signature

a.k.

.

.

.

Η άνοιξη

είναι ένα σώμα με σχήμα ορατό. Σκληρό.

Εξπρεσιονισμό δηλώνει το σώμα της άνοιξης,

και αγία ελευθεριότητα.

.

.

Ο θυμός της άνοιξης, σύννεφα μολυβιά,

γαλάζιο πάνωθέ τους, κι άλλα σύννεφα μολυβιά,

κι άλλο γαλάζιο πάνω τους.
.

.


.
.

.

.

Τρυφερέψαν τα στήθη των βουνών, .

.
.

.

.

κι οι μικρές, χνουδωτές κοιλάδες

τρυφερέψαν κι αυτές.

.

.

.

Σκούρο πράσινο, κυπαρισσί,

του νεαρού πεύκου πράσινο, του ευκάλυπτου, της χλωρής πικροδάφνης, και της ελιάς

.

.

.

κι ύστερα χωνάκια μωβ στις άκριες των μεγάλων δρόμων,
.

.
.
.
και μπούζι, σαν ήλιος που σούρνεται .






.
.
.
.
Παντού κίτρινο,
το επονομαζόμενο του Van Gogh,
παντού κόκκινο,
το επονομαζόμενο του πάθους της ντελικάτης παπαρούνας.

.





.
.
.
.
Ό, τι όμορφο μες στον καιρό, σου ανήκει.


.

Οι μαργαρίτες,
.





.
.
.
στο δέντρο τα πικρολέμονα,







.
.
το άνθος της νερατζιάς που αγαπάς,







.
.
.
τούτες εδώ οι μουσμουλιές της αυλής καρπό γεμάτες,
τα σπάρτα,
οι πλαγιές με τις βρούβες.

.






Κανένας άλλος δεν μπορεί να ημερέψει τόσο κίτρινο,
άλλος κανείς, ένας παλιάτσος παλαβός μονάχα,
που φέρνει βόλτες τρέχοντας τις στράτες του ήλιου,
αγαπώντας τα εκτυφλωτικά κίτρινα.

.






.
Η αρχαία Καλυδόνα χορτάριασε ,
κι εγώ ακόμα περπατώ στις όχθες του Εύηνου ποταμού,
μες στα χλωρά κουκιά, σε άνιθα και σε νεροφιδιές.

.





.
.
Δικά σου,
.

οι γλυτσίνες,

.

οι κόκκινες τουλίπες,

.

.

οι νεοσσοί πελαργοί

κι οι χελιδονοφωλιές.
.

.

.

Δικά μου,

.

τα άγρια ρείκια, τα γαϊδουράγκαθα,

τα “μη με λησμόνει”,

κι οι μαργαρίτες μαδημένες

“un peu”.

.

.

* οι φωτογραφίες όλες
τραβήχτηκαν από
quartier libre
το Πάσχα του 09