Τετάρτη, Ιανουαρίου 26, 2011

.
πορτοκάλι γλυκό του κουταλιού !

.
παραδοσιακό και υπέροχο !
.
φέτος, δυό λεμονιές που είχε φυτέψει ο πατέρας μου , εδώ και πολλά χρόνια στον κήπο, δεν έκαναν μήτε ένα λεμόνι ! έτσι, ούτε ένα για δείγμα !
.
οι τρείς ευλογημένες πορτοκαλιές έκαναν κι αυτές πολύ λίγα πορτοκάλια.
μονάχα αυτά τα δέκα.
τι να πρωτοκάνεις με δέκα πορτοκάλια !

δεν μου αρέσει να πηγαίνουν χαράμι τέτοιοι ευλογημένοι καρποί, από δέντρα αράντιστα που φυτρώνουν στο σπίτι...
.
έτσι, αποφάσισα στη στιγμή, χωρίς πολλές σκέψεις, να φτιάξω γλυκό του κουταλιού, πορτοκάλι.
τα γλυκά του κουταλιού είναι πολύ πιό υγιεινά απ' όλα εκείνα τα παστοειδή γλυκά με τα γράσα και τα αρώματα - couleurs artificielles...
.
δεν έχω ξαναφτιάξει γλυκό πορτοκάλι, είναι όμως εύκολο σαν παιχνίδι, και λέω θα το κάνω κάθε φορά που θα έχω την ευκαιρία...
εξάλλου, το τελικό αποτέλεσμα είναι άπαιχτο !
.
.
αυτή είναι λοιπόν φέτος η συγκομιδή μας από πορτοκάλια !
.
από αυτά χρησιμοποίησα μονάχα τα τέσσερα μεγάλα, που είχαν βάρος 1.400 gr.
.



.
τα πλένεις καλά κάτω απ' τη βρύση και τα βάζεις ολόκληρα όπως είναι μέσα σε μιά κατσαρόλα με νερό που βράζει.
τα αφίνεις έτσι να βράσουν 50' ως 60'.
μετά τα βγάζεις απ' τη κατσαρόλα, χύνεις το νερό (που είναι πικρό) και τ' αφίνεις να κρυώσουν.
.

.
όταν τα πορτοκάλια κρυώσουν,
τα βάζεις πάνω στον πάγκο και κόβεις την μιά άκρια και την άλλη (όπως στη φωτογραφία)
.

.
με κοφτερό μαχαίρι το κόβεις κατά μήκος, στη μέση.
.
αν έχει κουκούτσια, τα βγάζεις
.

.
με κοφτερό μαχαίρι κόβω πολύ λεπτές φετούλες (όσο μπορώ πιό λεπτές) το κάθε μισό πορτοκάλι.
.



.
το βάζω όλο (και το ζουμάκι του) σε βαθύ μπωλ.
το ζυγίζω.
.

.
κατόπιν βάζω το πορτοκάλι σε μεγάλη κατσαρόλα, ξαναζυγίζω άδειο το μπωλ, βγάζω το απόβαρό του, και όσο καθαρό βάρος έχει το πορτοκάλι τόση ζάχαρη βάζω μέσα στην κατσαρόλα.
το αφίνω να βράσει το πολύ μισή ώρα.
βάζω στην αρχή δυνατή φωτιά γιά να πάρει βράση και μετά πιό σιγά.
χωρίς να το λυώνω,ανακατεύω διαρκώς γιά να μη μου πιάσει...
.

.
μόλις βάζω το πορτοκάλι γιά βράσιμο, παίρνω να αποστειρώσω τα βαζάκια που θα το βάλω μέσα.
ανοίγω το φούρνο στο 100' . σε ένα ταψί στρώνω βαμβακερή πετσέτα, πλένω με νερό τα βαζάκια και τα ακουμπάω πάνω στην πετσέτα ανάποδα.
το βάζω όπως είναι στο φούρνο, για 15 '. (η πετσέτα δεν κάηκε...)
τα βγάζω και τα αφίνω ανάποδα όπως είναι , στεγνά και αποστειρωμένα. ΠΡΟΣΟΧΗ ! καίνε !
.

.
μόλις κατεβάσω την κατσαρόλα με το πορτοκάλι απ' τη φωτιά,
ΦΟΡΑΩ ΓΑΝΤΙ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΩ, παίρνω ένα - ένα καυτό βαζάκι και το γεμίζω με το καυτό γλυκό, ως απάνω.
.
έχω στρώσει στον πάγκο μιά πετσέτα και χαρτί κουζίνας, κλείνω το βαζάκι σφιχτά και το αναποδογυρίζω αμέσως.
έτσι γίνεται η κονσερβοποίηση. το γλυκό δε χαλάει.
.
το αφίνω έτσι ολονυχτίς, ως να κρυώσει
.

.
και το πρωί, τι να λέμε τώρα ; !
.
ΘΕΪΚΟ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ !
.
μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε θαυμάσια και ως μαρμελάδα, αν δεν σας ενοχλούν στην μαρμελάδα τα κομμάτια και ο φλοιός ...
.


.
voilà λοιπόν,
που ετελέσαμε - επιτελέσαμε (δεν εκτελέσαμε) τας συμβουλάς τας παραδοσιακάς μας...
.
.
.
.
.
Κωστής Παλαμάς:

.

«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
κι αν αγαπάς τ’ ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής. Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
Ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είν’ απάνου απ’ όλα.”

.
.
Παλαμικοί χαιρετισμοί !
.
.
.
.
.
.

9 σχόλια:

genna είπε...

καλά αυτό το (η πετσέτα δεν κάηκε...)
με πέθανε στα γέλια...


αχ αυτές οι αμαρτίες...

αντισταθμίζει ο Παλαμάς... :) :)

quartier libre είπε...

@
άργησα να το μάθω, αλλά τόμαθα :
στην αμαρτία δεν λέμε "αχ!",
μόνο την βουτάμε επί τόπου !
μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να δούμε παράδεισο.

καληνυχτώ 30φυλλο :)

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Το άρωμα ήρθε ως εδώ..!

quartier libre είπε...

@
regina rosas amat,

τα δικά σας
old fashioned roses !
με γοητεύουν πάντα :)

Ανώνυμος είπε...

Δε μου αρεσουν καθολου τα γλυκα του κουταλιου.Ειναι απαισια.

quartier libre είπε...

@
χε, χε,
μήτε εμένα με άρεσαν
όταν ήμουν φοιτήτρια.
μετά τόπαθα...


Λέων της Ταζμανίας είσαι
ή Ταύρος ;
ή ο Μαύρος Πήτ ;

:)

ξωτικό είπε...

π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει......

πάνω που πήγα να σοροπιάσω
μου'γινε γλυκόπικρο (όπως και το γλυκό πορτοκάλι άλλοστε !!!)
αγαπημένο των παιδικών χρόνων ,αλλά μόνο η φλούδα απο τα πορτοκάλια που τρώγαμε,και που δεν υπήρχε περίπτωση να πάει χαμένη φυσικά !!!!!!!!!
Δεν το έχω δοκιμάσει το άθλημα ποτέ ομολογώ!!!

υγ.ταιριαστός κι ο Σκαλκώτας εδώ αλλά γιατί ακούγεται με σταματήματα;; φταίω σε κάτι η άσχετη;;

ξωτικό είπε...

πωωω πω τώρα είδα και τι δεν είδα στις προηγούμενες !!! αχούυυυ πρέπει να ξανάρθω με χρόνο !!!
βρε τι παθαίνω !!!

φιλιά σοροπιαστάαααααα !!

quartier libre είπε...

@
της Τανζανίας, εννοούσα :)