είχα ακούσει μια συνέντευξη του μάρκου βαμβακάρη, μέσα σε πολύ λίγα πράγματα που είπε, ξεδιάλυνε και τη διαφορά του λαικού και του ρεμπέτικού με αυτή την αμεσότητα: όταν κάποιος τραγουδάει για πόνο δικό του, αυτό είναι λαικό, όταν τραγουδάει για τον πόνο όλων, αυτό είναι ρεμπέτικο.
@ καλέ μου, Γ και Σ και Χ και μελί, πού βρίσκεσαι;;; μου έχουν λείψει οι ατέλειωτες συζητήσεις, οι διαπληκτισμοί για τα πολιτικά :) να ξέρω νέα σου, οι κουβέντες για τα κοινωνιολογικά :) και τη δουλειά.
όσο για μένα, με δυό κουβέντες, περνάω δύσκολα ...
Ναι όντως! Και πού να τα πεις τα παράπονα...εδώ έχουμε καταντήσει "κυτία παραπόνων" των όποιων φίλων & αν οψέποτε πάμε & μεις να πούμε και 1 φορά μόνο τον πόνο μας να τον ακούσει ένας φίλος που χρόνια ακούμε τα δικά του, η απάντηση είναι κλασική : "και τι είναι αυτό! Εγώ να δεις τι έπαθα πολύ χειρότερο" και μας παίρνει μονότερμα κι αντί να πούμε μια φορά τον πόνο μας και μεις ξαναγινόμαστε "κυτίον παραπόνων" μέσα στην "κόλαση των άλλων" του Σαρτρ!
Είμαι απόλυτα σίγουρος πως το έργο το χεις δει & συ πολλές φορές. Μη μετράς πόσες! Σίγουρα θα ναι αναρίθμητες...
Ναι, για του Αγ. Νικηφόρου. Και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου που μου στειλες με πολλούς τρόπους. Να σαι καλά& ό,τι ποθείς.
Το όνομα είναι μεν σπάνιο αλλά γιορτάζει 17 φορές το χρόνο! Κάθε φορά είναι διαφορετικοί Άγιοι.
Συνήθως ξεχνούν να μας πουν χρόνια πολλά και οι δικοί μας!!!
Με 2-3 που έτυχε να γνωριστούμε ακόμη & τυχαία έχουμε ανταλλάξει & τηλέφωνα & τηλεφωνιόμαστε για ευχές ,γιατί όλοι μάς ξεχνούν!
26 σχόλια:
ql
πώς βγήκες έξω, έτσι, απόψε, μ'ένα τσίτι και ξυπόλυτο;
@
αυτά τα τραγούδια, έγραψαν εποχή
στην προηγούμενη γενιά,
μα κι εμείς φοιτητές τα τραγουδήσαμε τα βράδια στα κουτουκάκια με κιθάρες...
κι ακόμα λέω :
"δεν ξέρεις τι θα πει καϋμός
τι θέλεις από μένα...
εγώ βαδίζω μόνος...
δεν ξέρεις τι είναι μοναξιά
καρδιά που κλαίει τη νύχτα
όσα τραγούδια σου γραψα
στην κρύα νύχτα ρίχτα..."
ακόμα το λέω, olmea.r.!
Δεν έχω ήχο στο βίντεο,
Καλό βραδάκι...
@
γι αυτό κι εγώ,
έγραψα τα λόγια,
ceci n' est pas une pipe !
:)
ΕΓΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΤΩΡΑ;
ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΒΡΗΚΑ!
ΝΕΟ... ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ:))
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ!
@
πώς να τα πεις
τα παράπονα ολόκληρης ζωής;
ας τα τραγουδήσουμε...
ταξιδευτή,
καληνύχτα :)
@
α, ξέχασα !
και πάντα αγάπαγα
όλους που ζούνε στο κουρμπέτι,
γιατί αυτοί μες στην καρδούλα τους
κρύβουν μεγάλο ντέρτι...
φιλώ σας :)
Κάνω δεύτερη φωνή. Δεν πιστεύω να υπάρχει πρόβλημα :)
@
:)
pas de probleme !
(κανένα πρόβλημα...)
κι αυτό για το κουρμπέτι
ΤΟ ΕΝ ΝΟΩ !
φιλιά
πάω για ύπνο (ξερή!)
είχα ακούσει μια συνέντευξη του μάρκου βαμβακάρη,
μέσα σε πολύ λίγα πράγματα που είπε, ξεδιάλυνε και τη διαφορά του λαικού και του ρεμπέτικού με αυτή την αμεσότητα:
όταν κάποιος τραγουδάει για πόνο δικό του, αυτό είναι λαικό, όταν τραγουδάει για τον πόνο όλων, αυτό είναι ρεμπέτικο.
...ήταν αφοπλιστικό το βιντεάκι...
Γεια σου quartier libre μου ,με τα ωραία σου !
Καλό σου Σ/Κ !
@
ρεμπέτες είμαστε,
olmea.r.
@
akb8862,
παράπονα...
και πού να τα πεις;
@
Νικηφόρε μου,
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ !
(δεν είναι γνωστή η γιορτή...)
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ καρντάση !
γερός κι ευλογημένος να είσαι !
ΣΙΓΑ, ΣΙΓΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Εγώ δεν είμαι άνθρωπος
Είμαι το τρέμουλο του
Είμαι μια σήραγγα μακριά
Δίχως τον θάνατο του
Ο τελευταίος είναι παιδί
Που κλαίει και γελάει
Στην αγκαλιά της μάνας αυτής
Που το παιδί της δεν πονάει
Εγώ δεν είμαι άνθρωπος
Είμαι η σκιά του
Είμαι το βλέμμα το μακρύ
Που καίει τα σωθικά του
Τ’ όνειρο μου είναι μια στιγμή
Η στιγμή που του άπειρο γεννάει
Στο σύμπαν μ’ έβαλε η ζωή
Και με κυλά με διάπυρο
Σιγά, σιγά θα σου το πω
Σιγά θα σε μαλώσω
Σιγά θα έρθεις προς τα εμέ
Σιγά θα μας ενώσω
@
καλέ μου,
Γ και Σ και Χ και μελί,
πού βρίσκεσαι;;;
μου έχουν λείψει οι ατέλειωτες συζητήσεις,
οι διαπληκτισμοί για τα πολιτικά :)
να ξέρω νέα σου,
οι κουβέντες για τα κοινωνιολογικά :) και τη δουλειά.
όσο για μένα,
με δυό κουβέντες,
περνάω δύσκολα ...
όταν έρθεις Αθήνα, πάρε τηλ., να τα πούμε λίγο.
να είσαι πάντα καλά
(ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ!)
φίλη
kim
Ναι όντως! Και πού να τα πεις τα παράπονα...εδώ έχουμε καταντήσει "κυτία παραπόνων" των όποιων φίλων & αν οψέποτε πάμε & μεις να πούμε και 1 φορά μόνο τον πόνο μας να τον ακούσει ένας φίλος που χρόνια ακούμε τα δικά του, η απάντηση είναι κλασική : "και τι είναι αυτό! Εγώ να δεις τι έπαθα πολύ χειρότερο" και μας παίρνει μονότερμα κι αντί να πούμε μια φορά τον πόνο μας και μεις ξαναγινόμαστε "κυτίον παραπόνων" μέσα στην "κόλαση των άλλων" του Σαρτρ!
Είμαι απόλυτα σίγουρος πως το έργο το χεις δει & συ πολλές φορές. Μη μετράς πόσες! Σίγουρα θα ναι αναρίθμητες...
Ναι, για του Αγ. Νικηφόρου. Και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου που μου στειλες με πολλούς τρόπους. Να σαι καλά& ό,τι ποθείς.
Το όνομα είναι μεν σπάνιο αλλά γιορτάζει 17 φορές το χρόνο! Κάθε φορά είναι διαφορετικοί Άγιοι.
Συνήθως ξεχνούν να μας πουν χρόνια πολλά και οι δικοί μας!!!
Με 2-3 που έτυχε να γνωριστούμε ακόμη & τυχαία έχουμε ανταλλάξει & τηλέφωνα & τηλεφωνιόμαστε για ευχές ,γιατί όλοι μάς ξεχνούν!
Να σαι καλά. Και πάλι ευχαριστώ.
Να' ρθεις μιά μέρα να περπατήσουμε στο δάσος και να φωτογραφήσουμε ανεμώνες. Αυτό έκανα σήμερα και σε σκεφτόμουν. Πάρε ένα τηλέφωνο.
φιλιά
@
Alex :),
δεν πειράζει να μας φορτώνουν οι φίλοι...
αντέχω...
άλλα με πονάνε και με κομματιάζουνε...
έχω αρχίσει όλο και συχνότερα να σκέφτομαι το φευγιό, απ' όλα...
σε μιά γωνιά να φύγω, κι έπειτα βλέπω, τι θα κάνω εκεί...
καληνύχτα Alex :)
@
νά ρθω, ellinida μου;
νά ρθω λες;
εκεί στις εξοχές, που είστε,
βατραχάκια έχει;
:))))))
κάτω απ΄το πουκάμισό μου!
καλημεεεέρα!
@
άσπρο πουκάμισο φορώ!
καλημέραααα!
δεν μπορεί να πει κανείς πολλά...
ακούω το τραγούδι
είναι η τέταρτη φορά
ευχαριστώ
φιλάκι
και καλημέρα
@
Φ. Fish,
πλησιάζει η περίοδος των ψαριών...
να υποθέσω ότι είσαι κι εσύ
απ' τα τρυφερά, γελαστά χρυσόψαρα
του Μαρτίου
ή
το fish είναι τυχαίο;
@
Μάρτιαι Ειδοί
ή
Ειδοί του Μαρτίου
:))))))))))))))))
καθόλου τυχαίο.
να το υποθέσεις
και να στο επιβεβαιώσω...
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου