.
.
.
.
.
.

.ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Αν είναι με το θέλημα και με τον ορισμό σας
Λαζάρου την Ανάσταση να μπω στ’ αρχοντικό σας.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός,
ο επουράνιος Θεός,
εν τη πόλει Βιθανία.
Μάρθα κλαίει και η Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό τους,
τον γλυκό και καρδιακό τους.

Τον μοιρολογούν και λέουν,
τον μοιρολογούν και κλαίουν
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να `ρτει
και εβγήκεν η Μαρία
έξω από τη Βιθανία
και εμπρός του γόνυ κλει
και τους πόδας του φιλεί.

.

"Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου,
δεν θ` απέθνησκε ο αδελφός μου
Πλην! Και τώρα ‘γω πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασ’ αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις".

Τον τάφο να μου δείξετε
και ‘γω τον ανασταίνω.
Τραπέζι να ‘τοιμάσετε
και ‘γω θε να πηγαίνω.

Και παρευθύς επήγαν
και τον τάφο του εδείξαν.
Επήγαν και του έδειξαν
τον τάφο του Λαζάρου
Τους είπε και εκύλησαν
τον λίθο, που ‘χε απάνου.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
"Άδη, Τάρταρε και Χάρο,
Λάζαρο θα σου τον πάρω".

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.

Παρευθύς από τον Άδη
ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απελυτρώθη,
ανεστήθη και εσηκώθη,
Λάζαρος σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος.

Εκεί Μάρθα και Μαρία
εκεί κι όλη Βηθανία.
Μαθητές και Αποστόλοι
τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεώ φωνάζουν
και το Λάζαρο ξετάζουν

"Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδη, όπου πήγες;"

"Είδα φόβους, είδα ΄τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς, των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον".
.

Του χρόνου πάλι νιορτάσωμε
με υγεία να σας βρούμε,
στον οίκο σας χαρούμενοι
τον Λάζαρο να πούμε.
Ή τους ήχους μας χαρούμενους πάλι να τραγουδούμε
Το πρώτο θαύμα πώκαμε ο Χριστός
ήταν στη Γαλιλαία

Πώκαμε το νερό κρασί
κι όλοι το θαύμα λέγαν.

Το δεύτερο που έκαμε
ήταν της Βηθανίας

Που ανάστησε το Λάζαρο
τον αδελφό Μαρίας.

Εν’ άλλο, όπου έκαμε
ήταν στον Ιορδάνη

Που έλαβε το βάπτισμα
από τον Ιωάννη.

.

.

.

.

.

.

τι να κάνω;

αυτά τα κάλαντα Λαζάρου βρήκα !

.

.

:)