signature
a.k.
Ξυπνώ καμιά φορά στη μέση της νύχτας, έντρομη. Ιδρώνω. Ήρθες εσύ, έφυγες, κι εγώ κοιμόμουν, σε έχασα.
Χρόνια, μετά από τέτοιο όνειρο, κουλουριαζόμουν, στο στήθος τα γόνατα, το κεφάλι στο στήθος, κέντρο ανθρώπινου κύκλου το στήθος, αυτό που εσύ εγνώρισες και δεν εγνώρισες. Στήθος ατρόμητα απλωμένο στον κόσμο, να φεύγει κοντά σου σαν ντροπαλό περιστέρι κι άλλοτε να φτερουγά τρομαγμένα στη μέση της νύχτας, ήρθες εσύ, έφυγες, κι εγώ κοιμόμουν, σε έχασα.
Τον τελευταίο καιρό, ησύχασαν λιγάκι τα όνειρα. Πάλι ξυπνώ στη μέση της νύχτας, μα ήρθες, λέω, ήρθες, ήρθες, δε φεύγεις συ χωρίς εμένα.
Ξυπνάω ήσυχα, κι ακούω να μιλάς τα λόγια που γυρίζω μέσα μου.
Κοιμάμαι ήσυχα, κι ακούω μέσα μου εκείνα που εσύ θα πεις αύριο.
Ο ποιητής, εσύ.
Χρόνια, μετά από τέτοιο όνειρο, κουλουριαζόμουν, στο στήθος τα γόνατα, το κεφάλι στο στήθος, κέντρο ανθρώπινου κύκλου το στήθος, αυτό που εσύ εγνώρισες και δεν εγνώρισες. Στήθος ατρόμητα απλωμένο στον κόσμο, να φεύγει κοντά σου σαν ντροπαλό περιστέρι κι άλλοτε να φτερουγά τρομαγμένα στη μέση της νύχτας, ήρθες εσύ, έφυγες, κι εγώ κοιμόμουν, σε έχασα.
Τον τελευταίο καιρό, ησύχασαν λιγάκι τα όνειρα. Πάλι ξυπνώ στη μέση της νύχτας, μα ήρθες, λέω, ήρθες, ήρθες, δε φεύγεις συ χωρίς εμένα.
Ξυπνάω ήσυχα, κι ακούω να μιλάς τα λόγια που γυρίζω μέσα μου.
Κοιμάμαι ήσυχα, κι ακούω μέσα μου εκείνα που εσύ θα πεις αύριο.
Ο ποιητής, εσύ.
13 σχόλια:
εμένα ο εφιάλτης μου είναι τα ξυπνητήρια
αλλά ξύπνησα χωρίς, διότι έχω μη εξημερωμένες γάτες και τώρα ντουζάκι και ποδηλατάκι χα!
καλημέρα!!!
@
δεν θυμάμαι αν στο έχω ξαναπεί...
άλλοτε είχα ποδήλατο και γύρναγα στα πέριξ.
όταν κατάφερνα κι ανέβαινα στον Υμηττό (μεγάλη ανηφόρα...), έλεγα μέσα μου "ανεβαίνω στο όρος Θαβώρ"
-χαζό παιδί, χαρά γεμάτο!-
μιά φορά, μεγάλη ήμουν, μόλις πήρα την επιστροφή και κατέβαινα απ' το βουνό, έσπασαν τα φρένα !
το ποδήλατο κατέβηκε τον Υμηττό πετώντας !
στο τέρμα του δρόμου υπήρχε μιά οικοδομή και μπρος της δυό σωροί, ένας με ξυλεία κι ένας με τούβλα...
Η ΙΠΤΑΜΕΝΗ ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ, ευτυχώς προσγειώθηκε στα ξύλα, κι όχι στα τούβλα...
χωρίς να σπάσω πόδι (ή κεφάλι...), όλο το πόδι ήταν στο γύψο, για καιρό...
κι όλη μωλωπιασμένη και μαύρη.
εκεί τελείωσε η ποδηλατική μου σταδιοδρομία !
να έχεις καλή μέρα !
:)
@
επ !
να προσέχεις.
Παναγία μου.. διάβασα το σχόλιο σου στην κοκο και τα έπαιξα.. Και ότι ετοιμάζομαι (ψήνω τον εαυτό μου) να ξεπεράσω τους όποιους φόβους για ποδηλατάδα στην Αθήνα και να πάρω ενα σπαστό.........
κέντρο ανθρώπινου κύκλου το στήθος...!
τα όνειρα, αυτά που επανέρχονται, αυτά που επιμένουν, ο ιδρώτας μέσα στη νύχτα...
ένδειξη ζωής κοριτσάκι...
φιλί και αγκαλιά!
:)
Στον ύπνο μου ακάλεστη έρχεται η μορφή σου,
και γίνεται όνειρο γλυκό κάθε στιγμή μαζί σου.
Με τέτοιο όμορφο όνειρο ποτέ να μη ξυπνήσω,
γιατί ‘α χαθούνε οι στιγμές τον ύπνο αν αφήσω.
Χριστέ και Παναγία μου κάμετη οπτασία,
να φεύγει και να έρχεται νάχει η ζωή αξία.
@
Roadartist,
κάνε το !
μα δεν συνιστώ σπαστό...
@
30fylla,
για να επαν έλθουν, πρέπει πρώτα να είχαν φύγει...
ένδειξη ζωής ασφαλώς !
ασάλευτης.
καληνυχτίζω !
ή
καλημερίζω μάλλον...
:)
@
giannis kazanis,
ναι καλέ μου,
"νάχει η ζωή αξία"
:)
..grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....
Καταλήγω σε σπαστό για τους εξής λόγους.. :
α) μπαινει σε μετρό κλπ.
β) είναι βολικό για το σπίτι που δεν έχω πολύ χώρο..
γ) δε θα μου το κλέψουν (που τελευταία οργιάζουν οι κλέφτες..ποδηλάτων..)
Ακόμη δεν έχω καταλήξει, άσε που είναι κ λίγο ακριβούτσικο, οπότε θα δούμε, αναλόγως αν είναι σε λίγους μήνες να ανοίξει ο καιρός να έχω ψαχτεί κ αν αξίζουν τα χρήματα του.
Οπότε προσανατολίζομαι όπως η ροουντ.. δε ξέρω σε τι φάση βρίσκεται αλλά εγώ σπαστό θα έπαιρνα..
@
arcobaleno,
σε έχω τραβήξει φωτογραφία -με όλα σου τα χρώματα, μετά από βροχή- :)
μόλις μπορέσω, θα στη στείλω...
ευχαριστώ που είσαι εδωδά !
αυτά ακριβώς που γράφεις, είναι τα πλεονεκτήματα του σπαστού !
είμαι κάπως αρνητική, γιατί σε όλα τα πράγματα προτιμώ τις σταθερες κατασκευές.
αλλά έχετε και τα δίκια σας... :)
@
arcobaleno,
όσον αφορά δε, στη βέσπα,
δεν το συζητώ,
Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΗΧΑΝΗ !!
Δημοσίευση σχολίου