Παρασκευή, Μαρτίου 26, 2010

.
Γιώργος Σεφέρης
.
Γυμνοπαιδία A΄. Σαντορίνη
.
Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας
τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά
που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη
.
Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη μέρα
τ' όνομα
τον τόπο
και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.
.
.........
.
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν
ξεκόλλησε απ' τον άπιστο καιρό
και βούλιαξε,
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες
.
.
.
.

9 σχόλια:

happypepper είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια για ένα τέτοιο ποίημα.
Υπάρχουν εικόνες αντάξιες, και συναισθήματα. Και γω έχω μιαν ανατολή μπροστά μου.
Καλημέρα.

quartier libre είπε...

@
πάντοτε ανατολή, καλέ μου,
να έχεις μπροστά σου !

σε φιλώ
και καλώς όρισες :)

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες


αχ και νάμουν άξιος μεγάλη πέτρα να σηκώσω.......

είναι κι΄ αυτός ο βάρναλης που με χλευάζει ....
πού είσαι νιότη πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος

quartier libre είπε...

@
τι είναι αυτά τώρα, Δόκτωρα ;
σαν άσκηση ταπεινοφροσύνης,
μου μοιάζει !

(συγχωρείστε, το ωμέγα μου...
παλαιάς σχολής είμαι...)

:)

quartier libre είπε...

@
Δόκτωρ,

αθροίζουμε λοιπόν
για τα μικρά μας χρόνια :

- αχ, πού 'σαι νειότη
που λεγες, πως θα γινόμουν άλλος...


- Εύγε πρώτη νεότης μου!
Τόσο χώμα στις ρίζες μου έριξες, που κι η σκέψη μου χλόισε!
Τόσο φως μες στο αίμα, που κι η αγάπη μου πήρε
Το κράτος και το νόημα τ΄ ουρανού.
Καθαρός είμαι απ΄ άκρη σ΄ άκρη
Και στα χέρια του θανάτου άχρηστο σκεύος.



- Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου. Και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι




μα,
και για τα ώριμά μας :

"... βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες"



σας φιλώ :)

να έχετε καλή Κυριακή !

55fm είπε...

Πολύ χάρηκα!!!
Σε φιλώ!

quartier libre είπε...

@
50fm

σε φιλώ πολύ :)

χρυσαετος είπε...

Θαυμάσιο ποίημα ,για καθαρά μυαλά!!

quartier libre είπε...

@
χρυσαετέ, καλώς ορίσατε !

μπαίνοντας στο προφίλ σας, είδα κάποια πράγματα που μου μίλησαν...

είναι γιατί,
επιτρέψτε μου αγαπητό "κουτσάβι",
πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου λίγο "κουτσαβάκι"...
γεννημένη κι εγώ στου "Πασά το λιμάνι" και μεγαλωμένη σχεδόν στου Ψυρή,
ανδρώθηκα κι εγώ με την παλιά αντίληψη που υπερασπίζεστε :
"Και ο λογος τιμης ηταν και ειναι υπογραφη συμβολαιου" !

είναι αυτό ένα ζήτημα ΚΑΛΗΣ κι ΑΡΙΣΤΗΣ ΜΑΓΚΙΑΣ - έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι σήμερα,
στην ωριμότητά μου.

θαρρώ, δεν περισσεύουν σήμερα
οι τέτοιοι μάγκες...