρτα και βοτάνια της γης.
Μερικά μάλιστα, είναι τόσο σπάνια, που δεν ευδοκιμούν πουθενά αλλού.
Εκεί βγαίνει :

πιπεριά, ραβεντί-ρουμί (ελληνική γλυκόριζα), ντουρούγ-οντού (ψευτόχορτο), λάπατα (λάπαθο), και διάφορα άλλα βότανα μεγάλης αξίας για την ιατρική επιστήμη, που θεραπεύουν σχεδόν όλες τις αρρώστιες.
Αν θελήσεις ν’ ανηφορίσεις στις πλαγιές του την άνοιξη, θα σε πάρει η μυρωδιά απ’ τις χιλιάδες ευωδιές των λουλουδιών του.
Εκεί φυτρώνει :

τουτ-αγαντζί (συκαμινιά), κρίνοι, μενεξέδες, μισκ-ρουμί (ελληνικός μόσχος), ζερνεκαδέδες (νάρκισσοι), βασιλικοί, φούλ (χρυσονάρκισσοι), σακαϊκ (ανεμώνες), λαλέ-ζερίν-καντέχ (φρέζες) κ.α.
Ένας από τους λόγους, που οι σοφοί του κόσμου διάλεξαν την Αθήνα για να κατοικήσουν, ήταν και το ότι υπήρχαν όλα αυτά τα βότανα στις πλαγιές του Ντελί Νταγ.

Κάθε φορά που η βροχή νοτίζει το χώμα, όλες οι γύρω λαγκαδιές και ραχούλες ευωδιάζουν απ’ τα μεθυστικά αρώματα των λουλουδιών και των φυτών. Γι αυτό, και το μέλι που παράγεται εκεί, είναι αρωματικό και περίφημο. Ο Απόστολος Συμεών, που αγαπούσε τις μέλισσες, κι είχε ασχοληθεί κι ο ίδιος με τη μελισσοκομία, είχε ευλογήσει τις μέλισσες του Ντελί Νταγ. Χάρη στην ευλογία του, λοιπόν, αυτές πολλαπλασιάσθηκαν με τα χρόνια κι έχουν πλημμυρίσει το βουνό."

Αυτά, από το βιβλίο του περίφημου Τούρκου ταξιδευτή, Εβλιά Τσελεμπί, ανάμεσα 1600-1700.

.

.

έρευνα - λογοτεχνική απόδοση

Νίκος Χειλαδάκης

.

εκδόσεις

ΕΚΑΤΗ

Το μόνο που θα είχα εγώ σ' αυτά να προσθέσω,

είναι ότι

η φύλαξη αυτού του εθνικού μας πλούτου, που λέγεται Υμηττός,

επαφίεται και στον πατριωτισμό τον δικό μας.

.

.

.

.

.