Τρίτη, Φεβρουαρίου 08, 2011

..
.
αυτό το όμορφο, τρυφερό, στοργικό
και τόσο αληθινό κειμενάκι
.
μου τό χαν ξαναστείλει παλιότερα
- ίσως και σε σας -
μα αφού
μου ήρθε πάλι απόψε,
σας το μεταδίδω !
.


Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980


H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε

και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά... Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...


Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»...
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα... Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι...

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους... Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε... Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα... Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.


Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι... Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ...
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα
, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

.
.
.
Κείμενο, αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής.
Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...
.
.
.
.
.

6 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ ΠΙΟ ΠΙΣΩ, ΠΡΙΝ ΤΟ '50!
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ, ΕΜΕΙΣ ΔΛΔ., ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΗΝ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΦΡΑΓΜΑΤΩΝ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΑΣΙΑ (ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΝΕΩΝ) ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΡΝΕΙ! ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΠΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΟΛΩΝ, ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΝ!
ΚΑΙ ΘΑ 'ΧΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ!

quartier libre είπε...

@
από τα παραπάνω, ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ,
κρατάω :

- Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
- Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΦΡΑΓΜΑΤΩΝ
- Η ΑΦΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΕΡΝΕΙ

φυσικά συμφωνώ .


είπαμε,
το αυγό του φιδιού,
που ήταν επί χρόνια σε εκκόλαψη,
έσπασε !
κι ο φασισμός δεν είναι "έρπων" πιά, μα δείχνει το σκληρό του μούτρο.

και δεν ξέρω αν έχουμε πιάσει πάτο ή αν έχουμε κι άλλα ακόμα να δούμε...

η ΑΠΡΕΠΕΙΑ της ανεργίας των ανθρώπων,
η εγκατάλειψη της κοινωνικής πρόνοιας
και της παιδείας, ειδικά...


βλέπεις,
έχουμε την ατυχία,
τον κόσμο να μην τον κυβερνάν κυβερνήτες - πολιτικοί, αλλά ΛΟΓΙΣΤΕΣ !


ανάμεσα σε όλες τις επιστήμες,
είναι η λογιστική, που επεκράτησε !
νούμερα στυγνά,
δίχως ανθρώπινο πρόσωπο,
δίχως αγάπη γιά τον άνθρωπο,
νούμερα χωρίς φιλότιμο.

οι πολιτικοί έχουν παραδώσει τις εξουσίες
στα κέντρα που διαχειρίζονται το χρήμα.

και βλέπουμε το αποτέλεσμα...



σε ένα θα διαφωνήσω μαζί σου, ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ :
"ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΟΛΩΝ, ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΝ!
ΚΑΙ ΘΑ 'ΧΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ!"

εγώ δε συμφωνώ στο συμπουπούλιασμα περί "δικαίων και αδίκων".

σε ώρες κρίσης, οι γενικότητες και οι αφορισμοί δεν βοηθάν την κοινωνία.

οι δίκαιοι, δεν έχουν λόγο να αυτομαστιγώνονται, μετά των αδίκων...
οι δίκαιοι,
με τη δουλειά τους,
με τη λαλιά τους, με τη ζωή τους, με τις γνώσεις τους,
καλύτερα να προσφέρουν τον εαυτό τους να βοηθάν την κοινωνία, παρά να στέκουν εκεί και να αυτομαστιγώνονται, μετά των αδίκων!

κι ακόμα,
θεωρώ ότι θα είναι έγκλημα
-θα είναι ανήθικο από μέρους μας και επικίνδυνο-,
αν βγάλουμε τα παιδιά
στην πιάτσα,
κι αν ρίξουμε στα παιδιά την ευθύνη γιά να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου,
τα σκατά δηλαδή που οι ενήλικες έκαμαν...




κατά τα άλλα,
πριν ή μετά το 50,
απήλαυσα το σημερινό κειμενάκι
γιά τα χρόνια που μεγαλώσαμε,
και ξέρω πως θα το απολαύσουν και άλλοι...


καλημερίζω

Χαρ. Αλβερτος είπε...

"ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΛΟΓΙΣΤΕΣ"!
ΜΟΝΟ ΠΟΥ Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΑΡΑ... ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΦΑΣΟΥΛΗΔΕΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ...

ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ, ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΠΛΗΡΩΝΑΝ, ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ, ΑΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ... ΕΙΤΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ!

quartier libre είπε...

@
δεν καταλαβαίνω την ένστασή σας !

φυσικά οι λογιστές έχουν σήμερα το πάνω χέρι !
ποιοί το έχουν ; οι ανθρωπιστές ;!

και φυσικά οι πολιτικοί
έχουν παντού παραδώσει
-ανεπίτρεπτα!-
την εξουσία, στα χέρια όσων διαχειρίζονται χρήμα !...



και είναι απόλυτα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ
οι νέοι να βγαίνουν μπροστά,
αλλά είναι ανήθικο να τους εξωθούμε εμείς
και να πηγαίνουμε πίσω τους ή να μένουμε στην ησυχία μας.


και ποιός τα λέει αυτά
περί δικαίων και αδίκων ;!

αν εσάς αυτό σας αρέσει
ή σας βρίσκει σύμφωνο,
εμένα όχι.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΜΕΣΑ.... κι' εγώ από τους πολύ τυχερούς...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

quartier libre είπε...

@
τρεχαλητό και παιγνίδια που κάναμε !
όταν έχω χρόνο
θέλω να τα καταγράψω
-όσο μπορέσω - αυτά τα πολύτιμά μας !


φιλί και χρυσοψαρένιες αγκαλιές
από μένα :)