17 Γενάρη.η γιορτή του Αντωνίου.
.
σας κατέβασα τον υπέροχο Τρελαντώνη
της Πηνελόπης Δέλτα.
.
.
Όσοι δεν το έχετε διαβάσει
-μικροί μεγάλοι-
μπορείτε να το διαβάσετε όλο εδώ !
http://www.scribd.com/doc/7843613/1991-
.
.
.
.
.
17 Γενάρη
http://www.scribd.com/doc/7843613/1991-
.
.
.
.
.
18 σχόλια:
Κι εγώ τρελαντώνης είμαι!!! :)
@
tres bien !
(πολύ καλά !)
:)
@
προς τον ίδιο:
είδα δυνατή γερμανική ταινία...
τον είχα διαβάσει μικρή πολλές φορές και το είχα διασκεδάσει πολύ!
πουφ, τώρα ξεμπέρδεψα, και πέρασα για ένα καλό ξημέρωμα μέσα στο άγριο σκότος χαχα :)
@
τι καλό ξημέρωμα !;
καλό ΕΞΗΜΕΡΩΜΑ θα λεγα χρειαζόμαστε εμείς...
:)
Τι όμορφη πληροφορία είναι αυτή!
Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν ελληνικά ebooks που μπορείς να τα κατεβάσεις δωρεάν!
Σε ευχαριστώ για την πληροφορία!
ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΗΣ ΔΕΛΤΑ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ (ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΑ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΔΕΚΑΕΤΙΑ...)
@ librarian,
ευτυχώς, υπάρχουν...
άμα ψάξεις πολύ, όλο και κάτι βρίσκεις...
θέλω στ' αλήθεια να σου διατυπώσω μιά σκέψη που με βασανίζει
κι έναν σύντομο προβληματισμό.
δεν το χω ξεχάσει...
δεν ξέρω όμως αν θα προκάμω και σήμερα.
ίσως πολύ αργά...
σε φιλώ :)
Μην ανησυχείς εδώ είμαι, όποτε ευκαιρήσεις! Απλά μη το ξεχάσεις γιατί με έχει φάει η αγωνία.
@ Athena,
THEOULINI εσύ είσαι;
καλώς το !
αγόρασα προχτές το βιβλίο, για τον ανεψιό μου τον Αντωνάκη, που είναι στα 8...
κάθε απόγευμα τώρα, του διαβάζω μερικές σελίδες :)
έχεις δίκιο ! την ρουφήξαμε άλλοτε τη Δέλτα !
Για να μη σου πω, ότι ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΠΛΟΗΓΟ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ,
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ!
ΝΑΙ, ΟΣΟΙ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ,
ΠΙΣΤΈΨΤΕ ΤΟ !
:)
@ librarian,
"...μιά σκέψη που με βασανίζει..."
είναι μιά σκέψη
κι ένα πρόβλημα
που έχω τελευταία με το διάβασμα...
εδώ και μιάν ώρα, κάθισα και το κατέγραψα...
το έγραψα όμορφα όμορφα,
το έβγαλα από μέσα μου,
έπειτα ξαναδιάβασα την παράγραφό μου,
αποφάσισα να μην τη δημοσιοποιήσω
ΚΑΙ
την αποθήκευσα στο my documents !
ναι,
ως εκεί φτάνει τελευταία το θάρρος μου...
ως την εσωτερική αποθήκευση προβλημάτων...
άντε, ως αποθήκευση στο my documents...
μη χολοσκάτε για μένα.
και σας ευχαριστώ, που είστε εδώ !
Ποιά καλέ?
@ το απόγεμα !
θα σου πω, το απόγεμα :)
Άντε καλέ, ακόμα περιμένω :)
@ Αντώνη,
δίκιο έχεις!
μα χτες βράδυ ήμουν ένα κουρελάκι απ' την κούραση
ανήμπορο να γράψει μιά συμπαθητική πρόταση...
έτσι, απλά αντέγραψα το γαλλικό κομμάτι, χωρίς να κάνω την παραμικρή προσπάθεια ...
εύκολο ήταν !
κι απόψε ένα κουρελάκι είμαι,
μα αφού είστε ανυπόμονοι :)
σημειώνω εδωδά, περιληπτικά :
-είδα τα "σφραγισμένα χείλη"
(the reader)
ωραία ταινία ! συμβολισμούς γεμάτη...
αυτό το ενοχικό της Γερμανίας σύμπλεγμα...
ατμόσφαιρα μεταπολεμικής Γερμανίας.
ένας έφηβος ερωτεύεται μιάν κατά πολύ μεγαλύτερή του.
μαθαίνει μαζί της τον έρωτα.
ανδρώνεται.
(η καινούργια Γερμανία που ανδρώθηκε μέσα από την παλιά...)
η γυναίκα, μες στο ερωτικό παιχνίδι, βάζει το παιδί και της διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία.
κάποια στιγμή, η γυναίκα βγαίνει απ' τη ζωή του, εξαφανίζεται, τη χάνει.
αυτόν, τον συναντάμε χρόνια αργότερα, φοιτητή νομικής, σ' ένα εκπληκτικά φιλελεύθερο πανεπιστήμιο, όπου ο καθηγητής πηγαίνει τους φοιτητές του να παρακολουθήσουν μιά δίκη ναζί.
εκεί το παιδί την ξανασυναντάει, γιατί αυτή δικάζεται ως εγκληματίας πολέμου.
εκεί επίσης, αυτός αντιλαμβάνεται, ότι αυτή δεν ξέρει να διαβάζει...
η γυναίκα καταδικάζεται ισόβια.
κι αυτός βασανίζεται μ' αυτά, σ΄όλη τη ζωή του...
(οι Γερμανικές ενοχές...)
κάποια στιγμή αρχίζει να της διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία, τα μαγνητοφωνεί και της τα στέλνει σε κασσέττες, στη φυλακή.
η γυναίκα, ακούγοντας διαρκώς τα βιβλία, επαναλαμβάνοντάς τα, τα μαθαίνει απ' έξω, και κάνει προσπάθεια στη βιβλιοθήκη της φυλακής, όπου μαθαίνει και διαβάζει.
όταν τελειώνει η ποινή της,
η διοίκηση της φυλακής
τον ειδοποιεί,
αν μπορεί να αναλάβει την ένταξή της, γιατί αυτή δεν έχει άλλον άνθρωπο.
αυτός δέχεται (η νέα Γερμανία, που αναλαμβάνει τις ευθύνες της, απέναντι στην παλιά...)
Την ημέρα που πάει να την παραλάβει απ' τη φυλακή, αυτή αυτοκτονεί
(επέρχεται μιά δικαιοσύνη και μιά λύτρωση),
του αφίνει όμως τη χρηματική της περιουσία, για να την παραδώσει σ' ένα από τα θύματά της.
στη Νέα Υόρκη, αυτός επισκέπτεται το θύμα -πάμπλουτη Εβραία μεγαλοαστικής τάξης-, όπου κι εκεί διαδραματίζονται κάποιοι διάλογοι με συμβολισμούς...
τέλος,
ο άνδρας αρχίζει όλο αυτό, να το εξιστορεί στην κόρη του...
(γιατί η πιό νέα γενιά
πρέπει να μάθει την ιστορία...)
πολύ περιληπτικά, αυτό είναι το έργο, καλογυρισμένο,
μ' έναν ηθοποιό που μου άρεσε σε μιάν άλλη ταινία,
-ίσως την καλύτερη, που έχω δει ποτέ στη ζωή μου-,
τον "Άγγλο ασθενή"!
Ακόμα,
είδα στο θέατρο
τα "μικρά συζυγικά εγκλήματα",
διότι, ένας εκ των συντελεστών
-όχι ο Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ !-
είναι φίλος μου...
υ.γ.
μη με φοβάστε !
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥΛΟΓΟΥ :)
ένα μικρό κουρασμένο κουρελάκι είμαι απόψε...
@ στον ίδιο :
ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΑΞΩ ;!
Όπως είδες, έχω κι εγώ άποψη για την ταινία :) Την δημοσίευσα.
Όσο για το Σαίξπηρ και τους τρελούς του, ειλικρινά νομίζω δεν χρειάζεται τρελό ψάξιμο :)
Καλή ξεκούραση, μικρό κουρασμένο κουρελάκι!!!
Δημοσίευση σχολίου