Corfu
.

II.

Λίγο από

την Κέρκυρα

που εγώ αγαπώ !
.

.

* Οι φωτογραφίες και τα κείμενα είναι της quartier libre

.

.

signature

a.k.

.

Ιακώβου αποστόλου

Χριστοφόρου μάρτυρος

Γεωργίου Δωριέως και

Κωπηλάτισας ξέσκεπης

με τα μαλλιά ριχτά

στον Ιόνιο ήλιο

.
signature
a.k.

Παπαρούνες που είδα εγώ – παράπονό μου,

κόκκινα μικρά λιβάδια

Ένα κομμάτι ξύλο, γλυμμένο απ’ τη θάλασσα

signature
a.k.

ώρα 10.00

στην άκρια βαδίζω

σκέφτομαι το παράπονο της παπαρούνας

βαδίζω

σκέφτομαι...

στο μεταξύ, καταγράφω την ανυπάκοη θάλασσα

τις καστρόπορτες της σιγουριάς

τα περιστέρια της αγάπης

τα παλιά σημάδια της ομορφιάς, της τέχνης

του πνεύματος τα καμπαναριά

και τις μπουγάδες του ήλιου στα σοκάκια.

signature
a.k.

" Πολλές φορές θλίβομαι,

που δεν μπορώ με χρώματα να περιγράψω τη φύση γύρω μας.
Μήτε τις εκρήξεις του κίτρινου πάνω στα βουνά και στις άκριες των δρόμων να περιγράψω, μήτε να εξηγήσω το πόσο σοβαρό είν' το πράσινο,
μήτε του γαλάζιου τα παιχνίδια,
μήτε του μαύρου την ολότητα,
μήτε το πάθος του κόκκινου,
μήτε την τρυφεράδα του ροζ,
ή του λευκού την καθαρότητα. "

.

.

.

signature

a.k.
.

κάτω απ' το κάστρο δεξιά

ανάμεσα στο φεγγάρι και τη θάλασσα

ελληνοπρεπής

ταπεινός,

το παλληκάρι

Άη – Γιώργης

.

signature

a.k.

.

.

Κι ένα σαξόφωνο αυστηρό,

σώπασαν όλοι να το ακούσουν, καθώς έσχιζε τον αέρα.

Βουβάθηκε η πλατεία.

Ένα τόσο δα σαξόφωνο, κυρίαρχος στα μάρμαρα, στη θάλασσα απέναντι, και στην καρδιά τους.

Σαξόφωνο κυρίαρχος στο πέλαγο , στα γλαροπούλια, στις φυλλωσιές.

signature
a.k.
.

Στον ήλιο υψωμένο υπερήφανα
Βενετσιάνικό μου καμπαναριό
εσύ
Και παλιακό μου κόκκινο
Emblême αρχαίας ομορφιάς
εσύ
Καμαρωτό μου φουρούσι μαρμάρινο
Στο χέρι σμιλεμένο μου ακροκέραμο
εσύ
Παλιάς εστίας ακριβό μου ρόπτρο
εσύ
Και στοργική φωλιά χελιδονιού μου
Μολυβένιε μου ουρανέ
εσύ
Και σύννεφά μου
Βαριά σκαριά ταξιδιάρικα
Μικρό μου εφηβικό κυπαρίσσι
εσύ
Και κορμέ της γέρικης, σοφής ελιάς μου
Κοτρώνι σκληρό στο χώμα μου
εσύ
Και φύλακα της γης – ξερολιθιά μου
Η contra fossa της ζωής μου
εσύ
Και Ενετική μου fortezza, απάτητη.

.

μποσκέττο !

.

.

signature

a.k.

.

Γεωργίου και Μιχαήλ

Η ήρεμη μεγαλοπρέπεια

Πετροχελίδονα ως την άκρια του ουρανού

Κι οι μουσικές, που ως εδώ μ` ακολουθούν λαχανιασμένες

Τζι τζι τζι, τζι τζι τζι, τζι τζι τζι

Στο καβαλέτο σου το ροζ, το ροδακινί, το κίτρινο, της ακακίας το πράσινο,

το γκρι σκοτεινό του 1500

Μικρές ποδηλατάδες στις ψηλοτάβανες βόλτες

Έχουν αντοχή οι πέτρες οι σκαμμένες.

.
.
.
cafe de l' art
.
το πιάνο στην άκρια της θάλασσας
.

signature

a.k.

.

Αχάραγα.

Η πόλη άδεια. Μ' αρέσει καλύτερα έτσι. La brume ! Και πίσω απ' την κινούμενη γάζα οι προσόψεις, γηραιές.

Η αρχαία σαγήνη !

Esplanade, με τα δέντρα γυμνά, έρημοι δρόμοι δίχως το πλήθος να συνωστίζεται, δίχως κραυγές και μηχανές εντυπωσιασμένων γιαπωνέζων.

Θυμάμαι, Δήμο, τον Σαμουράι σου, μες στου Van Gogh τα στάχυα.

Κι ένα σαξόφωνο μαγικό, στο αρχαίο παράθυρο.

.