Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

Η ώρα είναι μία και σαράντα εννέα. Και το πρωί έχω να σηκωθώ στις εφτά για τη δουλειά.
Γάλα με καφέ στην κουζίνα, σκουντουφλώντας απ’ τη νύστα, ξυπόλητη.
Μετά, θα ανοίξω κατευθείαν το p.c. Πρώτα στο αόρατο ταχυδρομείο. Αυτή είναι η πρώτη κίνηση της ημέρας. Το γάλα στην κουζίνα ξυπόλητη και το αόρατο ταχυδρομείο. Μήνυμα αόρατο, μάλλον δεν θα χω. Τελευταία, όλο και πιο πολύ σπανίζουν. Γι αυτό, όταν κανένα απρόσμενα ξεφυτρώσει, έχουμε ψυχική πανήγυρη ! και γιορτή όλη μέρα ! κι όλη νύχτα !
Μετά, θα μπω στο κανονικό ταχυδρομείο. e-mail κανονικό, λέμε. Με βούλα. Σαν τα καρπούζια. Εδώ κι αν είναι, που έχουμε εξαντλήσει κάθε στατιστική... Μα κάθε !
Μετά θα μπω στον τρόπο επι κοινωνίας, που λέγεται «ιστοσελίδα». Και θυμάμαι τώρα τον μαυρούκο, που την έχει στημένη με το κιάλι, πάντα στο πιο ψηλό κατάρτι του πειρατικού, σε όλα τα τεύχη του Asterix. «O, tempo’a ! O, mo’es !”
Ο Ιούλιος Βερν, που κι αν δε φαντάστηκε, ο άνθρωπος, ε, την επι κοινωνία μέσω διαδικτύου, εκεί, δεν είχε πάει ο νους του.
Τώρα, μ’ όλες αυτές τις κουβέντες, μη φανταστείς κι όλα, πως γκρινιάζω… όχι, καθόλου. Σεμνά και ταπεινά πηγαίνω και για το παραμικρό κιχ, που έρχεται πιά, νιώθω αληθινή κι αληθινή και τρις αληθινή ευγνωμοσύνη.
Όμως να, σήμερα ήταν είκοσι μία του Μάη… και κάθε που έρχεται είκοσι μία του Μάη, από τότε που ο Κώστας έφυγε, εμένα με πιάνουν τα παράπονα…
Γιατί εκείνος με είχε κοντά του, και μου γλυκομίλαγε. Κι όταν εγώ έκανα άλλα αντί άλλων, δηλαδή του κεφαλιού μου, αυτός αγρίευε και μου βαζε τις φωνές. Κι όταν με έβλεπε στενοχωρημένη, τον άκουγα να της κάνει πίσω απ’ την πλάτη μου νοήματα, και να της ψιθυρίζει «Μαρία, κοίτα τι έχει το παιδί !», κι όταν εγώ έκανα καραγκιοζιλίκια, αυτός ξεκαρδιζότανε και με καμάρωνε «κοίτα την ! από μωρό έτσι χοροπηδάει και τραγουδάει!», κι όταν είχε τα κέφια του, μου τραγούδαγε κι αυτός άριες.
Αυτός μου έμαθε τους παλιούς τενόρους και τις άριες. Αυτός με πρωτοέβαλε στην ομάδα του. «εγώ κι εσύ, μου είπε, θα είμαστε Ολυμπιακοί, πάει και τελείωσε !» Κι αυτός μου έμαθε το χειμώνα στο κρύο, να βγαίνω και να ρίχνω ψίχουλα στα πουλιά. Κι αμέτρητες φορές άκουσα απ’ το δικό του στόμα τις ιστορίες για το μπλόκο της Κοκκινιάς, πώς γύρναγαν στις γειτονιές και μάζεψαν τους άντρες, πώς στην πλατεία της Οσίας Ξένης τους αράδιασαν, πώς στέκονταν κι έδειχναν με το δάχτυλο αυτοί που φόραγαν κουκούλες, πώς κάθισε χάμω στα πόδια του και βγήκε σιγά σιγά απ’ τις γραμμές, πώς έτρεξε και κρύφτηκε στο πηγάδι, πώς γύρισε αργότερα με τα πόδια απ’ την Αλβανία, πορεία μέρες ατέλειωτες μέσα από τα χωριά, γεμάτος ψείρα και με τα άρβυλα να χάσκουνε…
Την άνοιξη, καθόμασταν μαζί στην αυλίτσα του , κοντά κοντά στις καρέκλες και μιλάγαμε. Ο λόγος του Κώστα ήταν συμβόλαιο. Μπέσα και λεβεντιά. Δεν είχε δεύτερη κουβέντα, μόνο το ναι, ναι, και το ου, ου. Κι απάνω μας, άπλωνε μια μωβ μπουκαμβίλια, που η φροντίδα του την είχε κάνει δέντρο.
Έτσι απόψε.
Κωνσταντίνου και Ελένης. Ούτε κεράκι δεν πρόλαβα σήμερα να τ’ ανάψω. Γιατί έτρεχα όλο τ’ απόγευμα να δω πυροσβεστικά. Και μπομπίνες. Και κανονάκια νερού. Και ειδικές στολές.
Και γύρισα ψόφια. Και στέκω τώρα στις πλάκες, ξυπόλητη στοργής. Κι η ώρα είναι τρείς και σαράντα πέντε. Και σε τρείς ώρες πρέπει να σηκωθώ για τη δουλειά…



12 σχόλια:

55fm είπε...

Γλυκιά μου, υποκλίνομαι στο απέραντο συναίσθημα, που διαθέτεις και προσφέρεις!
Αυτό το θείο δώρο-μετάγγιση του Κώστα σε σένα,είναι ότι πολυτιμότερο!
Φιλί και μια αγκαλιά...από μένα!

quartier libre είπε...

@
50fm,

κάθε φορά,που ήθελα να ξεφύγω απ' τον πατέρα και τη μάνα μου,
στον θείο μου Κώστα πήγαινα.

κι εχτές, ολόκληρη μέρα,
δεν πρόλαβα η ανεπρόκοπη, να πάω να του ανάψω ένα κερί...

πώς έχουμε γίνει έτσι...

55fm είπε...

Νομίζω. του ανάβεις πολλά κεριά μ΄αυτά που νιώθεις!

roadartist είπε...

Τη καλησπέρα μου κ ένα φιλί.

ΥΓ νομίζω πως διανύω μια απο τις "*&^*(&^((*^ φάσεις μου.. :(

quartier libre είπε...

@
50fm,

ποτέ δεν είναι αρκετά όσα κάνεις,
γι αυτούς που αγαπάς...

quartier libre είπε...

@
road art ist,

όλοι κατά καιρούς περνάμε λούκια...
να προσέχεις τον εαυτό σου.


φιλιά !

εδώ είμαι :)

55fm είπε...

Με την καλημέρα μου,
σου λέω, δεν θα ήθελα να επέμβω, σε ότι εσύ πιστεύεις, έστω και αν διαφωνώ...
Απλά, καμμιά φορά αγαπάμε, περισσότερο και βαθύτερα χωρίς τις ενοχές και τις συνεχείς χρεώσεις στον ευατό μας!
Θάχεις ακούσει τι κρύβει η "υπερβολική" αγάπη...
Φιλιά και καλό Σ/Κ

quartier libre είπε...

@
50fm,

εδώ ακολούθούμε μοναστικά συστήματα.
τον εαυτό μας χρεώνουμε.


στα υπόλοιπα
συμφωνώ :)

genna είπε...

Πως μας έχουν χαράξει άνθρωποι, έρχονται ή μάλλον παραμένουν εντός μας...

ο χρόνος?

αυτός που κρατάμε μέσα μας, εκεί και το κεράκι...

καλημέρες πολλές!!!!!!!

ξεκούραση να ευχηθώ...

φιλί, γλυκό!

quartier libre είπε...

@
30fylla,

11 η ώρα ξύπνησα !
τι ωραίο το χουζούρι !
καφές...
τριγυρνάω στο youtube και χαζεύω Αϊντες -pluriel de Aida- :)


φιλιά !

Giousurum είπε...

@
kalo SK na exoume...an kai kyriaki...
alla i kyriaki einai panta xehoristi...
na sai kala...

quartier libre είπε...

@
καλό μου Giusurum,

να μου είσαι καλά !

καλή ξεκούραση αύριο :)