signature

a.k.

.

.

Τι θέλεις να σου χαρίσω ;

Θέλεις να σου χαρίσω τον κοντυλοφόρο μου με τις παλιές πένες ; θέλεις το μπουκαλάκι το μελάνι, bleu de la pervenche, που αγόρασα, με τι χαρά, στην Landstrasser!; θέλεις το στουπόχαρτό μου, με το ξύλινο, μαύρο του χερουλάκι ; θέλεις εκείνο το παλιό βιβλίο που αγαπούσαμε, για τον Μίμη και την Άννα ; θέλεις τους τόμους την Αγία Γραφή της Φωτεινής, στη μετάφραση των Εβδομήκοντα ; θέλεις τα μικρά, αρχαία μου θραύσματα, απ’ τα μελανόμορφα αγγεία ;
πες μου, τι θες, να το φέρω στα χέρια σου.
πες μου, τι θες, για να ρθεις πάλι πίσω.
τις αχιβάδες μου θέλεις ; την πορσελάνινη κούπα της Βρετάνης, τη γεμισμένη κοχύλια του Ατλαντικού ; τα σκαλιστά μαρμαράκια, απ’ το παλάτι της Αμφίπολης; πες μου τι θες να σου χαρίσω, για να ρθεις πάλι πίσω...
ό, τι θες !
θέλεις τα Τούρκικα καδράκια με το πενάκι και τη σινική ; θες τα κοράλια, που έβγαλα απ’ την Ερυθρά ; θες τη μπουρού, που ακούω τις νύχτες τους ήχους της θάλασσας ; θες τα κουφάρια των αχινών μου ; τις άσπρες κροκάλες μου ;
πες μου τι θες, να σου το φέρω, για να ρθεις πάλι πίσω...
δεν ξέρω τι θα σ’ άρεσε, για να σε κάνει να ρθεις πίσω...
ένας παλιός δίσκος βινύλιο, η Καταχνιά του Λεοντή ; τα Τραγούδια της Εξορίας ; η Κατάσταση Πολιορκίας ; η φωνή της δεκαοχτούρας, μέσα στα πεύκα το ξημέρωμα ; οι Ωδές του Κάλβου ; αυτά είν’ εμένα τα πολύτιμά μου...
αυτά είν’ εμένα τα πολύτιμά μου... αυτά και η έρημη καρδιά...
δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου φέρω. μιάν έρημη καρδιά, κι αυτά μονάχα...
κι έχω μια θλίψη ! γιατί δεν ξέρω αν φτάνουν αυτά, για να σε φέρω πίσω...

.

.

.

.

.