αυτό έγραψε ο Δροσίνης στον Παλαμά ;! σωστά το έγραφε ! κι εγώ, ως μήρμηγξ, στα θυμάρια έχω αδυναμία! και στα βουνά. και στα λαγκάδια. βουνίσιο παιδί και χωριατόπαιδο γαρ. θυμάρια, σαλιγκάρια, σκυλιά, πυγολαμπίδες, ζωύφια, χώματα, χώματα, χώματα...
Το δρόμο μας αργά τραβάμε, αυτό ποτέ δεν το ξεχνάμε, αν υποφέρουμε και αν πονάμε, φαίνεται φταίει που αγαπάμε. Αν είναι ανθόσπαρτος, χαμογελάμε, αν έχει αγκάθια πολύ πονάμε, και αν διψάμε ή αν πεινάμε, και αν στα πλούτη, κολυμπάμε, όλοι στον ίδιο τόπο πάμε. Μπορεί να φταίει που αγαπάμε, όμως τον δρόμο τον τραβάμε, κι ας μη γνωρίζουμε που πάμε. byeeeeeeeeeeeeeee.
14 σχόλια:
ο φίλος ανοίγει την πόρτα που θέλω να ανοίξω.
καληνύχτα λέξη μου, καληνύχτα ψυχή μου
Perasa gia mia kalispera...
filakia
ARco
Ουπς, πέσαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες λέω όταν συμβαίνει αυτό, στρίβω, παίρνω τον κώλο μου κι αποχωρώ...
-Εσυ στης δαφνης τ' ακροκλωναρα απλωσες
-κ' εγω σε καθε χορτο και βοτανι
-στεφανι εχεις φορεσει απο δαφνοφυλλα,
-λιγο θυμαρι του βουνου με φτανει.
ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ ΤΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ 1928 ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ Κ. ΠΑΛΑΜΑ!
@
δεν ξέρω τι να πω...
έτσι κι αλλιώς
είναι ΠΟΛΥΤΙΜΟ που είστε εδώ,
όσο κανείς δεν φαντάζεται...
@
arco,
όποτε θες, να περνάς !
για καλημέρες,
καλησπέρες,
καληνύχτες :)
@
πώς δηλαδή απο χωρείς,
μικρέ μου χρυσοθήρα ;!
οι προ θέσεις, ως γραμματικά στοιχεία,
λόγου χάριν απο χωρώ, προ χωρώ κ.τ.λ., κάνουν τη διαφορά...
μη χάνεσαι :)
@
ταξιδευτή !
αυτό έγραψε ο Δροσίνης στον Παλαμά ;!
σωστά το έγραφε !
κι εγώ, ως μήρμηγξ, στα θυμάρια έχω αδυναμία!
και στα βουνά.
και στα λαγκάδια.
βουνίσιο παιδί και χωριατόπαιδο γαρ.
θυμάρια, σαλιγκάρια, σκυλιά, πυγολαμπίδες, ζωύφια, χώματα, χώματα, χώματα...
να είσαι καλά !
ευχαριστώ που πέρασες :)
@
12ωρο γερό χτυπήσαμε σήμερα,
σκληρό και ψυχοφθόρο.
ας είστε καλά !...
:)
Το δρόμο μας αργά τραβάμε,
αυτό ποτέ δεν το ξεχνάμε,
αν υποφέρουμε και αν πονάμε,
φαίνεται φταίει που αγαπάμε.
Αν είναι ανθόσπαρτος, χαμογελάμε,
αν έχει αγκάθια πολύ πονάμε,
και αν διψάμε ή αν πεινάμε,
και αν στα πλούτη, κολυμπάμε,
όλοι στον ίδιο τόπο πάμε.
Μπορεί να φταίει που αγαπάμε,
όμως τον δρόμο τον τραβάμε,
κι ας μη γνωρίζουμε που πάμε.
byeeeeeeeeeeeeeee.
@
γειά, ποιητή ! :)
Να μη με λέτε ποιητή στιχάκια γράφω μόνο,
βγαίνουνε από μόνα τους πολλές φορές το χρόνο.
@
αλήθεια λέω,
δεν αντέχω άλλο να μείνω απόψε.
κουρασμένο το σώμα
το μυαλό
και η ψυχή μου.
κλείνουν τα μάτια μου.
σας καληνυχτίζω και πάω για ύπνο,
η ώρα 11.30 !
:)
ες αύριον...
@
μήτε δρόμο
μήτε να τραβώ
μήτε πουθενά
μήτε ποτέ
μήτε ψυχή
μήτε να μπλέκω
μήτε με τυφλό
μήτε με βουβό
Δημοσίευση σχολίου