έχει η Αθήνα θάλασσα;

.

.

.

.

η μεγάλη

της Αθήνας προίκα !

.

.

.

.

.

.

.

(από άρθρα)
Η Αθήνα ανοίγεται προς τη θάλασσα

1.

Το αθηναϊκό πολεοδομικό μοντέλο, εσωστρεφές, σχεδόν αυτιστικό και με την πλάτη γυρισμένη στην ανοιχτωσιά της θάλασσας, δεν κλονίζεται για πρώτη φορά. Οι βάσεις τέθηκαν την προ-ολυμπιακή περίοδο με τη χωροθέτηση αθλητικών εγκαταστάσεων κατά μήκος του παραλιακού μετώπου, από το Δέλτα Φαλήρου έως το Ελληνικό και τον Αγιο Κοσμά, για να μην αναφερθούμε στις θεωρητικές παρεμβάσεις καινοτόμων πολεοδόμων ήδη από τη δεκαετία του ’60. Η θάλασσα, όπως και το Θριάσιο, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μοχλοί αποσυμπίεσης για το βραχυκυκλωμένο πολεοδομικά Λεκανοπέδιο.



2.

Η βόλτα από το Μικρολίμανο μέχρι τον Αλιμο και από εκεί ώς τη Γλυφάδα και τη Βούλα δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Μήπως όμως αυτό που δεν κατάφεραν οι μεγαλεπίβολες πολιτικές υποσχέσεις, θα το δούμε να επιτυγχάνεται σε πολύ μικρότερη κλίμακα από μια διοργάνωση τέχνης; Φαίνεται ότι η 2η Μπιενάλε της Αθήνας θα δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην πόλη για ένα ξέφωτο προς τη μεγάλη της προίκα -το υγρό στοιχείο- αλλά και την ευκαιρία σε τέως ολυμπιακά ακίνητα να χρησιμεύσουν σε κάτι άλλο, εκτός από φιλοξενία συναυλιών και πολιτικών συνεδρίων.
Η διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στο διάστημα 15 Ιουνίου - 4 Οκτωβρίου 2009 εγκαταλείπει το κέντρο, δηλαδή την «Τεχνόπολι», και εγκαθίσταται παρά θιν’ αλός.


.

.

.

Οδυσσέας Ελύτης: Ανοιχτά Χαρτιά (ιστ')
[εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1996, σελίδες 44-45]

.

Ένα μεταφορικό καλοκαίρι με περίμενε, ολόιδιο,
αιώνιο, με τα τριξίματα του ξύλου, τις μυρωδιές των
άγριων χόρτων, τα σύκα του Αρχίλοχου και το
φεγγάρι της Σαπφώς. Ταξίδευα σα να περπατούσα σ'
ένα διάφανο βυθό - το σώμα μου έφεγγε καθώς το
διαπερνούσανε πράσινα και γαλάζια ρεύματα -
χάιδευα τις αμίλητες πέτρινες γυναικείες μορφές και
στους αντικατοπτρισμούς άκουγα, χιλιάδες, των
βλεμμάτων τα κελαηδίσματα - μια ατελεύτητη σειρά
πρόγονοι, αγριωποί, βασανισμένοι, περήφανοι,
κινούσαν τον κάθε μου μυώνα. Ω ναι, δεν είναι μικρό
πράγμα να 'χεις τους αιώνες με το μέρος σου, έλεγα
ολοένα και προχωρούσα.

.

.

να μου έχετε

ένα καλό

Σαββατοκύριακο