.
ακούστε αρχικά αυτό εδώ
του Μ. Αναγνωστάκη
στην Αρκαδία
ως τις τελευταίες λέξεις
-ειδικά τις τελευταίες λέξεις...-
ίσως τις επόμενες μέρες, μπορέσω να σας μεταφέρω ακούσματα, φωτό και βιντεάκια...
.
.
.
ΑΡΚΑΔΙΑ VIII (ΜΙΛΩ) 05.56
.
.
.
.
.
και...
.
"Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάλιρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.
.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.
.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ώμους
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη."
.
.
.
στους μαστρωπούς ποιητές
.
.
.
.
.
.
.
13 σχόλια:
ΕΙΜΑΙΧΑΡΟΥΜΕΝΗΟΤΑΝΚΑΝΩΠΟΔΗΛΑΤΟ
Καλημέρα!
@
έλεγα κι εγώ
"θα το δει, δε θα το δει..."
σουστέλνωκαιτοσχετικόσκίτσο
:)
έ, 4.45 ;!
Εγώ στάθηκα ως εδώ επειδή μου άρεσε το ποίημα και το ιστολόγιο... Να είσαι καλά!!!
Η αλήθεια είναι ότι με τον Αναγνωστάκη έχω κάποιες προκαταλήψεις και γενικά δεν είναι ο καλύτερός μου. Ωραίο, βέβαια, δε λέω, αλλά θα προτιμούσα μια εικόνα καθισμένος στα βότσαλα να αγνωντεύω τ' αστέρια και ένα χαϊ-κου για moon gazing platforms (φτού! πάλι μου ξέφυγε αρχιτεκτονιάααα, σόρυ)
Eγώ πάλι,είδα αλλαγή εικόνας και ξαναήρθα!
Βλέπω χρωματάκι στην καρδούλα- μασκούλα και χαίρομαι!
Καλό μεσημέρι!
@
Δημήτρη,
καλώς τον !
προς το παρόν, πρόλαβα να κοιτάξω μονάχα την πρώτη σελίδα σου.
είδα εκπαίδευση
και με ενδιαφέρει...
μου αρέσουν τα θέματα
π.χ.
"μην γίνει η αγάπη μας μουσείο" !
εμ, βέβαια, να μη γίνει !...
επιτρέπεις να συμπληρώσω κι όλα,
μήτε
"λαμπερά να μας κάνουν πετρώματα"
οι μελλοντικές γενιές !
αλλά, εδώ και τώρα !
μου αρέσει και η tapisserie σου !
και η παραδοσιακή πόρτα !
αν επιτρέπεις, θα επανέλθω, μόλις προκάνω...
:)
@
happypepper,
είναι που,
η ΦΟΒΕΡΗ ερημία του πλήθους,
έχει σημαδέψει τις μέρες μας...
και είναι που,
απ' όλα τα γιορτινά φορέματα,
εμείς σε κάτι κουρελάκια...
και είναι που,
"τὰ κορίτσια ζητιανεύουν δείχνοντας στὰ στήθια τὶς πληγές τους"
κι είναι ακόμα,
το τρέμουλο
τὶς νύχτες στὰ κατώφλια,
κι οι ἀτέλειωτες νύχτες
ὅταν τὸ φῶς λιγοστεύει
το ξημέρωμα...
να γιατί,
μου αρέσει το τραγούδι
κι ο ποιητής...
:)
@
Ηappypepper,
σχόλασα στις 4,
με τεντωμένα νεύρα, άγχος
και ψυχική κούραση.
εκείνο σου το
"καθισμένος στα βότσαλα να αγναντεύω τ' αστέρια και ένα χαϊ-κου για moon gazing platforms (φτού! πάλι μου ξέφυγε αρχιτεκτονιάααα, σόρυ)",
αλήθεια στο λέω, μου φτιαξε τη διάθεση :))))))))
@
50fm,
έχεις παρατηρητικότητα !
τα είχα από καιρό βγάλει τα σχέδια.
επανήλθαν.
Αργεί απόψε να ανατείλει το φεγγάρι
μοιάζει χλωμό χωρίς περίσσια χάρη
κόκκινο δείχνει λες να ‘ναι ψέμα?
θαρρώ το βάψανε με μαύρο αίμα.
Μια αγκαλιά και ένα δάκρυ αλμυρό,
μαλακώνει της καρδούλας τον καημό
από ψηλά το φεγγαράκι σαν κοιτάζει
ανάλογα παίρνει το χρώμα που ταιριάζει
Ως φαίνεται η όψη του πονάει και υποφέρει,
διαβάζω τα μηνύματα μα κείνο δεν το ξέρει.
Γιατί ως φαίνεται κι αυτό κρύβει τα βάσανα του,
κουράγιο κάνει γελαστό, μα αιμοραγεί η καρδιά του.
@
jean valjean,
να είσαι καλά,
να προσέχεις τον εαυτό σου.
καρτιέ μου καλημέρα,
όταν θες να σου φτιάξω τη διάθεση,
στη διάθεσή σου!
Καλή συνέχεια...
@
τι γλυκά παιδιά είστε εσείς !
:)
Δημοσίευση σχολίου