Κυριακή, Μαΐου 17, 2009

τέλος και τω Θεώ δόξα !
.
και του χρόνου
με υγεία !

.
.
.
"Optimisme"
* όλες οι φωτογραφίες
είναι της quartier libre.
-εννοώ απλές, ερασιτεχνικές
και φυσικά, κάπως πρόχειρες

"Vous allez voir ce que vous allez voir "

-d' apres J. Prevert-


Κυριακή 10 / 5 / 09

Μέρος Ι.

.

ΤΑ ΝΗΠΙΑ

ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ !

.

.
ΙΜΕΧΑΡΥΟ
ΜΕΝΟΣ
ΟΤΑΝ ΠΕΖΟ
ΠΛΕΙΣΤΕΙΟ
.
ΝΙΚΟΛΑ






















.
ΗΜΕ ΧΑΡΟΥΜ
ΕΝΙ ΜΕ ΤΙΝ


.
ΗΜΕΧΑΡΥΟΜΕΝΟΣΟΤΑ
ΝΚΑΝΟΠΟΔΗΛΑΤΟ































.
φοβάμαι τις μέλισσες, γιατί τσιμπάνε




















































.
έγιναν δεκάδες ζωγραφιές
για τα συναισθήματα...
.











.
τα παιδία παίζει...







η εφηβεία













































.
κατασκευή - φόρεμα
.

ζωγραφικές
.



















εργαστήρι φωτογραφίας
.













.

















.
εδώ τελειώνει ετούτη η μικρή - μεγάλη περιπέτεια...





12 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
πέντε η ώρα που ξημερώνει...

Roadartist είπε...

..το 'τελος' σημαίνει πως αρχίζουν οι διακοπές σου;;;;;;...

Αυτό με το 'πλειστασιον' με χάλασε καπως.. Γμτ.. Καλημέραααα γρήγορη, πολλά φιλάκια :)

quartier libre είπε...

@
χλωμέεεες τις βλέπω εφέτος τις διακοπές...
από μακριά και με το κυάλι...

το χειμώνα έβρεξε
και είχε πολύ υγρασία.
ανέβηκε η βλάστηση και το χορτάρι.

εντελώς άσχετο
φαίνεται αυτό απ' τις διακοπές,
μα δεν είναι ! :)

δεν πειράζει όμως...
μ΄αρέσει εδώ.

quartier libre είπε...

@
σε χάλασε το

ΙΜΕΧΑΡΥΟ
ΜΕΝΟΣ
ΟΤΑΝ ΠΕΖΟ
ΠΛΕΙΣΤΕΙΟ ;

εγώ το βρήκα ΤΡΟΜΕΡΟ
γι αυτό και το βαλα πρωτο πρώτο !
υπήρχαν μερικές εκατοντάδες
καταπληκτικές ζωγραφικές νηπίων...

σας έφαγα και την πρώτη μέρα,
τη Δευτέρα 4 Μαίου,
μα δεν αντέχω άλλο.

ίσως την προσθέσω άλλοτε...


τι καλά, που
ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΞΕΚΛΕΒΕΙΣ ΧΡΟΝΟ
και να μας γράφεις καμιά λέξη !

μη χαθείς road art ist !

happypepper είπε...

Αγαπητή Καρτιέ, πολύ λίμπρ,
ενθουσιάστηκα! Ειδικά τις ζωγραφιές συναισθημάτων τις βρήκα καταπληκτικές. Καταπληκτικό που τα παιδιά έχουν συναισθήματα, καταπληκτικό που κάποια ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ πως να τα εκφράσουν. Ακόμα και ασυναίσθητα εάν λειτούργησαν, το αποτέλεσμα είναι σούπερ. Με συγκλόνισε η κακία με γελάστά πρόσωπα. Έχω ελπίδες και για τα μεγαλύτερα παιδιά μάλλον.
Δύο πράγματα αναδύονται σα σκέψεις: 1. ότι οι σύγχρονοι ενήλικες δεν έχουν, ή έεστω, αποφεύγουν να έχουν, συναισθήματα (πόσο μάλλον να τα εκφράζουν και εκδηλώνουν), και 2. ότι η σκέψη στην εκπαίδευση δεν έχει ακόμα πεθάνει ολοσχερώς. Εργάζομαι στη σχολή διακοσμητών γραφιστών Βακαλό και το επίπεδο χρόνο με το χρόνο φθίνει...
Συγχώρα με για το μακροσκελές σχόλιο, αλλά είχα καιρό να δω κάτι τόσο καλό. Σε ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια.

55fm είπε...

Τι σπουδαίο κορίτσι είσαι εσύ...
Οι ζωγραφιές καταπληκτικές, χωρίς βέβαια να θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα.
Καλό μεσημέρι!

quartier libre είπε...

@
αγαπητό Ηappypepper,

Οι παρακάτω γρήγορες σκέψεις, είναι σχετικές με το σχόλιό σου.
Και πάντως, είναι οι σκέψεις, που εμένα με εκφράζουν...


Σε ορισμένους χώρους,
όπου θα έπρεπε κατ’ εξοχήν
να επικρατεί η ανθρωπιά,
η συμπόνια για τους ανθρώπους,
η εντιμότητα, η μπέσα,
η καλλιέργεια,
η συνεχής δουλειά
κι ο αγώνας για το καλύτερο,
έχουν ΣΥΧΝΑ επικρατήσει λογικές και άνθρωποι σκληροί, στυγνοί, κοινωνικά αστοιχείωτοι, στεγνοί, λουφαδόροι, γραφειοκράτες, τυραννικοί, άσχετοι, αλαζόνες
και ανελέητοι με τον κόσμο.
Κι είναι αυτοί, που δίνουν το στίγμα.


Αν τα φέρει η ζωή και βρεθείς μέσα σε παρόμοιο κύκλωμα, κι αν έχεις άλλες ιδέες,
πρέπει οπωσδήποτε να παλέψεις.

Πρέπει να παλέψεις, για να αποκαταστήσεις τη χαμένη τιμή και την αξιοπρέπεια των πραγμάτων.
Κι ακόμα, για να βοηθήσεις λίγο, όσο γίνεται, αυτούς που είναι γύρω σου...

Δεν είναι εύκολα όμως πράγματα αυτά...
Για να παλέψεις, πρέπει, απέναντι σε λαμόγια και στις αχρείες λογικές τους, να φανείς μαζί τους εσύ πιο σκληρός, πιο στυγνός, πιο ανελέητος.
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΟ , όταν πρέπει !


Πολύ χαμηλόφωνα , επαναλαμβάνω τα σοφά λόγια του ποιητή
«χρειάζεται πήδημα τίγρισσας, μες στις ιδέες»!
Αχ, δεν είναι σχήμα λόγου αυτό !
Μόνο σχήμα λόγου δεν είναι !


Εκεί που μας έταξε η ζωή, τον καθένα από μας, στον μικρό χώρο του ο καθείς μας, όσοι μπορούμε, πρέπει να παλεύουμε.
«Ο καθείς και τα όπλα του, είπε»...


Πρέπει να γίνει κανείς πιό «θηρίο», για να τον φοβούνται τα λογής κακά θηρία που τριγυρνάνε...
Πρέπει το κακό, να λουφάζει και να μαζεύεται μπροστά μας.
Να μην τολμάει !
Δεν είναι εύκολα πράματα αυτά...
Πρέπει να έχουμε ανάστημα να σηκώσουμε, για να μαζευτεί και να λουφάξει το κακό.


Το σύστημα,
-αν δεν γίνει ανατροπή με επανάσταση-, πολεμιέται από μέσα ! Σιγά σιγά ξεδοντιάζεται...
Στο μεταξύ, παίρνουν κουράγιο κι άλλοι άνθρωποι.
Γιατί , θαρρώ, κουράγιο κι ενθάρρυνση χρειάζονται οι άνθρωποι δίπλα μας, για να φανερώσουν τα καλά στοιχεία και τις δυνατότητες που έχουν μέσα τους...

Υπάρχουν σπουδαίοι κι αληθινοί άνθρωποι ανάμεσά μας !


Αυτές τις σκέψεις κάνω στα γρήγορα, Ηappypepper.
Μπορεί να σου φανούν και άσχετες με το θέμα που έβαλες, μα δεν γίνεται από δω μέσα, να εξηγηθώ περισσότερο.
Η συζήτηση αυτή, ασφαλώς παραμένει ανοιχτή...


Εγώ, Ηappypepper σου ζητάω συγνώμη για τη μακροσκελή απάντηση.

Εγώ, σε ευχαριστώ πολύ, που μου έδωσες ευκαιρία για τέτοια κουβέντα...

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΣΕΝΑ !

:)

quartier libre είπε...

@
50fm,

ένας ντροπαλός,
μοναχικός,
εργαζόμενος άνθρωπος είμαι.
τίποτα άλλο.

εσείς να είστε καλά :)

55fm είπε...

Θέλω πρώτα να σου πώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ, για το κείμενο που έγραψες πιο πάνω!
Τα είπες όλα και τα περιέγραψες με τον καλύτερο τρόπο!
Το να καταφέρεις να παραμείνεις, γνήσιος, άνθρωπος και να διατηρήσεις τις ευαισθησίες σου, σήμερα είναι "ηρωική πράξη"!
Όσο για το ντροπαλό,μοναχικό εργαζόμενο, που είσαι,νομίζω γνωρίζεις πολύ καλά, ότι ακριβώς από τέτοιους, έχουμε ανάγκη σήμερα...
Μπουχτήσαμε, από θρασείς,τεμπέληδες, ξερόλες, πουλημένους,δήθεν,ακαλλιέργητους εργαζόμενους!
Να σαι καλά!

genna είπε...

Ψυχούλες όμορφες, στην τρυφερή ηλικία την όμορφη, θα βγουν να παλαίψουν με το ΤΕΡΑΣ...

θέλει πολλά, πολλά κότσια να τα βάλεις μαζί τους, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, αυτά τα δηλητηριώδη...

λίγη ξεκούραση...

ευχές ανωτέρω...

quartier libre είπε...

@
50fm,

τι να πω ;

quartier libre είπε...

@
εκτός απ' τα κότσια,
που χρειάζεται έτσι κι αλλιώς να διαθέτεις,
χρειάζονται κι άλλα ...
μα πού να τα βρεις;!

δε χρειάζεται μιά ΗΘΙΚΗ υποστήριξη, λες;
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, να σε κρατάει απ' το χέρι, δε χρειάζεται, λες;

αχ, 30fylla μου...

:(