πολιτικά ήθη...
.
.
.
http://www.scribd.com/doc/1026114/-12-
.
- Ο Αστερίξ στην Κορσική
.Τεύχος 12, σελ. 25
.
.
Φεριμποτίξ : Ο Καταρινεταμπελα-τσιτσίξ, αρχηγέ μας ! Γύρισες !
.
Ο Καταρινεταμπελα-τσιτσίξ : Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, Φεριμποτίξ !
.
Φεριμποτίξ : Και όσο σκέφτομαι πως ετοιμάζαμε εκλογές για να βγάλουμε καινούργιο αρχηγό. Οι κάλπες είναι ήδη γεμάτες.
.
Αστερίξ : Οι κάλπες είναι γεμάτες, πριν από τις εκλογές ;
.
Φεριμποτίξ : Ναι, μα τις πετάμε στη θάλασσα χωρίς να τις ανοίξουμε, και μετά κερδίζει ο πιο δυνατός. Τοπικό έθιμο.
.
.
.
.
.
χαιρετώ σας !
13 σχόλια:
και με τον ουρανό στο κεφάλι τι γίνεται;
καλημέρα!
ωραια δημοκρατία στην Κορσική:)))
@
Coco,
ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ
(κατά Uderzo - Goscinny )
ΔΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ:
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ...
ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΦΤΑΣΕ,
ΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
ΕΧΕΙ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΜΙΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ.
BRRRAOMM!
Τεύχος 08 - Ο Μάντης, σελίδα 5
-ε...
χμμμ...
έχουμε κάποια ειδικότητα
στον Asterix...-
:)))
@
ceci n' est pas une pipe,
κι αλλού,
ΚΙ αλλού,
ΚΙ ΑΛΛΟΥ...
μ' αρέσει όμως η Κορσική
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΟΡΣΙΚΑΝΟΙ!...
@
αγγελινούλι μου !
:)
λες, να τρέξουμε πάλι...
καλησπέρες!
:)
@
δηλαδή, πού να τρέξουμε πάλι;
τι εν νοεί ο ποιητής, 30φυλλα;
εγώ ξανάρχισα το τροχάδην
με τα χέρια κάτω
και τα πόδια πάνω,
βεβαίως βεβαίως...
καληνύχτα
και συνάμα καλημέρα σας :)
Καλησπέρα quartier libre.
Αυτοί οι ήρωες των κομιξ πότε ερωτεύονται? Είναι μια απορία που είχα από τότε που ήμουνα μικρός. Ποιος τολμούσε να ρωτήσει τους μεγαλύτερους αφού αυτού του είδους τα περιοδικά τα περνούσαν από λογοκρισία..
@
Α, Jean Valjean, πρόσεξε :
"Ο Αστερίξ λεγεωνάριος"
Τεύχος 24
Από τις πρώτες ήδη σκηνές
(σελίδα 5),
ο Οβελίξ ερωτεύεται την Φραμπάλα, γυναίκα – θηλυκό,
ξανθιά και ζουμπουρλούδικη !
Τα συμπτώματα όλα ξεκάθαρα !
- Περπατάει σαν μαγεμένος και σαν τυφλός και κουτουλάει πάνω στα δέντρα!
- Ανορεξία! «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΩ ΑΛΛΟ – βαθύς αναστεναγμός»
- Βαθύτερος αναστεναγμος!
- Βαθύτατος αναστεναγμός!
- Του ξεφεύγουν τα αγριογούρουνα και οι Ρωμαίοι!
- Όταν εκείνη τον ρωτάει «είσαι καλά, Οβελίξ»;
αυτός , το μόνο που μπορεί να ψελλίσει, είναι «ΒΦΚΣΤΦΤ» (!)
- Της προσφέρει δωράκια... μενίρ, αγριολούλουδα κ.τ.λ.
και
- Κλαίει σα μωρό στην αγκαλιά των φίλων του, με μαύρο δάκρυ...
Jean valjean,
χρειάζεσαι κι άλλες λεπτομέρειες,
για να πειστείς;!
χαιρετώ σε :)
Την απορία μου θέλω να λύσω κορίτσι μου δεν χρειάζομαι αποδείξεις. Τα πιστεύω αυτά που γράφεις. Γράψε μου και πότε γιόρταζαν αυτοί που αγαπούσαν οι ερωτευμένοι δηλαδή. Πολλά από αυτά τα περιοδικά μας τα έπαιρναν και τα έκαιγαν αν δεν τους άρεσε το περιεχόμενο. Κάποια λοιπόν από αυτά δεν διαβαστήκαν ποτέ. Ποιοι μας τα έπαιρναν? ποιοι άλλοι « οι γονείς, ο παπάς και ο δάσκαλος ». Χώρια το ξύλο που έπεφτε.
Μια μέρα καθόμουν στην άκρη του δρόμου και άκουγα ένα μικρό ραδιόφωνο που μου είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου. Για κάποια στιγμή περνά ο παπάς του χωριού γυρνάει και με κοιτάζει με ένα περιφρονητικό ύφος και μου λέει: Σαν δεν ντρέπεσαι να ακούς ραδιόφωνο και να πηγαίνεις και στο γυμνάσιο. Μεγάλο έγκλημα να είσαι μαθητής γυμνασίου και να ακούς ραδιόφωνο.
Την καληνύχτα μου και περιμένω λεπτομέρειες.
@
Jean Valjean,
"πότε γιόρταζαν αυτοί που αγαπούσαν οι ερωτευμένοι δηλαδή"
περί γιορτής του έρωτος λοιπόν,
μπορεί να κάνω και λάθος,
όμως θαρρώ,
ο έρως, όταν υπάρχει, είναι
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ
και καθημερινό πανηγύρι της ψυχής
-μπορεί και του σώματος-
όπως επίσης, συχνά,
και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΙΤΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ.
Τρέλλα ο έρως!...
ΤΡΕΛΛΑ
Ο
ΕΡΩΣ!
άστα να πάνε!...
κι όσα γράφεις εδώ
για χρόνια αλλοτινά
-χρόνια όχι και πολύ πίσω-
σωστά τα περιγράφεις...
στο ξύλο,
εγώ!
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΑΕΙ ΞΥΛΟ!
σκέψου, ότι ήμουν κι απ' τα καλύτερα παιδιά...
σκέψου, ότι ήταν κι απ' τους καλύτερους πατεράδες...
άλλες όμως εποχές, άλλα ήθη...
δεν έπρεπε να γίνω καλόγρια
-έπαιζε κι αυτό...- :)
μετά, δεν έπρεπε να βάλω παντελόνι
μετά, δεν έπρεπε να πάω σε πάρτυ
μετά, δεν έπρεπε να ερωτευθώ
πάντα κάτι από αυτά που εγώ ήθελα,
(και έκανα),
ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ !
τι να λέμε, τώρα;...
:)
Γεια σου quartier libre.
Ετοιμάζομαι για ένα ταξιδάκι στις Κυκλάδες για να ξεκουραστώ λίγο από την καθημερινή δουλειά του γραφείου. Αυτός είναι ο λόγος που σου γράφω τέτοια ώρα. Ήθελα λοιπόν να σου αφήσω τρεις μαντινάδες πριν φύγω, σχετικές με την απελπισία και την τρέλα του έρωτα. Την απάντηση σου θα την δω στις κυκλάδες, μα δεν ξέρω αν μπορέσω να σου απαντήσω από εκει.
************************
Δεν πρέπει να απελπίζεσαι σαν είσαι ερωτευμένη,
γιατί αυτός που αγαπάς πάντα σε περιμένει.
Τρέλα κι αν είναι ο έρωτας πληγή πολύ μεγάλη,
την ηλικία δεν κοιτά μήτε ομορφιές και κάλλη.
Μια τρέλα είναι ο έρωτας που την καρδιά ματώνει,
μα όποιος δεν απελπίζεται ποτέ δε μετανιώνει.
Καλό απόγευμα.
@
γειά σου Jean Valjean,
με τις μαντινάδες σου τις έμορφες !
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ
ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ !
χαιρετώ σε !
Δημοσίευση σχολίου